Прафесар Нью-Йоркскага ўніверсітэту Асват Дамадаран апублікаваў абноўленыя разлікі прэмій за краінавыя рызыкі.
Для чаго ўжываюцца такія разлікі?
Інвестарам патрэбны нейкі арыенцір для доўгатэрміновай штогадовай даходнасці інвеставання ў акцыянерны капітал кампаній з розных краін, якая будзе дастатковай для кампенсацыі іх рызыкаў.
Як разлічваецца гэты арыенцір даходнасці?
Вельмі спрошчана - для кожнай краіны:
Арыенцір даходнасці = Бязрызыкавая стаўка + Прэмія за рызыку
У якасці бязрызыкавай стаўкі, як правіла, прымаецца стаўка па доўгатэрміновым амерыканскім дзяржаўным аблігацыям (зараз каля 3%).
Прэмія за рызыку ў сваю чаргу складаецца з двух кампанентаў:
(а) прэміі за рызыку інвеставання ў акцыі як клас актываў (бо яны, вядома, больш рызыкоўныя, ніж дзяржаўныя аблігацыі). Як правіла, яна разлічваецца як доўгатэрміновая розніца даходнасцяў паміж акцыямі і дзяржаўнымі аблігацыямі ў найбольш "бяспечных" для інвестараў краінах з мінімальнай краінавай рызыкай. Напрыклад, па разліках Дамадарана, такая розніца ў ЗША складае зараз каля 6%.
(б) Прэмія за краінавую рызыку. Ёсць шмат метадаў яе падліку - Дамадаран арыентуецца, сярод іншага, на крэдытныя рэйтынгі і/або даходнасць па еўрабондам.
Як змяніўся арыенцір неабходнай даходнасці для інвеставання ў Беларусь за апошнія паўгады?
Што нядзіўна, Беларусь (як і Расея і Украіна) лідыруюць у спісе краін, у якіх прэмія за краінавую рызыку за апошнія паўгады вырасла больш за іншых - з 7% да 17% (а сумарная прэмія за рызыку - з 11% да 23%).
Такім чынам, прыкладны арыенцір даходнасці для міжнароднага інвестара ў Беларусь у USD:
3% (бязрызыкавая стаўка) + 6% (прэмія за рызыку акцый) + 17% (прэмія за рызыку краіны) = 26%
Аналагічны арыенцір даходнасці паўгады таму складаў усяго каля 12% - такім чынам, ён вырас аж на 14 працэнтных пунктаў. Прытым каля 10-11 з 14 - менавіта з-за краінавай рызыкі, і толькі 3-4 - з-за знешніх фактараў (кшталту падвышэння працэнтных ставак у свеце).
Якія ў гэтага практычныя наступствы для Беларусі?
На лічбы Дамадарана (ці аналагічныя разлікі іншых кампаній/спецыялістаў - якія, як правіла, між сабой моцна карэлююць) арыентуюцца інвестары па ўсім свеце пры разліках умоў здзелак па куплі-продажы акцыянернага капіталу. Таму значнае падвышэнне неабходнай даходнасці з-за краінавай рызыкі зніжае вартасць актываў у адпаведнай краіне (бо калі інвестару патрэбная больш вялікая даходнасць - ён будзе гатовы заплаціць за актыў менш).
У той жа час, у выпадку Беларусі наступствы падвышэння разліковай краінавай рызыкі даволі абмежаваныя:
(а) Беларусь і так адарваная ад міжнародных рынкаў капіталу
(б) Існуюць абмежаванні на продаж далей у беларускіх бізнэсах для інвестараў з "несяброўскіх" краінаў
(с) Для мясцовых і расейскіх інвестараў альтэрнатыўныя мажлівасці інвеставаня моцна абмежаваныя
(d) Галоўны чыннік падвышэння краінавай рызыкі - зніжэнне крэдытнага рэйтынгу з-за дэфолту, які ўсё ж пакуль толькі тэхнічны.
Нягледзячы на гэта, нельга сказаць што наступстваў не будзе зусім. Здзелкі з беларускімі актывамі ўсё роўна будуць адбывацца, але інвестары нават з "сяброўскіх" краінаў (асабліва з тых, якія не знаходзяцца пад санкцыямі - Кітай, Турцыя, Сербія і г.д.) будуць гатовыя плаціць за беларускія актывы яшчэ менш, ніж раней, маючы больш чым дастатковую колькасць альтэрнатыў. Бо на практыцы яны таксама вельмі часта арыентуюцца на тыя ж падлікі, што і інвестары з "несяброўскіх" краінаў.
>>Click here to continue<<
