خانه، ناامنترین کانون حیات اجتماعی!
علی طایفی
در ساختار نابرابر جنسی و جنسیتی، خانواده بهعنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی، و خانه بهعنوان کانون خانواده به بزرگترین کانون خشونت علیه زنان و دگرباشان جنسی مبدل میشود. این کانون پر خطر و ناامن زمانی ناامنتر میگردد که در ساختار قدرت مسلط مردانه، همه اعضای خانواده توسط مردان خانه و خانواده در خطری بالقوه زندگی میکنند.
زنان از همسر تا دختران خانواده بزرگترین عضو خانه محسوب میشوند که بیشترین تهدیدهای جنسی و اجتماعی را متحمل میشوند. این مخاطرات از تعرض تا تجاوز جنسی، از نادیده گرفتن حقوق تا الزام تکالیف مردخواهانه، از نقض حقوق آزادی بیان، کار و شغل یابی، تحصیل، پوشش، انتخاب همسر، دوستیابی، شبکه پردازی اجتماعی، سفر، کار اجباری، تجاوز زیر نام ازدواج کودک، قتل و خشونت ناموسی، و استقلال اقتصادی و اجتماعی را در برمیگیرد.
در کنار زنان، کودکان پسر و کودکان دارای گرایشهای جنسیتی/جنسی دیگر نیز بشدت مورد تعرض جنسی و تهدید حقوق اولیه خود قرار میگیرند. خشونت هایی نظیر عدم امکان بروز تمایلات و گرایشهای جنسیتی، حق آموزش و تحصیل، تا تحمیل وظایف و مسیولیتهای مدنی زودرس و فراتر از توان تحمل کودکان در بازار کار و تقسیم وظایف خانگی همگی از زمره شواهدی هستند که خانه را برای کودکان با گرایشهای جنسیتی مختلف ناامن میسازد.
مهمترین متجاوزان به حقوق زنان و کودکان در خانه و خانواده نیز مردانی هستند که خود نیز در سنین کودکی قربانی همین ساختار نابرابر، تجاوزگر و مردانه شده اند. در ساختار نابرابر طبقاتی و اجتماعی، تمایزهای اجتماعی و فرهنگی از جنسی/جنسیتی تا محرومیت از مزایای اجتماعی و فرهنگی سبب ساز بازتولید ساختاری میشوند که مدار آن حتی بهسود مردان در جامعه نیز نمیگردد. در چنین ساختاری مردان آسیب رسان، خود نیز آسیب دیده اند و تضادهای اجتماعی در سطحکلان بر گُرده مردانی نهاده میشود که خود نیز ندانسته بر سرِ شاخ، بُن میبُرند.
گزارش پیوست حاصل چنین رویکری بر نهاد خانواده و کانون خانه بهعنوان ناامن ترین پایگاه اجتماعیِاعمال خشونت و سلطه در جامعه است.
http://www.unis.unvienna.org/unis/en/pressrels/2018/uniscp1062.html
سنجشگری مسایل اجتماعی ایران
@alitayefi1
>>Click here to continue<<