سوگ پاسخي سالم و عاقلانه به فقدان است.
ما نمي توانيم افراد را به خاطر نيت خوبي كه دارند و دوست دارند به ما در سوگ كمك كنند مقصر بدانيم. ديگران مي خواهند ما احساس بهتري داشته باشيم و بنابراين تمام تلاششان را مي كنند كه به نحوي حال ما بعد از فقدان عزيزمان بهتر شود. اين بخشي از انسانيت است. ما مي خواهيم كمك كنيم و مي خواهيم به ما كمك شود. شايد همين افراد با همه نيت هاي خوبشان به جاي اينكه احساس موثر و مفيد بودن كنند بيشتر احساس كنند كه كسي حضورشان را نمي خواهد و مايوس مي شوند. فرد سوگوار هم حس تنهايي و درك نشدن را تجربه مي كند. همه چيز بر مي گردد به اين مسئله كه مدل ها و آداب فرهنگي حول سوگ نامناسب و ناامن است. ما بايد شيوه هاي بهتر و موثرتر حمايت و همدلي با افراد سوگوار را ياد بگيريم و اين بخشي از سواد عاطفي است.
گروه وابسته به انجمن بین المللی تحقیقات تجارب نزدیک به مرگ (IANDS) در ایران
DNDSI.ir
Join → @IranNDE
>>Click here to continue<<