بسیاری از خاطرات، ناشی از سوءتفاهم هستند. زندگی هم بر این اساس جلو می رود. پایه رنجیدن هم همین چیزها هستند و چنین خاطراتی می توانند مثل گلوله های کوچک برف به یکدیگر بپیوندند تا تبدیل به هیولا شوند. اما اگر شما بتوانید اصل ماجرا را ببینید، خنده تان خواهد گرفت. بسیاری از خاطرات ما ریشه در درکمان نسبت به رخدادهایی دارند که مربوط به زمان گذشته بوده اند و اکنون بی تأثیرند.
شما هر آنچه را در گذشته رخ داده است، شناسایی کنید و کنار بگذارید. تکیه کردن به خاطرات گذشته، دردی از دردهای شما دوا نمی کند. اصلاً هیچ سودی در این کار نیست. آیا چیزی مثل قضیه پله پنجم، شما را از کشف خود حقیقی، دور می کند؟ قطعاً نه! اما اگر با خودتان بگویید: «تا وقتی که از پس پلهی پنجم برنیایم، کامل نخواهم بود»، سپس همان پله برایتان تبدیل به یک دردسر خواهد شد، در حالی که اصلاً هیچ چیز نبوده!
خاطرات بد، شبیه بذری در ذهن هستند، اما این بذرها در صورتی رشد میکنند که با سلاحی به نام توجه، آبشان بدهیم تا رشد کنند. پس بهتر است آب نریزید. حتی به آن ذره ای فکر نکنید. کافی است که همه چیز را به فراموشی بسپارید.
خود حقیقی ات را به یاد بیاور
تو متعلق به زمان حال هستی، نه گذشته
خود، به بودن ربطی ندارد، بلکه متعلق به هستن است
خود، خاطره نیست
تمام اینها، داستانی بیش نیستند
موجی
وسیع تر از آسمان عظیم تر از فضا
ص 257 و 258
>>Click here to continue<<