🔴 زنانی که با بمب آزاد نشدند/گفت‌وگوی «هم‌‏میهن» با ۷ فعال زن از فلسطین، عراق، سوریه، لبنان و افغانستان درباره تجربه زندگی در جنگ

✍🏻الهه محمدی

📌اولین تصویری که در ذهن ۱۱ ساله «آیه» نقش بست، اتاقی تاریک بدون برق بود و زنانی که بالای بقایای بدن عمویش فریاد می‌زدند؛ تکه‌ای سوخته به اندازه‌ یک کف دست، بعد از یک حمله‌ هوایی آمریکایی. او از همان لحظه، ذهنش را با تصویر زنِ شکسته و سوگوار در بغداد وفق داد. درست مثل «فیدا» از فلسطین، «مایا» و «دیانا» از لبنان، «اولا» از سوریه و «مزدا» و«زویا» از افغانستان؛ فعالان حقوق زنان، روزنامه‌نگارانی که در گفت‌وگو با «هم‌میهن» از روزگار زنان در جنگ می‌گویند، زنانی که نیروهای خارجی می‌خواستند آزادشان کنند، اما آن‌چه نصیب‌شان شد، آوار، اشغال و شکاف‌های عمیق اجتماعی بود.

📌حالا یکی از خشونت‌بارترین رهبران نظامی جهان، بنیامین نتانیاهو، با استناد به‌نام مهسا امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی»، تلاش می‌کند حمله‌ خود به ایران را با رنگ و بوی عدالت‌خواهی توجیه و «حقوق زنان» را به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به جنگ و اشغال تبدیل کند؛ همان رهبری که در دو سال گذشته هزاران زن را در غزه به کام مرگ کشاند. الگویی آشنا از سوءاستفاده‌ای‌ امپریالیستی که بارها در خاورمیانه تکرار شده.

📌برای آیه و دیگر زنان عراقی، اشغال آمریکا هیچ‌وقت آزادی‌بخش نبود؛ زنان با فرزندان‌شان بازداشت و شوهران جلوی خانواده‌شان کشته شدند و همه‌ این‌ها توسط سربازانی انجام شد که از صلح حرف می‌زدند، درحالی‌که سلاح در دست داشتند. آن‌چه رخ داد، نجات نبود، شکلی دیگر از ویرانی بود. زنان عراقی آزاد نشدند؛ میان استبداد و آتش بیگانه که در لباس وعده‌ها آمده بود، له شدند. حالا هر یک از این فعالان زن که از دل جنگ و ویرانی برخاسته‌اند نه‌فقط راوی تجربه شخصی، بلکه صدایی جمعی‌اند؛ صدای زنانی که مقاومت را زندگی کرده‌اند و نپذیرفته‌اند که با بمب، آزاد شوند.

👈🏻 ادامه مطلب را در Instant View بخوانید.

👉🏻 @BashgaheZanan 👈🏻

باشگاه زنان

🔴 زنانی که با بمب آزاد نشدند/گفت‌وگوی «هم‌‏میهن» با ۷ فعال زن از فلسطین، عراق، سوریه، لبنان و افغانستان درباره تجربه زندگی در جنگ

✍🏻الهه محمدی

📌اولین تصویری که در ذهن ۱۱ ساله «آیه» نقش بست، اتاقی تاریک بدون برق بود و زنانی که بالای بقایای بدن عمویش فریاد می‌زدند؛ تکه‌ای سوخته به اندازه‌ یک کف دست، بعد از یک حمله‌ هوایی آمریکایی. او از همان لحظه، ذهنش را با تصویر زنِ شکسته و سوگوار در بغداد وفق داد. درست مثل «فیدا» از فلسطین، «مایا» و «دیانا» از لبنان، «اولا» از سوریه و «مزدا» و«زویا» از افغانستان؛ فعالان حقوق زنان، روزنامه‌نگارانی که در گفت‌وگو با «هم‌میهن» از روزگار زنان در جنگ می‌گویند، زنانی که نیروهای خارجی می‌خواستند آزادشان کنند، اما آن‌چه نصیب‌شان شد، آوار، اشغال و شکاف‌های عمیق اجتماعی بود.

📌حالا یکی از خشونت‌بارترین رهبران نظامی جهان، بنیامین نتانیاهو، با استناد به‌نام مهسا امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی»، تلاش می‌کند حمله‌ خود به ایران را با رنگ و بوی عدالت‌خواهی توجیه و «حقوق زنان» را به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به جنگ و اشغال تبدیل کند؛ همان رهبری که در دو سال گذشته هزاران زن را در غزه به کام مرگ کشاند. الگویی آشنا از سوءاستفاده‌ای‌ امپریالیستی که بارها در خاورمیانه تکرار شده.

📌برای آیه و دیگر زنان عراقی، اشغال آمریکا هیچ‌وقت آزادی‌بخش نبود؛ زنان با فرزندان‌شان بازداشت و شوهران جلوی خانواده‌شان کشته شدند و همه‌ این‌ها توسط سربازانی انجام شد که از صلح حرف می‌زدند، درحالی‌که سلاح در دست داشتند. آن‌چه رخ داد، نجات نبود، شکلی دیگر از ویرانی بود. زنان عراقی آزاد نشدند؛ میان استبداد و آتش بیگانه که در لباس وعده‌ها آمده بود، له شدند. حالا هر یک از این فعالان زن که از دل جنگ و ویرانی برخاسته‌اند نه‌فقط راوی تجربه شخصی، بلکه صدایی جمعی‌اند؛ صدای زنانی که مقاومت را زندگی کرده‌اند و نپذیرفته‌اند که با بمب، آزاد شوند.

👈🏻 ادامه مطلب را در Instant View بخوانید.

👉🏻 @BashgaheZanan 👈🏻

Telegraph

زنانی که با بمب آزاد نشدند/گفت‌وگوی «هم‌‏میهن» با ۷ فعال زن از فلسطین، عراق، سوریه، لبنان و افغانستان درباره تجربه زندگی در جنگ

اولین تصویری که در ذهن ۱۱ ساله «آیه» نقش بست، اتاقی تاریک بدون برق بود و زنانی که بالای بقایای بدن عمویش فریاد می‌زدند؛ تکه‌ای سوخته به اندازه‌ یک کف دست، بعد از یک حمله‌ هوایی آمریکایی. او از همان لحظه، ذهنش را با تصویر زنِ شکسته و سوگوار در بغداد وفق داد.…

hottg.com/bashgahezanan/14964

394 viewsedited  Jul 1 at 12:00