یک وجه ترسناک در مصیبت غربت است، آدم در غمهایش تنها میشود. بیماری، بلا و گرفتاریهای دنیا حتمی و به ناگاه میآیند. اگر تو در زمان سلامتی و فراخی با پروردگارت باشی، در زمان آمدن سختیها تنها نخواهی ماند حتی اگر تمام خانوادهات هم رهایت کنند.
ولی اگر بیماری و مصیبت درحالی تو را بگیرد که تو با پروردگارت غریبه بودهای، هیچ آشنایی و دلگرمی و توجهی از غیر، به فریادت نخواهد رسید.
هرچه که شد، حواست به میانهی خودت با پروردگارت باشد؛ آشنای خدا را هیچ بلایی غریب نمیکند ، حتی مرگ که غریبترینِ تنهاییهاست...
@ahlesonnatmashhad
>>Click here to continue<<