چگونه کمک کنیم؟
شاید زمان آن رسیده است که تلاش برای «تغییر» آنکه پیش روی شماست و همچنین تلاش برای ارائه پاسخ ها یا برطرف کردن مشکلاتشان را متوقف کنید. دوست من، شما مهارتی در این زمینه ندارید. طبیعت شما مهارت ورزی و هیچ تقسیم بندی را برنمی تابد، اما حضور و یگانگی را چرا.
شاید زمان آن رسیده که تظاهر به مقام به همه چیز آگاه بودن، استادی خطاناپذیر و کارشناسی کاملاً شفایافته بودن را متوقف کنیم. شما حتى با بهترین نیت ها شاید ناآگاهانه درگیر روندهای شفا یافتن طبیعی شوید. ممکن است آنها را درگیر خود کنید و آنها را از اعتقادی عمیق به تجربه دست اول خویش برگردانید. ممکن است در تلاش برای تغییر آنها، به آنها تفهیم کنید که «شکسته اید».
به خاطر داشته باشید که باید پیش از آنکه احساس بهتری داشته باشید، احساس بدتر داشتن را تجربه کنید. ممکن است آنها برای احساس درد عمیق تر، خود را به روی منبع حقیقی شفا بگشایند. ممکن است لازم باشد پیش از آنکه بتوانند به راستی زندگانی کنند، تصور آن چه بوده اند را بکشند. این یک واقعیت برای آنها و برای شماست. بنابراین آرام باشید. نفس بکشید. از داستان بیرون بیایید. به تمنای خود جهت تغییر یا تحول یا حتی تسکین دادن آنها اذعان کنید. حال، بدون هیچ قضاوتی، به سادگی گوش دهید و بکوشید مکانی را که الان در آن هستند دریابید. خود را به جای آنها بگذارید و ببینید مشخصاً چه کسی و چه چیزی پیش روی شماست.
شاید بزرگترین کمکی که شما می توانید ارائه دهید، شفافیت و توجه فارغ از قضاوت، علاقه، درک و کنجکاوی شما باشد. آن پراکنش را بیاورید، آن حضور باشید؛ آن گشودگی را عرضه دارید. نسبت به راه حل هایی که هنوز عرضه نشده اند، کاملاً گشوده بمانید. آن مقصود خاموش باشید ـ و همچنین، آن واژگان، اعمال، مداخلات و تصمیمات مناسب که بی هیچ تلاشی خواهند آمد را صورت دهید. لحظات آنها را با نگریختن از آنها، تقدس بخشید. قابلیت آنها برای حاضر بودن را روبه روی آینه بگیرید. راز کهن شفا را باور کنید. شاید زمانی که «شما» از سر راه کنار بروید، درمان حقیقی نمایان شود. بله، داروها و توصیه های خوب ممکن است علائم را بی حس یا حتی خاموش کنند، اما ممکن است فراخوان به شفایی معنوی و ژرف تر، جایی در زیر سطح بدرخشد.
جف فوستر
مسیر آرامش
ص 240 و 241 و 242
🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی
>>Click here to continue<<