🌱 «نوروز جمشیدی»
داده خِششاب* نوید
که زمستان رمید
رخت بربسته شب سرد و سیه
باری خورشید مِی از ساغر جمشید دمید
آفرین* از لب خششاب چکید
تا شود راه، سپید
تا زند و ِزگه* ، امید
گفتهاند:
آفرینندهی نوروز، جَم است
شهریاران را
این آیین کهن
چون دم و بازدم است
بُود آیا که زمین
تَرنه* و سبز و زِ آوازِ هَزاران گردد؟
سرخوش از بادهی بخشایش باران گردد؟
مَشتِ* آغوش ماچِک*
آبی از چَشمهی جوشان و خروشان گردد؟
داده خششاب نوید
دارم از یَجته* امید...
☀️🌱
خِششاب: فرخنده پی
آفرین: نیایش نیک
و ِزگه: جوانه
تَرنه: تازه و شاداب
مَشت: پُری، فراوانی، سرشاری
ماچِک: رودخانه
یَجته: یزدان
🌱 سراینده #مهران_گلستانی_ماچک_پشتی
🌱 گوینده: «لیلا نصیری پور»
🌱 یکم فروردین ۱۴۰۳ خورشیدی
#چکامه_پارسی #نوروز
☀️🌱 @AdabSar
>>Click here to continue<<