یک پژوهشگر بومی جنوب خراسان رضوی گفت: اوسنه یا همان داستانهای قدیمی برگرفته از مشاغل و زندگی اجتماعی روستائیان بوده و قدمتی از پیدایش زبان و گویایی آدمیزاد دارد.
جواد روشندل در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: مادران در قدیم افسانهها و داستانهایی را برای ساعات خواب برای کودک و فرزندشان و هم باهدف تربیت و تعلیم نکات دینی و اسلامی میخواندند.
وی اظهار کرد: معمولاً داستانها و اشعار قدیمی که حالا به عنوان افسانه روایت میکنند منظوم و یا منثور و حاوی یک ادب تعلیمی نیز بود یعنی به عنوان اینکه یک داستانی بگویند و هیچ هدفی را دنبال نکند نبود.
پژوهشگر بومی جنوب خراسان رضوی اذعان کرد: اکثر افسانههای قدیمی که مادران و پدران روایت میکنند سینه به سینه منتقل شده است و به دنبال این بودهاند که یک نکته تربیتی و ادب تعلیمی به فرزندان بیاموزند، ضمن این که رسالت آرامش و خواب کودک را دنبال میکرد.
>>Click here to continue<<