آیا بدزبانی اخلاقا رواست؟!
#حسین_پورفرج
چندی پیش در قالب پستی، از موقعیتهایی سراغ گرفتم که در آن بدزبانی اخلاقا رواست. آن سخن واکنشهای مختلفی در پی داشت. امروز و در شرایط کنونی بیشتر آن گزاره را صادق میدانم. به گمانم، بدزبانی، در نتیجهی عملکردی که مصداق بارز ظلم آشکار است، نه تنها اخلاقا بد نیست، بلکه سیگنال بیداری اجتماعیست.
فرض کنید فردی بیماری در خانه دارد و زندگی آن بیمار شدیدا وابسته به دستگاه تنفس مصنوعیست. طبیعتا آن دستگاه با سلام و صلوات کار نمیکند. آن دستگاه با برق کار میکند و با قطع برق از کار میافتد. در این وضعیت، بیمار میان مرگ و زندگیست. اقوام او حال نزار او را میبینند و کاری از دستشان برنمیآید. آنها ماندهاند چه کنند. دست به دعا برمیدارند اما تا آن مسئول نامحترم دستاش به وصل برق نرود، وضعیت نرمال نخواهد شد. مرگ بیمار محتمل است.
آیا این وضعیت مصداق بارز ظلم آشکار نیست؟! وضعیتی که نتیجهی بیمسئولیتی و بیکفایتی مسئولین ذیربط است؟! اگر این وضعیت مصداق بارز ظلم آشکار است، پس در این وضعیت، به گمانم، بد زبانی اخلاقا رواست. بدزبانی در این وضعیت نشان میدهد که آن فرد بدزبان هنوز به اختگی اخلاقی_اجتماعی نرسیده، و هنوز سیگنالهای انسانیت او کار میکند. هنوز چنین انسانی زنده است و انسان زنده نمیتواند در برابر ستم سکوت کند.
متاسفام که چنین گفتهام، اما حقیقت کتمان شدنی نیست. پیشرفت در پسرفت وصف حال اینروزهای ماست. امیدوارم، دیگر این سرزمین چنین اوضاع اسفباری را به خود نبیند.
@HosseinPourfaraj
>>Click here to continue<<