پیامد گناه بر دو گونۀ تشریعی و تکوینی است. اولین پیامد تشریعی گناه، سستی ارتباط انسان با خداست. گناه فضای دل را غبارآلوده و صفحۀ جان را تیره می‌کند و این تیرگی باعث می‌شود تا انسان دیگر نتواند مثل قبل نام محبوب و معبود را بر لب آورد. گناه از لذت انس و مناجات و ارتباط با خداوند می‌کاهد.

عارضۀ دوم گناه آن است که اعمال عبادی در نظر انسان رنگ می‎‌بازد و آن شیرینی پیشین را در کامش نمی‌نشاند. جان او چنان سنگینی‌ای در خود احساس می‌کند که از نشاط عبادت به دور شده و توان و حوصلۀ این اعمال را ندارد؛ چنان که گویا در عبادات مانعی بر سر راه اوست. این حالت را نداشتن توفیق می‌نامیم.
سومین پیامد گناه، اثر نکردن دعاست. در این حالت انسان هرچه دعا کند، خاصیتی نمی‌بخشد و هر تیر دعایی که رها شود به هدف اصابت نمی‌کند.
اما از عوارض مادی گناه، تیره شدن روابط خانوادگی و اجتماعی است. درحقیقت، گناه کینه می‌آورد و روابط شیرین خانوادگی را پریشان می‌کند. همچنین تعادل و ثبات فکری و روحی انسان را بر هم می‌زند.
از دیگر تبعات مادی گناه، از دست دادن بسیاری از رزق‌های مادی است:
«إِنَّ الرَّجُلَ لَيُحْرَمُ الرِّزْقَ باِلذَّنْبِ يُصِيبُهُ »
همانا انسان با انجام گناهی که مرتکب می‌شود از روزی محروم می‌گردد.

تبعات گناه در شاکلۀ وجود انسان می‌نشیند؛ حال آنکه او از این پیامدها ناآگاه است. این عوارض در ضمیر ناخودآگاه نقش می‌بندد و زمانی آشکار می‌شود و آن ناخودآگاه ضمیر، خودآگاه می‌شود. به همین دلیل در موقعیتی، حرفی می‌زند یا رفتاری بروز می‌دهد که اصلاً تصور آن را نمی‌کرده است. این رفتار، عوارض پنهان گناهی است که در وجود او انباشته شده و در چنان جایی رخ نشان داده است: «که ریش درون عاقبت سر کند».

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۶، صص. ۵۶۴-۵۶۲.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۶

@MohammadaliAnsari

محمدعلی انصاری

پیامد گناه بر دو گونۀ تشریعی و تکوینی است. اولین پیامد تشریعی گناه، سستی ارتباط انسان با خداست. گناه فضای دل را غبارآلوده و صفحۀ جان را تیره می‌کند و این تیرگی باعث می‌شود تا انسان دیگر نتواند مثل قبل نام محبوب و معبود را بر لب آورد. گناه از لذت انس و مناجات و ارتباط با خداوند می‌کاهد.

عارضۀ دوم گناه آن است که اعمال عبادی در نظر انسان رنگ می‎‌بازد و آن شیرینی پیشین را در کامش نمی‌نشاند. جان او چنان سنگینی‌ای در خود احساس می‌کند که از نشاط عبادت به دور شده و توان و حوصلۀ این اعمال را ندارد؛ چنان که گویا در عبادات مانعی بر سر راه اوست. این حالت را نداشتن توفیق می‌نامیم.
سومین پیامد گناه، اثر نکردن دعاست. در این حالت انسان هرچه دعا کند، خاصیتی نمی‌بخشد و هر تیر دعایی که رها شود به هدف اصابت نمی‌کند.
اما از عوارض مادی گناه، تیره شدن روابط خانوادگی و اجتماعی است. درحقیقت، گناه کینه می‌آورد و روابط شیرین خانوادگی را پریشان می‌کند. همچنین تعادل و ثبات فکری و روحی انسان را بر هم می‌زند.
از دیگر تبعات مادی گناه، از دست دادن بسیاری از رزق‌های مادی است:
«إِنَّ الرَّجُلَ لَيُحْرَمُ الرِّزْقَ باِلذَّنْبِ يُصِيبُهُ »
همانا انسان با انجام گناهی که مرتکب می‌شود از روزی محروم می‌گردد.

تبعات گناه در شاکلۀ وجود انسان می‌نشیند؛ حال آنکه او از این پیامدها ناآگاه است. این عوارض در ضمیر ناخودآگاه نقش می‌بندد و زمانی آشکار می‌شود و آن ناخودآگاه ضمیر، خودآگاه می‌شود. به همین دلیل در موقعیتی، حرفی می‌زند یا رفتاری بروز می‌دهد که اصلاً تصور آن را نمی‌کرده است. این رفتار، عوارض پنهان گناهی است که در وجود او انباشته شده و در چنان جایی رخ نشان داده است: «که ریش درون عاقبت سر کند».

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۶، صص. ۵۶۴-۵۶۲.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۶

@MohammadaliAnsari

hottg.com/MohammadAliAnsari/20044

2.6K viewsJun 5 at 07:02