در آینده دختری خواهم داشت شبیه تو،
سرسخت،
جنگجو،
صلح طلب.
مهربان،
وَ بی‌نیاز.
که جهان را وادار به ستایش خواهد کرد.
دنیا تورا خواهد شناخت.
صبوری و اصالتت را تماشا میکند.
وقتی همه رو به رویت می ایستند
تا تیشه‌هایشان را تیز کنند
به ریشه‌ات بزنند و مقاومتت را بشکنند،
با صورتی زخمی به رویشان با افتخار لبخند بزنی.
بُرد با توست.
این سرنوشت مردمان این سرزمین است.
تا مرز فروپاشی میرود اما از پا نمیفتد.
مبادا زانوهایت خم شود.
دلت از نامردان بگیرد.
اشک‌هایت از بی‌مروتی‌شان رویِ صورتت بریزد.
آن روز یک جهان سر تعظیم برایت فرود می‌آورد.
آری دخترم.
باید همچون اسمت قوی باشی.
چون تقدیر تو در این خطه است.
در جهانی دور از همه و نزدیک به ما
به اسم «خاورمیانه»
آن روز بدان تو را بیشمار قضاوت خواهند کرد.
کمر به شکستنت میگیرند
وَ تا نیفتادنت از هیچ کاری فروگذاری نمیکنند.
دوست را از دشمن نخواهی شناخت.
بی‌رحمی‌شان دمار از روزگارت در میاورد.
نفس‌هایت را به شماره می اندازند.
استقامتت را بارها محک میزنند.
وَ تو آن روز نه تنها معنای واقعی «قوی بودن» در اوج ترس را خواهی فهمید،
بلکه تقدیر خاورمیانه‌ای ات را میپذیری.
وَ خواهی شنید که مردمانی در این خاک زندگی میکردند که یاد گرفته بودند
جان‌سخت،
شجاع،
جسور ،
وَ نترس باشند.
آری...
روزی دختری به اسم تو خواهم داشت:
باشکوه،
اصیل،
زیبا،
به نامِ «ایران»
#فرگل_مشتاقی
>>Click here to continue<<