… Odamlar:
– Soraxon folbin to‘ppa-to‘g‘ri Xudo bilan gaplashadi! –deyishadi. Mirobiddinxo‘ja bo‘lsa maqtanib:
– Bizning uydan Xudoning ovozi eshitilib turadi! – deydi. Ishqilib, ana shu narsalarni tekshirib ko‘rmoqchi bo‘ldim-u, ertalab nonushtadan so‘ng to‘ppa-to‘g‘ri folbin xolamning uyiga qarab yo‘l oldim...
… Hovlisida yettita xotin, beshta chol, uchta bola o‘tirishibdi. Hammasi ham kasal bo‘lsa kerak, rangi oftob urgan xamakdek sap-sariq. Qalpoqni kiyib sekin ichkari kirdim.
Folbin xolam qorong‘i uyda o‘tirib olib rom ochyapti, qarshisida bola qo‘ltiqlagan mening oyimga o‘xshagan cho‘ziq yuzli bir ayol o‘tiribdi.
– O‘g‘lingni sariq jin uribdi, qizim, – dedi folbin xolam…
… Avvaliga qo‘rqqanimdan bezgak tutgandek dag‘-dag‘ qaltiradim. Keyin o‘zimni bosib sekin borib mo‘ralasam, xumning ichida o‘zimizning Mirobiddinxo‘ja o‘tiribdi.
Bilaklariga har xil shiqildoqlar taqib olgan, qo‘lida do‘ppidan sal kattaroq o‘yinchoq childirma! “I-ye, ha, shaytonning o‘zlari shu yerda ekanlar-da, yashavorsinlar-e! – dedim kulgim qistab, – sariq jin ham o‘zlari bo‘lsa kerak?”…
… Shu paytda shunaqangi achchig‘im chiqdiki, shunaqangi achchig‘im chiqdiki, cho‘ntagimdan to‘g‘nag‘ichni olib bor bo‘yicha yelkasiga sanchib yuborganimni o‘zim ham sezmay qolibman.
Asliga qarasang, har birimizning ichimizda bir Sora xola-yu, uning izmidan chiqmaydigan Mirobiddinxo‘jalar yashaydi.
👉 @bhfirdavsiy
>>Click here to continue<<
