همهٔ آدمها در تجربهشان از جهان تنهایند. وقتی به سخنرانیِ کسی گوش میدهید، در حالیکه صدها نفر اطرافتان هستند، شما در شنیدن کلمات به نوعی تنهایید. در یک کنسرت بزرگ، گرچه در میان هزاران نفرید، باز هم با موسیقی تنهایید، چون آنچه اهمیت دارد تجربهٔ شما از موسیقی است. واضح است که ما این تجربهها را با دیگران هم در میان میگذاریم - واکنشهایشان را تحلیل میکنیم و از واکنشهای خودمان هم در قالبِ کلمات به آنها میگوییم، حتی میکوشیم تجربهمان از کنسرت یا سخنرانی را با ژست و ادا اطوار بیان کنیم - امّا بخشی از تجربهمان همیشه خصوصی و شخصی میماند چون نمیتوان آن را کاملاً با دیگران در میان گذاشت.
📚 فلسفهٔ تنهایی
👤 لارس اسوندسن
🌹
>>Click here to continue<<