براي همه ي دانشجو هاي اين سرزمين كه اميدشون رو از دست دادن،
اي كاش ميتونستم اسمم رو بگم اما خجالت ميكشم كه هويت معلوم باشه، خلاصه ميگم دوران كنكور ليسانس جوون ١٨ ساله لاغر اندامي بودم كه دوست داشتم فوتبال رو ادامه بدم از دست قضا نه فوتباليست شدم و نه تو كنكو موفق شدم، وارد دانشگاه ازاد شدم و تو ٣ ترم فقط ٨ واحد پاس كردم، كار به جايي رسيد تو دانشگاه ازادي كه كم پيش مياد كسي اخراج بشه ممكن بود اخراج بشم، در استانه ١٩ سالگي بودم، جون بي پولي كه نه فوتبال بهش رحم كرد و نه زندگي، آينده اش تيره و تار و از همه نا اميد تر تا اينكه تصميم گرفتم وضع رو تغير بدم، من نه استعداد خاصي داشتم نه سر شار از هوش ذاتي يك انسان معمولي بودم، تلاش كردم و به خدا هم توكل كردم، تونستم رتبه ٦ كنكور ارشد بشم، در دانشگاه جزو نفرات برتر باشم، به اينجا ختم نشد و براي ادامه تحصيل راهي امريكا شدم... همانطور كه گفتم من نه باهوش بودم و نه پولدار، جوون ١٨ ساله ايي بودم كه تصميم گرفتم به خودم عشق بورزم، براي تو مي نويسم رفيق براي تويي كه ناراحتي، براي روزهايي كه كسي را نداشتي بغل كني و گريه كني، براي توي دانشجو مي نويسم كه شايد نا اميد شدي ، بدون هنوز هم ميشه جبران كرد، هنوز هم ميشه مسير هاي نرفته رو رفت، هنوز هم ميشه با خودت آشتي كرد كافيه ايمان داشته باشي
📥 خاطرات دانشجویی | کانال تلگرام | ارسال خاطره
>>Click here to continue<<