تقریبا همه آدما در اکثر مواقع فقط به خودشون اهمیت میدن.

داشتم گالری گوشیمو نگاه میکردم
چقدر حیف که دیگه لحظه های قشنگمون یکی دو بار توی دو هفته شده و چقدر حیف تر که دیگه بعد از این قرار نیست تقریبا هیچ عکس و فیلم دوتایی با هم توی ‌گالریامون داشته باشیم..

چقدر حیف تر که فهمیدم تو اصلا شبیه حرفات نبودی. شاید مجبور شدی، شاید زندگی اینطوری خواست، ولی خودمونیم اگه تو هم میخواستی، شرایط خیلی فرق می‌کرد.

چقدر حیف که عادت کردی به نبودم، عادت کردم به نبودت

چقدر حیف که دیگه توی تولدای هم نیستیم
تولدای تقویمی و غیر تقویمی و شمع فوت کردنای گاه و بی گاه…

چقدر حیف که دیگه کم کم بوی عطر همو یادمون میره..

حیف که خیلی وقته نیستی
حیف تر که قراره دورتر بشم

همه ی خاطره های با هممونو‌ میبوسم و یه گوشه از قلبم نگهشون میدارم.. اونا از عزیزترین دارایی های منن.

به امید روزای بهتر برای هممون🌱
شبتون بی اشک

به زمستون رسوندمت فاطمه

[آمده ام تو به داد دلم برسی.]

دلت برام تنگ میشه. اینو بهت قول میدم.

رفتن، خیلی سخته

[آخرش یه روزی هجرت، درِ خونه‌تو میکوبه...]

امشب از اون شباست.

مرور..

.

آدمای پر توقع و نمک نشناس واقعا کلافم میکنن.

حس سو استفاده شدن به آدم میدن!

دیدی حتی اسم واسه ۱۴۰۳ نذاشتم‌. این خودش گویای همه چیزه.