📌کولبری، قاچاق انرژی و مهاجرت بی‌ضابطه؛ خیانت خاموش از درون کشور
🔹جنگ با رژیم صهیونیستی آغاز شده، اما همه‌چیز از خاکریز نظامی عبور نمی‌کند. در میدان امروز، اتفاقاً آن‌چه تعیین‌کننده‌تر از سلاح عمل می‌کند، تاب‌آوری اقتصادی، انسجام اجتماعی و بسته‌بودن درهای نفوذ پنهان در سازوکارهای اقتصادی کشور است.
🔹در این جنگ ترکیبی، ما با بمباران دشمن به زانو درنمی‌آییم؛ ما با تصمیمات خودمان، با ساختارهای واگرا، و با بی‌مسئولیتی نهادی زمین‌گیر می‌شویم. اکنون، سه بحران ساختاری، نه در لایه تئوریک که در میدان عینی، تبدیل به گلوگاه تهدید شده‌اند.
۱. کولبری
🔹ساختار کولبری که سال‌هاست در حاشیه تصمیم‌گیری‌های رسمی و به بهانه کمک به معیشت مرزنشینان حفظ شده، امروز از کنترل خارج شده است. آن‌چه در ابتدا پاسخی اضطراری به فقر بود، اکنون به یک زیرساخت فعال‌شده برای نفوذ لجستیکی، انتقال تجهیزات، جاسوسی و توزیع هوشمند ابزار خرابکاری تبدیل شده است.
🔹ما نه در فضای تئوریک، بلکه در عملیات‌های واقعی، شاهد آن بوده‌ایم که ورود سیستماتیک پهپادهای سبک، ریزپرنده‌ها، سیستم‌های شنود، و تجهیزات رزمی پنهان‌شونده در لابه‌لای موج کولبران صورت گرفته است.
🔹چه کسی این مسیر را به‌عنوان مجرای مشروعِ بی‌نظارتِ غیرمسئولانه حفظ کرده؟ و چرا بازارچه مرزی رسمی، تعاونی معیشت مرزی، سامانه تبادل مرزی دیجیتال، یا طرح معیشتی جایگزین این مسیر نشد؟
در جنگ، مرز یا نقطه دفاعی است یا نقطه نفوذ. مدل فعلی کولبری، به‌صراحت، یک خط نفوذ قانونی‌شده است.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸انتقال از ساختار کولبری به بازارچه هوشمند مرزی با رصد دیجیتال هم‌زمان کالا، فرد و مسیر.
🔸استفاده از ظرفیت بسیج مرزنشینان و پدافند بومی برای مسیردهی کالای مرزی با کد رهگیری.
🔸پایان دادن به تساهل اقتصادی در مناطق امنیتی با پیوست‌های فرهنگی و اطلاعاتی.
۲. مهاجران بی‌هویت
🔹در حالی‌که ایران در شدیدترین سطح تهدید انرژی، امنیت غذایی و حملات سایبری قرار دارد، نظام اقتصادی کشور کماکان بر پایه تخصیص کور یارانه‌ها عمل می‌کند. در این مدل، هر مصرف‌کننده‌ای، صرف‌نظر از تابعیت، اقامت، سابقه و پیوند اطلاعاتی با سامانه‌های ملی، می‌تواند به منابع یارانه‌ای کشور متصل شود.
🔹در میدان عمل، میلیون‌ها مهاجر غیرمجاز، با هویت‌های ناشناخته و بدون ثبت، از خدماتی مانند یارانه نان، انرژی، سوخت، سیم‌کارت، و خدمات بیمه‌ای بهره‌مند هستند. وقتی هیچ اتصال سازمان‌یافته‌ای میان سامانه‌های ملکی، مخابراتی، انرژی و خدماتی وجود ندارد، چگونه انتظار داریم ساختار اقتصادی کشور امنیت‌پذیر باشد؟
🔹سیاست‌های یارانه‌ای فعلی، منجر به خلق شبکه‌های زیرزمینی از توزیع کالا، سوخت، انرژی و اطلاعات شده است. همین شبکه‌ها، امروز سکوی پرتاب دشمن در لایه اقتصادی-اطلاعاتی‌اند.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸قطع کامل و فوری یارانه‌ها و تمامی خدمات اقتصادی و رفاهی برای اتباع.
🔸ممنوعیت خرید سوخت، نان، خدمات درمانی، سیم‌کارت، و انرژی برای افراد فاقد پرونده یکپارچه اطلاعاتی.
🔸تشکیل «سامانه نظارت عملیاتی» برای رهگیری نقطه‌ای مهاجران پرریسک با استفاده از هوش مصنوعی.
۳. اقشار محروم
🔹دهک‌های پایین جامعه در همه نظام‌های جهان، در شرایط جنگی، به‌عنوان ذخیره استراتژیک انسجام اجتماعی تعریف می‌شوند. اما در ایران، باوجود ده‌ها توصیه مقام معظم رهبری، این طبقه هنوز از حداقل‌های پوشش ساختاری در جنگ محروم است.
🔹در حالی که دشمن با ابزار رسانه‌ای و سبک زندگی، ذهن این اقشار را هدف گرفته، هیچ سامانه‌ای برای حمایت اضطراری از آن‌ها در شرایط بحران طراحی نشده است. نه کوپن دیجیتال داریم، نه فروشگاه اضطراری، نه انبارهای طبقه‌بندی‌شده، نه بازار سیار، نه برنامه تأمین کالای آماده در روز قطع خدمات. ساده‌تر بگوییم ما سربازان پشت‌جبهه را به حال خود رها کرده‌ایم.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸احیای طرح کوپن جنگی برای نان، لبنیات، روغن، برنج و پروتئین ساده.
🔸توسعه انبارهای کالاهای مقاومتی (نان خشک، ماکارونی، کنسرو، غذای پودری) در مناطق حاشیه‌ای.
🔸تجهیز فروشگاه‌های زنجیره‌ای به سامانه توزیع در بحران و اتصال آن‌ها به شبکه لجستیک بسیج اصناف.
🔹مسئولانی که هنوز درگیر گزارش‌های روتین و جلسات صلح‌محورند، باید بفهمند که دشمن دقیقاً از جایی نفوذ کرده که آن‌ها از تصمیم‌گیری‌اش طفره رفته‌اند. اصلاح این سه گلوگاه، پیش‌شرط بقای اقتصاد در میدان جنگ است. و هر روز تعلل، یعنی تقویت دست دشمن با ابزار ساخت داخل.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
>>Click here to continue<<