«میدانی حارصه چیست؟ یک کلمهی عربی است از خانواده حرص، حارص، احتراص. میدانی که شتر آنقدر صبور و پر طاقت است که میتواند سه هفته بدون آب و غذا در بیابان راه برود و راه برود؟! در بیابان، خارهایی هست که شترها بسیار دوست دارند. هر جا این خار را ببینند با دندان آن را میکنند و شروع به جویدن میکنند. وقتی این خار با مزهی شور خون آغشته میشود، شترها لذت بیشتری میبرند. هر چه بیشتر میخورند، خون بیشتری میریزد و هر چه خون بیشتر میشود، شتر بیشتر و بیشتر از این خار میخورد. گویی که دیگر از خونِ خود سیر نمیشود. اگر مانعش نشوند شتر از شدت خونریزی خواهد مرد. این یعنی حارصه! این رسم تمام خاورمیانه است پسرم. انسانهایش در طول تاریخ یکدیگر را کشتهاند و کشتهاند بیآنکه متوجه باشند که در حال ریختن خون خود هستند. از طعم خون خود مست میشوند.»
📕 بی قراری؛ ملک ناز، دختر ایزدی
📚 @PDFsCom
>>Click here to continue<<