📌جنگ آغاز شده اما اقتصاد کشور در خواب است/ لزوم بازنگری در سیاست‌های های اقتصادی
🔹خطرناک‌تر از خود جنگ، ادامه دادن به سبک مدیریتی دوران نرمال در شرایط جنگ است. در این گزارش، برآنیم تا نشان دهیم چرا تداوم رفتار اقتصادی فعلی در مناطق مرزی، می‌تواند امنیت اقتصادی کشور را در نقطه صفر مرزی فرو بریزد و چگونه می‌توان با یک چرخش راهبردی، مسیر پایداری اقتصادی در مرز را تثبیت کرد.
🔹در شرایط عادی، مرز نقطه خروج و ورود کالا، تبادل انرژی، صادرات غیرنفتی و گردش بازارچه‌ای است. اما در وضعیت جنگی، مرز دقیقاً به نقطه شکست اقتصاد ملی تبدیل می‌شود، اگر برای آن فکری نشود.
🔹در وضعیت فعلی با احتمال درگیری نیابتی رژیم صهیونیستی، تحرک گروهک‌ها، و جنگ شهری، اولین حوزه‌هایی که در مرزها آسیب می‌بینند، عبارت‌اند از:
🔸شبکه توزیع کالاهای اساسی
🔸زنجیره تأمین نانوایی‌ها، کارخانه‌های آرد، سیلوها و دامداری‌های محلی
🔸سوخت‌رسانی به اصناف، حمل‌ونقل کالا و انرژی حرارتی تولید
🔸بازارهای خُرد روستایی و ارتباط تجاری با مرکز استان‌ها
🔹قطع هرکدام از این مؤلفه‌ها به‌مدت تنها ۳ روز، می‌تواند ساختار معیشت یک شهرستان مرزی را کاملاً فلج کند. و این همان نقطه‌ای‌ست که از دل آن، نارضایتی، آشوب، مهاجرت درونی و گسست اعتماد عمومی سر بر می‌آورد.
🔻مدل فعلی اقتصاد مرزی ایران، مبتنی است بر:
🔸وابستگی به گاز، برق، سوخت، لجستیک مرکزی
🔸واردات نهاده از بیرون استان
🔸فروشگاه‌محوری شهری
🔸عدم ذخیره‌سازی کالا در واحدهای محلی
🔸و مهم‌تر از همه، تفکر غیرجنگی در زنجیره تولید و توزیع
🔹درحالی‌که، دشمن دقیقاً روی همین گلوگاه‌ها تمرکز کرده است. امروز هیچ بعید نیست که با حمله به یک کارخانه آرد، یک انبار غذا، یا یک سیلوی غله، اقتصاد یک شهر مرزی از کار بیفتد.
🔹زمان آن فرا رسیده که الگوی اقتصاد مرزی از منطق سنتی به الگوی اقتصاد در شرایط جنگی تغییر یابد. این تغییر، به‌معنای صرفاً ریاضت اقتصادی یا قطع خدمات نیست؛ بلکه یک معماری مجدد با ویژگی‌های زیر است.
۱. افزایش ذخایر راهبردی کالا در مراکز مرزی توسط فروشگاه‌های زنجیره‌ای و انبارهای عمومی.
۲. بازیابی تولید بومی کالای اساسی در هر منطقه (نان خشک، ماکارونی، خوراک دام، غذای آماده).
۳. تقویت صنایع کوچک پردازش غذا، بسته‌بندی، خشک‌سازی و کنسروسازی در شعاع ۲۰ کیلومتری شهر.
۴. اجرای نسخه کوپن اضطراری برای مناطق مختلف کشور، با هدف کنترل تقاضا و آرام‌سازی روانی.
۵. سرمایه‌گذاری تعاونی در مالکیت زمین‌های خالی اطراف شهر برای تولید اضطراری غذا و نهاده دامی.
🔹در شرایط فعلی، سازمان‌های صِرف اقتصادی قادر به مدیریت بحران نخواهند بود. اقتصاد مرز در وضعیت جنگی، نیازمند مداخله هم‌زمان نهادهای امنیتی، عمرانی، بسیجی و تولیدی است. وظایف اصلی به‌شرح زیر قابل تعریف است:
🔸دولت و وزارت صمت: تأمین کالا و بازطراحی سامانه توزیع مقاومتی.
🔸فروشگاه‌های زنجیره‌ای: اجرای فوری مدل ذخیره‌سازی و کوپن اضطراری.
🔸سپاه و بسیج: پشتیبانی لجستیکی و تثبیت زنجیره تأمین در شرایط ناامنی.
🔸شهرداری‌ها و بخشداری‌ها: در اختیار گذاشتن مکان برای انبار و تولید کوچک.
🔸رسانه‌ها و گروه‌های ترویجی: تغییر ذهنیت مردم از مصرف آرام به مصرف مقاومتی.
🔻اگر اقتصاد مرز به وضعیت جنگی تطبیق پیدا نکند:
🔸بحران معیشتی در مرز به‌سرعت وارد فاز امنیتی خواهد شد.
🔸نارضایتی جمعی در مناطق محروم می‌تواند دستمایه جنگ رسانه‌ای دشمن شود.
🔸گروهک‌ها از فقر و گرسنگی به‌عنوان ابزار جذب بهره خواهند برد.
🔸و در نهایت، خط تولید به‌جای تقویت، تبدیل به شکاف در امنیت ملی خواهد شد.
🔹جنگ آغاز شده اما آیا ساختار اقتصادی کشور، به‌ویژه در مرزها، واقعاً در وضعیت جنگی قرار دارد؟ اگر پاسخ منفی است، باید بدانیم که ادامه سبک اقتصادی صلح‌محور، یک آسیب استراتژیک و تسهیل‌کننده عملیات دشمن خواهد بود. باید از همین لحظه، فرمان اقتصاد اضطراری در مرزها صادر شود. نه با سخنرانی، بلکه با ذخیره‌سازی، بازطراحی و تفویض اختیار.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
>>Click here to continue<<