#خلاصه_نكات
سلسله دروس با موضوع: #ولایت_شرط_صحت_و_قبول_اعمال (٨)

جلسه ٨
دهم ماه رمضان ۱۴۴۵ ه.ق

در روایات متعددی وارد شده است که بخاطر امتحانات سنگینی که قبل و بعد از ظهور انجام میشود بسیاری از افرادي که قائل به امامت امام زمان بوده‌اند از مسیر حق خارج می‌شوند.

انتساب به مذهب اهل‌بیت مقامی است و تمسک حقیقی به مذهب اهل‌بیت مطلب دیگری‌است. گروه اول بسیار در معرض خطرند.

ایمان به وجود خداوند به تنهایی کافی نیست باید شئونات و لوازم توحید را هم‌ به نحو صحیح پذیرفت. یهود قائل به خدا هستند ولکن دست خدا را بسته می دانند وَ لُعِنوا بِما قالوا  توحیدشان منحرف و ناقص بود و لذا ملعون شدند.

معنای انا ربکم الاعلی که فرعون گفت این بود که من حاکم و ولی شما هستم و باید از من اطاعت مطلق کنید و در برابر من خاضع باشید و این شرک در ولایت و ربوبیت است. مانند ایه ی دیگر که فرموده: اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله.

پس ایمان به انبیاء ایمان به خداست و ایمان به خدا در قالب ایمان به حجتهایش متجلی است. حاکمیت و ولایت حجج الهی، تجلی حاکمیت و ولایت خداوند است.

چرا خداوند از ابلیس به عنوان کافر یاد کرده؟ تمرد ابلیس در جریان حضرت آدم که خلیفه الله بود خودنمایی کرد. خداوند تمرد ابلیس بر آدم را کفر به خودش معرفی فرموده. پس خلل در ولایت، خلل در اصل توحید است.

ماجرای غدیر یک سنت الهی است که از زمان حضرت ادم جاری بوده انی جاعل فی الارض خلیفه، و هرکس با این سنت مقابله کند در حکم ابلیس است و کافر است. هرکس بر خلیفه الله تمردی بکند به حکم قرآن کافر است.
کفر به یک شان از شئونات الهی (مثلا حاکمیت خداوند) کفر به خداوند است.

اینکه امام شرطی از شروط کلمه لااله‌الاالله است یعنی ارتباط ناگسستنی بین شهادت اولی و شهادت ثالثه.

سلام به رسول الله ملحق به تشهد است نه سلام. زیرا سلام اول مخرج از نماز نیست. پس در نماز پیامبر را مخاطب قرار می‌دهیم و خطاب پیامبر ملحق به خطاب خداست و مبطل نماز که نیست بلکه تمام مسلمانان قائل به استحباب آن هستند.

توجه و مخاطبه با رسول الله و اهل‌بیت، در حقیقت توجه و مخاطبه‌ی با خداست.

هر عبادتی به نحوی توبه است و توسل و وساطت پیامبر در جمیع عبادات شرط است.

خطاب کردن پیامبر اکرم و اهل‌بیت در نماز، مبطل نماز نیست و در حقیقت ملحق به خطاب خداست و کلام آدمی به حساب نمی‌آید. کما اینکه مرحوم نائینی در کتاب الصلاه به این مطلب تصریح کرده است.

تمام اذکار نماز و افعال نماز جمیعا همه‌اش از مقولات کلامی است و نماز مجموعا اظهار اعتقادات است.

همه برای قبولی عباداتشان نیازمند به توسل و شفاعت رسول الله هستند حتی انبیاء و این مطلب به خوبی از آیه‌ی  ( وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا )  استفاده می‌شود.

پس تفاوتی نمی کند بگوییم خدایا به حق رسول الله یا بگوییم یا رسول الله بحق الله  حاجت مرا برآورده كن

دفتر حضرت آيت الله سند

#خلاصه_نكات
سلسله دروس با موضوع: #ولایت_شرط_صحت_و_قبول_اعمال (٨)

جلسه ٨
دهم ماه رمضان ۱۴۴۵ ه.ق

در روایات متعددی وارد شده است که بخاطر امتحانات سنگینی که قبل و بعد از ظهور انجام میشود بسیاری از افرادي که قائل به امامت امام زمان بوده‌اند از مسیر حق خارج می‌شوند.

انتساب به مذهب اهل‌بیت مقامی است و تمسک حقیقی به مذهب اهل‌بیت مطلب دیگری‌است. گروه اول بسیار در معرض خطرند.

ایمان به وجود خداوند به تنهایی کافی نیست باید شئونات و لوازم توحید را هم‌ به نحو صحیح پذیرفت. یهود قائل به خدا هستند ولکن دست خدا را بسته می دانند وَ لُعِنوا بِما قالوا  توحیدشان منحرف و ناقص بود و لذا ملعون شدند.

معنای انا ربکم الاعلی که فرعون گفت این بود که من حاکم و ولی شما هستم و باید از من اطاعت مطلق کنید و در برابر من خاضع باشید و این شرک در ولایت و ربوبیت است. مانند ایه ی دیگر که فرموده: اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله.

پس ایمان به انبیاء ایمان به خداست و ایمان به خدا در قالب ایمان به حجتهایش متجلی است. حاکمیت و ولایت حجج الهی، تجلی حاکمیت و ولایت خداوند است.

چرا خداوند از ابلیس به عنوان کافر یاد کرده؟ تمرد ابلیس در جریان حضرت آدم که خلیفه الله بود خودنمایی کرد. خداوند تمرد ابلیس بر آدم را کفر به خودش معرفی فرموده. پس خلل در ولایت، خلل در اصل توحید است.

ماجرای غدیر یک سنت الهی است که از زمان حضرت ادم جاری بوده انی جاعل فی الارض خلیفه، و هرکس با این سنت مقابله کند در حکم ابلیس است و کافر است. هرکس بر خلیفه الله تمردی بکند به حکم قرآن کافر است.
کفر به یک شان از شئونات الهی (مثلا حاکمیت خداوند) کفر به خداوند است.

اینکه امام شرطی از شروط کلمه لااله‌الاالله است یعنی ارتباط ناگسستنی بین شهادت اولی و شهادت ثالثه.

سلام به رسول الله ملحق به تشهد است نه سلام. زیرا سلام اول مخرج از نماز نیست. پس در نماز پیامبر را مخاطب قرار می‌دهیم و خطاب پیامبر ملحق به خطاب خداست و مبطل نماز که نیست بلکه تمام مسلمانان قائل به استحباب آن هستند.

توجه و مخاطبه با رسول الله و اهل‌بیت، در حقیقت توجه و مخاطبه‌ی با خداست.

هر عبادتی به نحوی توبه است و توسل و وساطت پیامبر در جمیع عبادات شرط است.

خطاب کردن پیامبر اکرم و اهل‌بیت در نماز، مبطل نماز نیست و در حقیقت ملحق به خطاب خداست و کلام آدمی به حساب نمی‌آید. کما اینکه مرحوم نائینی در کتاب الصلاه به این مطلب تصریح کرده است.

تمام اذکار نماز و افعال نماز جمیعا همه‌اش از مقولات کلامی است و نماز مجموعا اظهار اعتقادات است.

همه برای قبولی عباداتشان نیازمند به توسل و شفاعت رسول الله هستند حتی انبیاء و این مطلب به خوبی از آیه‌ی  ( وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا )  استفاده می‌شود.

پس تفاوتی نمی کند بگوییم خدایا به حق رسول الله یا بگوییم یا رسول الله بحق الله  حاجت مرا برآورده كن

hottg.com/ayatollahsanad/2030

413 viewsMay 1 at 13:05