حق آموزش از جمله حق هايي است که کمتر به اهميت بنيادين آن توجه ميشود. بيشتر اسناد و قواعد حقوقي اين حق را در زمره حقوق فرهنگي بشر ميدانند و بيشتر حقوقدانان نيز اين حق را در همين قلمرو دانسته اند، غافل از آن که اين حق في نفسه در ميان سلسله مراتب قواعد حقوقي چه منزلت و مقامي دارد.
حق آموزش به عنوان سازنده زيربنايي فهم و درک انساني در تحقق ديگر قواعد حقوقي، از جمله آزادي انديشه، بيان و مذهب، از منزلتي بسيار رفيع در ميان ساير قواعد حقوق انساني برخوردار است.
با عنايت به مفاد اسناد و قواعد حقوقي مي توان دست کم در سطوح ابتدايي آموزش، اين حق را واجد وصف آمرانه دانست.
>>Click here to continue<<