TG Telegram Group & Channel
Divya Bhaskar | United States America (US)
Create: Update:

ઓફબીટ:પ્રેમ: જન્મોજનમ તમે હેડકી થજો…
https://www.divyabhaskar.co.in/magazine/kalash/news/love-you-are-always-hiccuping-135305814.html

પ્રે મના મૂળમાં સ્વસંવાદ છે. પ્રેમ વિના જીવન શક્ય નથી. પ્રેમ એકલા પાડવામાં નથી માનતો! એકલાને પ્રેમ પણ અલક મલકનો હોય છે. કારણોમાં ગૂંચવાઇ જાય તે પ્રેમ નહીં. લાગણી એનાં કક્કો-બારાખડી. પ્રેમમાં પ્રકૃતિ સોળે કળાએ ખીલે છે. અડધા પડધા પ્રેમની કોઇ વ્યાખ્યા ન હોય. જે પૂર્ણ થવા આપણને ધારણ કરે છે તે પ્રેમ છે. ‘ચાહવું’ માનવમાત્રની નિયતિ છે.
અપેક્ષા પ્રેમને ગૂંગળાવે છે. પ્રેમ કરીએ છીએ- એ પ્રત્યેક કાળના વર્તમાનનું સત્ય છે. પ્રેમને વર્તમાન સાથે વધુ ફાવે છે. સ્મરણ એની આડમાં જીવે છે. અપૂર્ણ પ્રેમ એકતરફી મહત્ત્વાકાંક્ષાનું પરિણામ હોઇ શકે છે. પ્રેમને અવકાશ જોઇએ છે. પોતાની બારીમાંથી આરપાર જોઇ શકાય એવું આકાશ જોઇએ છે. ટુકડાઓમાં જીવતો પ્રેમ સળંગ લાગે ત્યારે કહ્યા વગર રુવાડાંને ફૂલો ઊગે છે. કેલેન્ડરમાં પ્રેમનો મહિનો બારેમાસ હોય છે.
માણસને પ્રેમ કરવો છે, પણ એકનો એક પ્રેમ પાત્ર બદલીને અવારનવાર કરવો છે. પરિણામે પ્રેમ ગોથું ખાઇ જાય છે. ધીરજ પ્રેમનું ઘરેણું છે. ગમતી વ્યક્તિ અને આપણને ચાહતી વ્યક્તિ એક જ હોય ત્યારે પ્રેમ ઘરડો થવામાંથી બચી જાય છે.
પ્રેમ સનાતનનું અવિભાજ્ય અંગ છે. પ્રેમ છે ત્યાં કશું પુરવાર કરવાનું બચતું નથી. પ્રેમ નથી ત્યાં ઊણપ ઊડીને આંખે વળગે છે. જિંદગી લાંબી અને ટૂંકી એક સાથે લાગવા માંડે છે. આત્મવિશ્વાસ રિચાર્જ કરવો પડતો નથી. ઓળખ યાત્રા બની જાય છે.
પ્રેમ એકલા પાડે છે પણ એકલતા વગર! જે ઝંખીએ છીએ એ સહારો બનીને સાથે વહે છે. સ્થિર કિનારો વહેતાં વ્હેણ સાથે જે રીતે નાતો બાંધે એમ પ્રેમ આપણો આપણી સાથેનો સંબંધ પાક્કો કરી આપે છે. જ્યાં ઊભાં છીએ ત્યાંથી દેખાતાં બધાં જ દૃશ્યોને ભેટવાનું મન થાય એ અવસ્થા છે પ્રેમ. મોકળાશ આપોઆપ ખીલે છે. ખામીઓ જીવવામાં નડતર નથી બનતી! ઉંમર પ્રમાણે આપણને માફક આવી જાય છે તે પ્રેમ નહીં. એ તો એની પોતાની રીતે જ આપણને જીવંત રાખે. જીવનના ઝંઝાવાત પ્રેમ આગળ શાંત કિનારે વહેતાં ઝરણાં બની જાય છે.
ઉદાહરણ આપીને જેને સમજાવી શકાય છતાંય જેના દાખલા તાળો મેળવ્યા વગર મેળવી શકાય ત્યાં પ્રેમ છે. ગણિત અને શરતો પ્રેમને અનુકૂળ નથી આવતાં! પ્રેમ તો પોતાની મસ્તીના ગીતમાં આપણને ગણગણે છે. હાજરી હોય કે ગેરહાજરી જેને કશો જ ફરક નથી પડતો તે પ્રેમ છે. જીવનમાં પ્રેમ દાખલ જરૂર થાય, પણ દખલ ન કરે ત્યારે પ્રવાસ યાત્રા બની જાય છે.
જેની જન્મોજનમથી રાહ જોતાં હોઇએ એ વ્યક્તિ સાથે પળેપળ અવસર ઊજવાતો હોય અને આપણને ખબર ન પડે એટલા સહજ થઈ જવાય છે પ્રેમમાં! પ્રેમ ઘાયલ નથી કરતો ઘાયલ થયેલા આપણને ઉગારે છે. જીવનમાં ચંદનનો
શીતળ લેપ થઈ જાય છે. ટાઢક અને અગ્નિનો અહેસાસ એક સાથે થાય છે. કોઇ અજાણ્યું નથી લાગતું! અજાણી જગ્યાઓ પણ પહેલાં આવી ચૂક્યાનો અહેસાસ કરાવે છે.
જીવનના બધા જ તબક્કા જેની સાથે અનાયાસ જીવાઇ જશે એવો વહેમ થઈ આવે છે. આ વહેમ શંકા નથી ઉત્પન્ન કરતો! શ્રદ્ધા સાથે મનોબળને મક્કમ કરે છે. પ્રેમ ગીતનું હાર્દ છે. ગઝલની બે પંક્તિ અને પાંચ શેરનો મૂળ વિચાર છે. લખાયાં પછી પણ કોરો લાગતો કાગળ છે. આંસુ આગળ વજૂદ ગુમાવી બેઠેલો વરસાદ છે. લોહીના રંગમાં ઉઘડેલો જીવનનો ઉમંગ છે. જે હોવું જોઇએ એ બધું જ પ્રેમના વિસ્તારમાં નિ:સીમ બનીને જીવે છે. એક ગીત આપોઆપ પ્રેમની જેમ જ લખાઇ જાય છે...
જન્મોજનમ તમે હેડકી થશો, ને અમે ડૂમાનું થાશું ઘરચોળું, હો, રામ...
જન્મોજનમ તમે થાશો વરસાદ, અમે વાદળાંનું બેકાબૂ ટોળું, હો રામ...
અણિયાળી સાંજનો પીધો અમલ લઈ નીકળ્યા સવારનું બેડું, માણારા’જ,
છાંયડાની ઓસરીમાં સૂરજ પંપાળીને સોંપ્યું બપોરનું તેડું, માણારા’જ.
કુંડળીમાં જામ્યા’તા મંડળીની જેમ, અમે કાફલાની ઊડેલી ધૂળ, મારાસા’બ,
લીલીછમ્મ લાગણીની વેલ જેમ ઊગેલા માટી વિનાના સાવ મૂળ, મારાસા’બ.
તમે ફાયામાં ફોરમતું જૂનું અત્તર, અમે તૂટેલી પાંખનાં પતંગિયાં, હો રાજ,
પાંખો વિનાનું અમે ઊડવું લાવ્યા, અને રંગ્યા’તા વાયરાના બખિયા, હો રાજ.
તમે મરજાદી ચૂંદડીનો સાફો માણારાજ, અમે જીવતરના ટુકડાનો છંદ,
અમે ને તમે એક ફળિયાનું પાદર, ફરી મળવાના કોલનો આનંદ.
પ્રેમ પહોંચે છે અને કશુંય ઓળંગતો નથી. આ જ એની વિશેષતા છે. ઓન ધ બીટ્સ
‘જબાં હમારી ન સમજા યહાં કોઈ ‘મજરૂહ’,
હમ અજનબી કી તરફ અપને હી વતન મેં રહે.’
- મજરૂહ સુલતાનપુરી

ઓફબીટ:પ્રેમ: જન્મોજનમ તમે હેડકી થજો…
https://www.divyabhaskar.co.in/magazine/kalash/news/love-you-are-always-hiccuping-135305814.html

પ્રે મના મૂળમાં સ્વસંવાદ છે. પ્રેમ વિના જીવન શક્ય નથી. પ્રેમ એકલા પાડવામાં નથી માનતો! એકલાને પ્રેમ પણ અલક મલકનો હોય છે. કારણોમાં ગૂંચવાઇ જાય તે પ્રેમ નહીં. લાગણી એનાં કક્કો-બારાખડી. પ્રેમમાં પ્રકૃતિ સોળે કળાએ ખીલે છે. અડધા પડધા પ્રેમની કોઇ વ્યાખ્યા ન હોય. જે પૂર્ણ થવા આપણને ધારણ કરે છે તે પ્રેમ છે. ‘ચાહવું’ માનવમાત્રની નિયતિ છે.
અપેક્ષા પ્રેમને ગૂંગળાવે છે. પ્રેમ કરીએ છીએ- એ પ્રત્યેક કાળના વર્તમાનનું સત્ય છે. પ્રેમને વર્તમાન સાથે વધુ ફાવે છે. સ્મરણ એની આડમાં જીવે છે. અપૂર્ણ પ્રેમ એકતરફી મહત્ત્વાકાંક્ષાનું પરિણામ હોઇ શકે છે. પ્રેમને અવકાશ જોઇએ છે. પોતાની બારીમાંથી આરપાર જોઇ શકાય એવું આકાશ જોઇએ છે. ટુકડાઓમાં જીવતો પ્રેમ સળંગ લાગે ત્યારે કહ્યા વગર રુવાડાંને ફૂલો ઊગે છે. કેલેન્ડરમાં પ્રેમનો મહિનો બારેમાસ હોય છે.
માણસને પ્રેમ કરવો છે, પણ એકનો એક પ્રેમ પાત્ર બદલીને અવારનવાર કરવો છે. પરિણામે પ્રેમ ગોથું ખાઇ જાય છે. ધીરજ પ્રેમનું ઘરેણું છે. ગમતી વ્યક્તિ અને આપણને ચાહતી વ્યક્તિ એક જ હોય ત્યારે પ્રેમ ઘરડો થવામાંથી બચી જાય છે.
પ્રેમ સનાતનનું અવિભાજ્ય અંગ છે. પ્રેમ છે ત્યાં કશું પુરવાર કરવાનું બચતું નથી. પ્રેમ નથી ત્યાં ઊણપ ઊડીને આંખે વળગે છે. જિંદગી લાંબી અને ટૂંકી એક સાથે લાગવા માંડે છે. આત્મવિશ્વાસ રિચાર્જ કરવો પડતો નથી. ઓળખ યાત્રા બની જાય છે.
પ્રેમ એકલા પાડે છે પણ એકલતા વગર! જે ઝંખીએ છીએ એ સહારો બનીને સાથે વહે છે. સ્થિર કિનારો વહેતાં વ્હેણ સાથે જે રીતે નાતો બાંધે એમ પ્રેમ આપણો આપણી સાથેનો સંબંધ પાક્કો કરી આપે છે. જ્યાં ઊભાં છીએ ત્યાંથી દેખાતાં બધાં જ દૃશ્યોને ભેટવાનું મન થાય એ અવસ્થા છે પ્રેમ. મોકળાશ આપોઆપ ખીલે છે. ખામીઓ જીવવામાં નડતર નથી બનતી! ઉંમર પ્રમાણે આપણને માફક આવી જાય છે તે પ્રેમ નહીં. એ તો એની પોતાની રીતે જ આપણને જીવંત રાખે. જીવનના ઝંઝાવાત પ્રેમ આગળ શાંત કિનારે વહેતાં ઝરણાં બની જાય છે.
ઉદાહરણ આપીને જેને સમજાવી શકાય છતાંય જેના દાખલા તાળો મેળવ્યા વગર મેળવી શકાય ત્યાં પ્રેમ છે. ગણિત અને શરતો પ્રેમને અનુકૂળ નથી આવતાં! પ્રેમ તો પોતાની મસ્તીના ગીતમાં આપણને ગણગણે છે. હાજરી હોય કે ગેરહાજરી જેને કશો જ ફરક નથી પડતો તે પ્રેમ છે. જીવનમાં પ્રેમ દાખલ જરૂર થાય, પણ દખલ ન કરે ત્યારે પ્રવાસ યાત્રા બની જાય છે.
જેની જન્મોજનમથી રાહ જોતાં હોઇએ એ વ્યક્તિ સાથે પળેપળ અવસર ઊજવાતો હોય અને આપણને ખબર ન પડે એટલા સહજ થઈ જવાય છે પ્રેમમાં! પ્રેમ ઘાયલ નથી કરતો ઘાયલ થયેલા આપણને ઉગારે છે. જીવનમાં ચંદનનો
શીતળ લેપ થઈ જાય છે. ટાઢક અને અગ્નિનો અહેસાસ એક સાથે થાય છે. કોઇ અજાણ્યું નથી લાગતું! અજાણી જગ્યાઓ પણ પહેલાં આવી ચૂક્યાનો અહેસાસ કરાવે છે.
જીવનના બધા જ તબક્કા જેની સાથે અનાયાસ જીવાઇ જશે એવો વહેમ થઈ આવે છે. આ વહેમ શંકા નથી ઉત્પન્ન કરતો! શ્રદ્ધા સાથે મનોબળને મક્કમ કરે છે. પ્રેમ ગીતનું હાર્દ છે. ગઝલની બે પંક્તિ અને પાંચ શેરનો મૂળ વિચાર છે. લખાયાં પછી પણ કોરો લાગતો કાગળ છે. આંસુ આગળ વજૂદ ગુમાવી બેઠેલો વરસાદ છે. લોહીના રંગમાં ઉઘડેલો જીવનનો ઉમંગ છે. જે હોવું જોઇએ એ બધું જ પ્રેમના વિસ્તારમાં નિ:સીમ બનીને જીવે છે. એક ગીત આપોઆપ પ્રેમની જેમ જ લખાઇ જાય છે...
જન્મોજનમ તમે હેડકી થશો, ને અમે ડૂમાનું થાશું ઘરચોળું, હો, રામ...
જન્મોજનમ તમે થાશો વરસાદ, અમે વાદળાંનું બેકાબૂ ટોળું, હો રામ...
અણિયાળી સાંજનો પીધો અમલ લઈ નીકળ્યા સવારનું બેડું, માણારા’જ,
છાંયડાની ઓસરીમાં સૂરજ પંપાળીને સોંપ્યું બપોરનું તેડું, માણારા’જ.
કુંડળીમાં જામ્યા’તા મંડળીની જેમ, અમે કાફલાની ઊડેલી ધૂળ, મારાસા’બ,
લીલીછમ્મ લાગણીની વેલ જેમ ઊગેલા માટી વિનાના સાવ મૂળ, મારાસા’બ.
તમે ફાયામાં ફોરમતું જૂનું અત્તર, અમે તૂટેલી પાંખનાં પતંગિયાં, હો રાજ,
પાંખો વિનાનું અમે ઊડવું લાવ્યા, અને રંગ્યા’તા વાયરાના બખિયા, હો રાજ.
તમે મરજાદી ચૂંદડીનો સાફો માણારાજ, અમે જીવતરના ટુકડાનો છંદ,
અમે ને તમે એક ફળિયાનું પાદર, ફરી મળવાના કોલનો આનંદ.
પ્રેમ પહોંચે છે અને કશુંય ઓળંગતો નથી. આ જ એની વિશેષતા છે. ઓન ધ બીટ્સ
‘જબાં હમારી ન સમજા યહાં કોઈ ‘મજરૂહ’,
હમ અજનબી કી તરફ અપને હી વતન મેં રહે.’
- મજરૂહ સુલતાનપુરી


>>Click here to continue<<

Divya Bhaskar




Share with your best friend
VIEW MORE

United States America Popular Telegram Group (US)