شما نیازی ندارید بیاموزید که طبیعت چیست
هنگامی که احساس تشنگی می کنید،
می دانید که نیاز به آب دارید
هنگامی که احساس گرسنگی می کنید،
می دانید که به غذا نیاز دارید
طبیعت، شما بطور پیوسته شما را راهنمایی می کند
بجز طبیعت، هیچ راهنمای دیگری وجود ندارد.
همه راهنماهای دیگر، گمراه کننده هستند،
آنها شما را از مسیر طبیعی دور می کنند و همینکه از مسیر طبیعی دور شوید، رنج شروع می شود. و رنج شما، شادی آنهاست، چونکه فقط فرد رنجور به کلیسا می رود، فقط فرد رنجور و بدبخت به معبد می رود.
هنگامی که احساس خوشحالی و شادمانی می کنید،
سرحال و جوان و سالم هستید،
چه کسی به کلیسا توجه می کند؟
زندگی بسیار سرشار و غنی است،
بسیار شادی بخش است،
چه کسی می خواهد به آن قبرستانها برود که غمگین بودن، جدی بودن پنداشته می شود؟
جایی که قیافه اخمو، دینی تلقی می شود.
جایی که از خنده ترکیدن، به عنوان دیوانگی سرزنش می شود
جایی که رقص مجاز نیست
جایی که عشق ممنوع است
جایی که باید بنشینید و به سخنانی
مرده و بسیار قدیمی و گرد و خاکی گوش دهید، که قلب شما را لمس نمی کند و وجودتان را به هیجان نمی آورد.
اما این کلیساها و معابد انسان را تحت سلطه خود درآورده اند
یک روز هوشمندی بشر طغیان خواهد کرد.
طغیان و سرکشی، تنها امید است.
یکروز انسان همه این به اصطلاح خانه های خدا را ویران خواهد کرد؛ چونکه این سیاره، این آسمان پر ستاره، تنها معبدی است که وجود دارد. همه معابد دیگر، ساخته دست بشرند؛
و این زندگی در درختان، حیوانات و
موجودات انسانی، تنها خدای زنده است.
خدایانی که در معابد نشسته اند،
توسط انسان تولید شده اند.
بسیار عجیب است که این ادیان پیوسته می گویند که خدا جهان را خلق کرد، اما خدای آنها توسط انسان خلق شده است.
آنها می گویند: 《 خدا انسان را به شکل خویش آفرید.》
اما حقیقت درست عکس آن است،
انسان خدا را به شکل خویش آفرید.
به همین دلیل خدای چینی از خدای هندو متفاوت است و خدای یک آفریقایی از خدای یک اروپایی متفاوت است.
چونکه مردم دارند خدا را به شکل خویش خلق می کنند؛
و حماقت به اوج خود می رسد،
شما آن تصاویر را ایجاد می کنید و در برابر آنها زانو می زنید.
آیا می توانید هیچ چیز احمقانه تری تصور کنید؟
و آنگاه شروع به دعا و نیایش می کنید.
بچه ها را می توان بخشید. آنها اسباب بازیهایشان و خرس عروسکی شان را دوست دارند. اما شما رشد نکرده اید و بزرگ نشده اید. شما هم به خرس عروسکی تان عشق می ورزید
خرس عروسکی شما، معابد شماست،
کلیساها و کنیسه های شماست.
اما اینها خرس عروسکی هستند.
آنها عملکرد یکسانی دارند.
بچه بدون خرس عروسکی احساس تنهایی می کند.
خدایان شما چیستند؟
تسلی دهنده. چونکه شما حتی در میان جمع احساس تنهایی می کنید
شما به یک خرس عروسکی در آسمان نیاز دارید، یک خرس عروسکی جاودانه که همواره با شما خواهد بود. او دانای مطلق، حاضر مطلق و قادر مطلق است و می تواند هر کاری بکند
او فقط یک تسلی خاطر است
مردمی که به خدا ایمان دارند،
به خودشان اجازۀ رشد نداده اند.
آنها در روان خود عقب افتاده باقی مانده اند،
وگرنه به هیچ خدایی نیاز نیست.
زندگی برای خودش کافی است؛
و آن بسیار زیبا است، سرشار از آواز و گل و پرنده های در حال پرواز است.
آن، یک آزادی مطلق برای رشد کردن و خود بودن است.
آن به شما ده فرمان نمی دهد،
بلکه شما را همینطور که هستید، می پذیرد و در مورد اینکه چگونه باید باشید، سرو صدای زیادی به راه نمی اندازد.
عشق و احترام او به همه آنچه که زنده است، بدون قید و شرط است.
برای چه به خدایان خود نیاز دارید؟
چونکه رنجور و بیچاره هستید.
بنابراین این یک ترفند است.
نگذارید مردم شاد باشند وگرنه دین ناپدید خواهد شد.
#اشو
#زرتشت_پیامبر_خندان
@oshointernational
>>Click here to continue<<