انسان بالغ در تنهایی خویش شاد است . تنهایی او همچون ترانه ای خوش است، تنهایی او به مثابه جشن است. انسان بالغ کسی است که می تواند با خودش شاد و خوشبخت باشد. تنهایی او به معنای غریبی و بی کسی نیست. تنهایی او به مثابه خلوت کردن با خویش و مراقبه است.
پس در وهله اول، یاد بگیرید که شخصیتی مستقل و منحصر بفرد داشته باشید. در وهله دوم، هیچ گاه در پی کمال مطلوب نباشید و از توقعات و مطالبه کردن دوری کنید. به مردم عادی عشق بورزید. مردم عادی هیچ چیز از دیگران کم ندارند. در حقیقت همه این مردم به ظاهر عادی، استثنایی هستند، زیرا هر انسان به نوبه خویش منحصر بفرد و بی بدیل است. که شایسته احترام می باشد.
اشو
عشق، رقص زندگی
ص 77
>>Click here to continue<<