موسسه سلمان فارسی Webview Telegram

📌 تفسیر صحیح از معرفت وجدانی

⚜ تفسیر اول: وجدانی بودن معرفت الهی به این معنا است که ما به طور یقینی در دل و قلبمان می یابیم (یعنی ایمان و آگاهی غیرقابل تردید داریم) که ما و سایر اشیا را آفریدگاری است مهربان و رئوف و بخشنده و مجیب و... که جز از راه وجود مخلوقاتش شناخته نمی شود، نه ذات او در ماست، و نه وجود ما در ذات او می باشد، و نه با صرف نظر از تعين و هاذيتمان کنه وجود آن کنز خفی را به علم حضوری شهودی (یکی بودن عالم و معلوم باصرف نظر از تعینات) وجدان کرده ایم واجدیم).

❇️ این تفسیر در نظر متکلمین و اعلام دین کاملا مورد تأیید و پذیرش است، ولی با مبانی و تصریحات پیروان تفکیک و عرفا و فلاسفه نمی سازد.

⚜ تفسیر دوم: وجدان به معنای واجدیت است یعنی چنانچه از تعين و هاذيت ما صرف نظر شود، وجودمان غیراز خدا چیزی نیست، پس معرفت وجدانی یعنی واجد شدن اشباح ما، همین وجودی را که جز آن اصلا وجودی نیست لذا چنانچه از تعینمان صرف نظرشود خود خدا را به خودش و بدون واسطه شناخته ایم یعنی واجد می باشیم اگرچه این واجدیت وجود خدا هرگز پایانی ندارد و به مراتب نامتناهی امکان دارد که برای عارف حاصل شود.

⛔️ این تفسير همان چیزی است که پیروان تفکیک و فلاسفه و عرفا میگویند ولی از نظر مکتب وحی و اعلام فقها و متکلمین واهل توحید قابل قبول نیست.
یافتن ذات خداوند از راه واجد شدن هستی او در وجود عارف، عینا همان عقیده وحدت وجود، و مبتنی بر یکی دانستن وجود خالق و مخلوق" و "اتحاد علم وعالم و معلوم" از حیث حقیقت هستی، و تفاوت آنها از حیث محدودیت و عدم محدودیت، وتعين و عدم تعین است.

✍🏻 راه شناخت خداوند متعال منحصر به اقامه دلیل و برهان و استدلال بر وجود ذاتی است که از هر لحاظ متعالی از وجود مخلوقات بوده و ما به هیچ عنوان واجد وجود او نیستیم، بلکه او خالق و آفریدگار ماست که واقعا به کنه وجودش مباین با وجود ماست.
ما در باب خداشناسی و عبادت پروردگار متعال خداوندی را مورد تصديق و دعا و نیایش و تضرع و ابتهال والتجا و مناجات و انس و خوف و خشیت و بیم و امید خود قرار میدهیم که واقعا قریب و مجيب و رحمان و رحیم و آفریدگار ما است.
او هرگز مانند مخلوقات خود دارای صورتی نقش بسته در عقل یا وهم نبوده، بلکه بر خلاف هرصورتی است که در تصور و توهم آید. و در این صورت ما خود خداوند را - به همین گونه ای که گفتیم - واقعا شناخته و عبادت می کنیم. نه اینکه غیر او را شناخته و به جای او قرار داده باشیم، بلکه اگر گفته می شود که خداوند را باید از راه مخلوقات او شناخت منظور این است که وجود و شناخت مخلوقات او، وسیله پی بردن به وجود وی به همان گونه ای که گفتیم می باشد، نه اینکه صورت و شکل و قیافه ای از ذات وی در خود ترسیم کنیم.

790 views20:22