۶۱ زن، سه اتوبوس و یک سوله فلزی؛
روایت زنانی که جنگ را از پشت میله‌ها تجربه کردند

نویسندگان: میم و سین

این گزارش حاصل گفت‌وگو با چهار زن زندانی سیاسی است که در جریان حمله اسرائیل به زندان اوین در دوم تیرماه ( ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵)، از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک منتقل شدند. حمله‌ای که تنها به تأسیسات نظامی محدود نماند و زندانیان غیرنظامی، بی‌پناه و بی‌اطلاع، در قلب آن قرار گرفتند. در روزی که ساختمان‌های اوین آسیب دید و ده‌ها نفر کشته شدند، زنان بند نسوان نه فقط از ترس موشک، بلکه از بی‌خبری، قطع ارتباط و تهدید داخلی، روزهایی را از سر گذراندند که بازگویی‌اش ضروری‌ است. نه از سر خاطره‌گویی، که برای ثبت بخشی حذف‌شده از واقعیت جنگ. روایت‌هایی از لحظه انفجار تا ساعت‌های بلاتکلیفی، از حرکت دسته‌جمعی در سکوت تا ورود به سوله‌ای بی‌امکانات در قرچک. این گزارش تلاشی است، برای درک آنچه زنان سیاسی در میانه جنگ تجربه کرده‌اند.

دوشنبه، دوم تیرماه ۱۴۰۴، ساعت حدود ۱۱:۴۵، صدای نزدیک‌شونده‌ هواپیما بر آسمان زندان اوین پیچید. موشک اسرائیل به سمت زندان اوین پرتاب شد. در بند نسوان اوین، زنانی در حیاط بودند، برخی طبق عادت روزانه در آشپزخانه مشغول آماده‌سازی ناهار، و عده‌ای دیگر روی تخت‌هایشان در بند نشسته یا در حال مطالعه بودند. یکی از آن‌ها روایت می‌کند: «کنار تختم نشسته بودم، کتاب در دستم بود. ناگهان صدایی که هر لحظه نزدیک‌تر می‌شد، با انفجاری مهیب قطع شد. انگار دیوارها به هوا برخاستند و سقف‌ها لرزیدند.» انفجار آن‌قدر شدید بود که لرزشش در سراسر بند حس شد. لحظه‌ای کوتاه که نفس‌ها برید و سکوت سنگینی از ترس و ناباوری همه‌جا را گرفت. دیوارها ترک برداشت، شیشه‌ها شکست و گرد و خاکی غلیظ بند را پوشاند.

زنان زندانی در اوین، روزهای جنگ را که از ۱۰ روز قبل از حمله به اوین آغاز شده بود، در بی‌خبری و اضطراب گذرانده بودند. اغلب ساکنان تهران در روزهای جنگ ناگزیر به ترک خانه‌هایشان شدند و زندانیان پشت میله‌ها، بی‌آنکه اختیاری برای ماندن یا رفتن داشته باشند، در انتظار نامعلوم‌ترین خبرها ماندند. حالا، همان ترسی که روزها در ذهنشان چرخ خورده بود، ناگهان واقعیت شد: موشک به چند قدمی آن‌ها اصابت کرد. براساس اعلام منابع رسمی جمهوری اسلامی، این حمله تاکنون دست‌کم ۷۱ کشته بر جای گذاشته است؛ عمدتاً از میان کارکنان زندان، سربازان وظیفه، مراجعین و ساکنان اطراف. اما به‌گفته شاهدان حاضر در بند نسوان، هیچ‌یک از زنان زندانی در این حمله جان خود را از دست ندادند. با این حال، ترس، بی‌خبری و بی‌پناهی، آن‌ها را در مرکز یکی از مرگ‌بارترین لحظات این جنگ قرار داد.

دیده‌بان آزار

#زندان_اوین
#جهنم_قرچک
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@cfppi

کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

۶۱ زن، سه اتوبوس و یک سوله فلزی؛
روایت زنانی که جنگ را از پشت میله‌ها تجربه کردند

نویسندگان: میم و سین

این گزارش حاصل گفت‌وگو با چهار زن زندانی سیاسی است که در جریان حمله اسرائیل به زندان اوین در دوم تیرماه ( ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵)، از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک منتقل شدند. حمله‌ای که تنها به تأسیسات نظامی محدود نماند و زندانیان غیرنظامی، بی‌پناه و بی‌اطلاع، در قلب آن قرار گرفتند. در روزی که ساختمان‌های اوین آسیب دید و ده‌ها نفر کشته شدند، زنان بند نسوان نه فقط از ترس موشک، بلکه از بی‌خبری، قطع ارتباط و تهدید داخلی، روزهایی را از سر گذراندند که بازگویی‌اش ضروری‌ است. نه از سر خاطره‌گویی، که برای ثبت بخشی حذف‌شده از واقعیت جنگ. روایت‌هایی از لحظه انفجار تا ساعت‌های بلاتکلیفی، از حرکت دسته‌جمعی در سکوت تا ورود به سوله‌ای بی‌امکانات در قرچک. این گزارش تلاشی است، برای درک آنچه زنان سیاسی در میانه جنگ تجربه کرده‌اند.

دوشنبه، دوم تیرماه ۱۴۰۴، ساعت حدود ۱۱:۴۵، صدای نزدیک‌شونده‌ هواپیما بر آسمان زندان اوین پیچید. موشک اسرائیل به سمت زندان اوین پرتاب شد. در بند نسوان اوین، زنانی در حیاط بودند، برخی طبق عادت روزانه در آشپزخانه مشغول آماده‌سازی ناهار، و عده‌ای دیگر روی تخت‌هایشان در بند نشسته یا در حال مطالعه بودند. یکی از آن‌ها روایت می‌کند: «کنار تختم نشسته بودم، کتاب در دستم بود. ناگهان صدایی که هر لحظه نزدیک‌تر می‌شد، با انفجاری مهیب قطع شد. انگار دیوارها به هوا برخاستند و سقف‌ها لرزیدند.» انفجار آن‌قدر شدید بود که لرزشش در سراسر بند حس شد. لحظه‌ای کوتاه که نفس‌ها برید و سکوت سنگینی از ترس و ناباوری همه‌جا را گرفت. دیوارها ترک برداشت، شیشه‌ها شکست و گرد و خاکی غلیظ بند را پوشاند.

زنان زندانی در اوین، روزهای جنگ را که از ۱۰ روز قبل از حمله به اوین آغاز شده بود، در بی‌خبری و اضطراب گذرانده بودند. اغلب ساکنان تهران در روزهای جنگ ناگزیر به ترک خانه‌هایشان شدند و زندانیان پشت میله‌ها، بی‌آنکه اختیاری برای ماندن یا رفتن داشته باشند، در انتظار نامعلوم‌ترین خبرها ماندند. حالا، همان ترسی که روزها در ذهنشان چرخ خورده بود، ناگهان واقعیت شد: موشک به چند قدمی آن‌ها اصابت کرد. براساس اعلام منابع رسمی جمهوری اسلامی، این حمله تاکنون دست‌کم ۷۱ کشته بر جای گذاشته است؛ عمدتاً از میان کارکنان زندان، سربازان وظیفه، مراجعین و ساکنان اطراف. اما به‌گفته شاهدان حاضر در بند نسوان، هیچ‌یک از زنان زندانی در این حمله جان خود را از دست ندادند. با این حال، ترس، بی‌خبری و بی‌پناهی، آن‌ها را در مرکز یکی از مرگ‌بارترین لحظات این جنگ قرار داد.

دیده‌بان آزار

#زندان_اوین
#جهنم_قرچک
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@cfppi

hottg.com/CFPPI3/27868

96 viewsJun 30 at 07:35