📖 در باب خواندن
✍ مارسل پروست
آدم همواره دوست دارد هنگام کتابخواندن کمی از خودش فاصله بگیرد، سفر کند.
پروست معتقد است که کتاب را نباید خزانهی معرفت و حقیقت انگاشت، چنانکه گویی با مطالعه میتوان به آن خزانه دست یافت. کتاب در بردارندهی حقیقت نیست؛ اگر هم حقیقتی در آن باشد، حقیقت نویسنده است نه خواننده.
در نگاه پروست، کتاب چیزی نیست مگر انگیزش، مگر محرکی برای به کار انداختن موتور ذهن و اندیشهی ما تا به واسطهی آن بتوانیم حقیقت خاص خود را بیافرینیم.
پروست به دنبال تقدسگرایی از کتاب و متن و نوشته نیست؛ چون به گمان او، هیچ حقیقت ژرفی در کتاب در انتظار خواننده نیست. کتاب مقدمهای است برای ورود به حیات فکری، نه خود آن. کتاب تنها میتواند نقش میانجی و یاریرسان را ایفا کند، نه بیشتر. خواندن دروازهی حیات فکری است؛ میتواند ما را به آن هدایت کند، اما بر سازندهی آن نیست.
📝 متن از پیمان عَلُو
>>Click here to continue<<