▪️آیا برای وقوع در شرک و کفر "اعتقاد" شرط است؟ (2)

جلال الدِّين عبد الله بن نجم بن شاس (المالكيّ) (ت:616هـ) می فرماید: "وظهور الرِّدَّة إمَّا أنْ يكون بالتَّصريح بالكفر، أو بلفظٍ يقتضيه، أو بفعلٍ يتضمَّنه" [1].
؛ ارتداد می تواند با تصریح به کفر، یا با الفاظی که مقتضی آن و یا فعلی که متضمن آن باشد؛ واقع می شود.

برهان الدِّين محمود بن أحمد بن مازه (الحنفيّ) . (ت: 616هـ) در "المحیط" می فرماید: "من أتى بلفظةِ الكفر مع علمِه أَنَّها لفظةُ الكفر عن اعتقاده فقد كفر، ولو لم يعتقد أو لم يعلم أَنَّها لفظة الكفر ولكن أتى بها عن اختيار فقد كفر عند عامَّة العلماء ولا يُعْذَر بالجهل،... ومن كفر بلسانِه طائعاً وقلبه مطمئنٌّ بالإيمان فهو كافر ولا ينفعه ما في قلبه" [2].
؛ هر کس کلمه ای کفر بر زبان آورد در حالی که می داند چنین کلمه ای کفر در اعتقاد است؛ کافر می شود گرچه چنین معتقد نباشد که آن لفظی کفر است و یا اینکه به آن علم نداشته باشد اما با اختیار خود بر زبان آورد؛ نزد عامه علماء کافر است و معذور به جهل نیست....و هر کس با رغبت كلمه كفر بر زبان آورد اما قلبش مطمئن به ایمان باشد؛ چنین کسی کافر است و هر آنچه در قلبش باشد(اعتقاد)؛ نفعی به او نمی رساند.

عثمان بن أبي بكرٍ معروف به ابن الحاجب (المالكيّ) . (ت:646هـ) می فرماید: "الردة: الكفر بعد الإسلام، ويكون: بصريحٍ، وبلفظٍ يقتضيه، وبفعلٍ يتضمَّنُه"[3]
؛ ایشان ذیل تعریف ردّه می فرماید: ارتداد: کفر بعد از اسلام است، که می تواند صریح؛ و با لفظی که مقتضی آن و یا فعلی که متضمن آن باشد؛ اتفاق افتد.

محيي الدين يحيى بن شرف النوويّ (الشافعيّ) . (ت: 676هـ) در "روضة الطالبين" در کتاب ردّه می فرماید: "هي قطع الإسلام، ويحصل ذلك تارةً بالقول الذي هو كفرٌ، وتارةً بالفعل، والأفعال الموجبة للكفر هي التي تصدر عن تعمُّد واستهزاءٍ بالدِّين صريحٌ، كالسُّجود للصَّنم أو للشمس، وإلقاء المصحف في القاذورات.
والسِّحر الذي فيه عبادة الشمس ونحوها، قال الإمام: في بعض التعاليق عن شيخي أَنَّ الفعل بمجرَّده لا يكون كفراً، قال: وهذا زَلَل عظيم من المعلِّق ذكرته للتَّنبيه على غلَطِه، وتحصل الرِّدَّة بالقول الذي هو كفرٌ، سواء صدر عن اعتقادٍ أو عِنادٍ أو استهزاءٍ"[4].
؛ ارتداد قطع و بریدن از اسلام است که گاه با قولی که کفر باشد و گاه با فعل واقع میشود، و افعالی که موجب کفر هستند از تعمد و استهزاء صریح به دین صادر می شود مانند: سجده برای بُت، خورشید و یا انداختن قرآن در نجاسات.
وسحری که در آن عبادت خورشید و مانند آن وجود دارد؛ امام می فرماید: در بعضی از تعلیقها از شیخ و استادم آمده که: مجرد عمل وفعل سبب کفر و ارتداد نمی شود. ایشان فرمود: این خطایی عظیم از "معلق" است (کسی که تعلیق بر آن نوشته است) که برای آگاهی و بیان چنین غلطی آن را ذکر کرده ام. ارتداد با قول کفر؛ حاصل می شود حال؛ این قول از اعتقاد قلبی یا عناد و یا استهزاء باشد. (تفاوتی ندارد).

ــــــــــــــــــــــــ
#ارجاعات:
[1]. "عقد الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة" (3/297)
[2]. "الفتاوى التاتارخانيّة" لعالم بن العلاء" (5/458)
[3]. "جامع الأمهات" (ص512)
[4]. "روضة الطالبين" (7/283،284).

✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾

@Tathir_aleteqad2

«تَطهيرُ الاعتِقاد»

▪️آیا برای وقوع در شرک و کفر "اعتقاد" شرط است؟ (2)

جلال الدِّين عبد الله بن نجم بن شاس (المالكيّ) (ت:616هـ) می فرماید: "وظهور الرِّدَّة إمَّا أنْ يكون بالتَّصريح بالكفر، أو بلفظٍ يقتضيه، أو بفعلٍ يتضمَّنه" [1].
؛ ارتداد می تواند با تصریح به کفر، یا با الفاظی که مقتضی آن و یا فعلی که متضمن آن باشد؛ واقع می شود.

برهان الدِّين محمود بن أحمد بن مازه (الحنفيّ) . (ت: 616هـ) در "المحیط" می فرماید: "من أتى بلفظةِ الكفر مع علمِه أَنَّها لفظةُ الكفر عن اعتقاده فقد كفر، ولو لم يعتقد أو لم يعلم أَنَّها لفظة الكفر ولكن أتى بها عن اختيار فقد كفر عند عامَّة العلماء ولا يُعْذَر بالجهل،... ومن كفر بلسانِه طائعاً وقلبه مطمئنٌّ بالإيمان فهو كافر ولا ينفعه ما في قلبه" [2].
؛ هر کس کلمه ای کفر بر زبان آورد در حالی که می داند چنین کلمه ای کفر در اعتقاد است؛ کافر می شود گرچه چنین معتقد نباشد که آن لفظی کفر است و یا اینکه به آن علم نداشته باشد اما با اختیار خود بر زبان آورد؛ نزد عامه علماء کافر است و معذور به جهل نیست....و هر کس با رغبت كلمه كفر بر زبان آورد اما قلبش مطمئن به ایمان باشد؛ چنین کسی کافر است و هر آنچه در قلبش باشد(اعتقاد)؛ نفعی به او نمی رساند.

عثمان بن أبي بكرٍ معروف به ابن الحاجب (المالكيّ) . (ت:646هـ) می فرماید: "الردة: الكفر بعد الإسلام، ويكون: بصريحٍ، وبلفظٍ يقتضيه، وبفعلٍ يتضمَّنُه"[3]
؛ ایشان ذیل تعریف ردّه می فرماید: ارتداد: کفر بعد از اسلام است، که می تواند صریح؛ و با لفظی که مقتضی آن و یا فعلی که متضمن آن باشد؛ اتفاق افتد.

محيي الدين يحيى بن شرف النوويّ (الشافعيّ) . (ت: 676هـ) در "روضة الطالبين" در کتاب ردّه می فرماید: "هي قطع الإسلام، ويحصل ذلك تارةً بالقول الذي هو كفرٌ، وتارةً بالفعل، والأفعال الموجبة للكفر هي التي تصدر عن تعمُّد واستهزاءٍ بالدِّين صريحٌ، كالسُّجود للصَّنم أو للشمس، وإلقاء المصحف في القاذورات.
والسِّحر الذي فيه عبادة الشمس ونحوها، قال الإمام: في بعض التعاليق عن شيخي أَنَّ الفعل بمجرَّده لا يكون كفراً، قال: وهذا زَلَل عظيم من المعلِّق ذكرته للتَّنبيه على غلَطِه، وتحصل الرِّدَّة بالقول الذي هو كفرٌ، سواء صدر عن اعتقادٍ أو عِنادٍ أو استهزاءٍ"[4].
؛ ارتداد قطع و بریدن از اسلام است که گاه با قولی که کفر باشد و گاه با فعل واقع میشود، و افعالی که موجب کفر هستند از تعمد و استهزاء صریح به دین صادر می شود مانند: سجده برای بُت، خورشید و یا انداختن قرآن در نجاسات.
وسحری که در آن عبادت خورشید و مانند آن وجود دارد؛ امام می فرماید: در بعضی از تعلیقها از شیخ و استادم آمده که: مجرد عمل وفعل سبب کفر و ارتداد نمی شود. ایشان فرمود: این خطایی عظیم از "معلق" است (کسی که تعلیق بر آن نوشته است) که برای آگاهی و بیان چنین غلطی آن را ذکر کرده ام. ارتداد با قول کفر؛ حاصل می شود حال؛ این قول از اعتقاد قلبی یا عناد و یا استهزاء باشد. (تفاوتی ندارد).

ــــــــــــــــــــــــ
#ارجاعات:
[1]. "عقد الجواهر الثمينة في مذهب عالم المدينة" (3/297)
[2]. "الفتاوى التاتارخانيّة" لعالم بن العلاء" (5/458)
[3]. "جامع الأمهات" (ص512)
[4]. "روضة الطالبين" (7/283،284).

✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾

@Tathir_aleteqad2

hottg.com/Tathir_aleteqad2/1044

2.3K viewsAug 11, 2021 at 07:44