افرادی که دائما در حال جستجوی خداوند هستند و به دنبال او حیران و سرگردانند او را نمی یابند ولی آنهایی که به جای جستجو شروع به زندگی براساس آنچه خداوند خواسته است می کنند خدا را می یابند. یافتن خداوند با زندگی براساس آنچه او می خواهد امکان پذیر است نه جستجوی او.
جستجو به دنبال او نوعی فلسفه بافی است و فلسفه به هیچ وجه پل ارتباطی میان انسان و خداوند نیست بلکه دیواری است که مانع برقراری ارتباط می شود.
خداشناسی و عرفان حالتی است از مستی؛ مست و بیخود از هستی و آنچه در آن موجود است. عرفان حالتی است که در دل آدمی اتفاق می افتد و دل کیفیت خاص خود را دارد. سیر و سلوک، در راه عرفان ارتباطی با ذهن ندارد. با پیر بودن یعنی به استاد دل دادن. رابطه با پیر رابطه ای است قلبی و روحی.
اشو
عشق، رقص زندگی
ص 137
>>Click here to continue<<