ایده اصلی این است که اگر سرمایهگذاران به دلیل تلاش برای «پیشبینی بازار»، روزهای کلیدی رشد را از دست بدهند، بازدهی آنها به شدت کاهش مییابد. تحلیل تصویر به شرح زیر است:
نکات اصلی:
اگر ۱۰ هزار دلار از ژانویه ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۲۲ در S&P 500 سرمایهگذاری میشد و سرمایهگذار تمامی روزها را در بازار میماند، ارزش سرمایه به ۶۴,۸۴۴ دلار میرسید.
اگر سرمایهگذار تنها ۱۰ بهترین روز بازار را از دست میداد، بازدهی او تقریباً نصف میشد و ارزش سرمایهگذاری به ۲۹,۷۰۸ دلار کاهش مییافت.
با از دست دادن ۲۰ روز برتر، این مقدار به ۱۷,۸۲۶ دلار و با از دست دادن ۳۰ روز به ۱۱,۷۰۱ دلار سقوط میکرد.
در نهایت، از دست دادن ۶۰ بهترین روز باعث میشد سرمایه به ۴,۲۰۵ دلار کاهش یابد که تقریباً ۹۳ درصد از بازدهی را از بین میبرد.
در سال ۲۰۲۰، دومین روز خوب بازار بلافاصله پس از دومین روز بد رخ داد. این نشان میدهد که تشخیص زمان ورود و خروج از بازار بسیار دشوار است.
بسیاری از بهترین روزها در زمان بازارهای نزولی یا شرایط پرنوسان رخ دادهاند (مثل بحران مالی ۲۰۰۸). این نشان میدهد که سرمایهگذاران باید حتی در شرایط دشوار نیز در بازار بمانند.
این تصویر یادآور اهمیت صبر و پایبندی به برنامه سرمایهگذاری است، زیرا «زمان در بازار» اهمیت بیشتری نسبت به «زمانبندی بازار» دارد.
>>Click here to continue<<
