من بلد نیستم قهر کنم؛ ولی اگه قهر کنم واقعا میرم و دیگه‌ام برنمیگردم میرم برای همیشه پشت سرمم نگاه نمیکنم چون اونقدری اهمیت و فرصت دادم اونقدری خوب بودم اونقدری عیوبه آدمی که دوستش داشتمو نادیده گرفتم از این نظر هیج عذاب وجدانی ندارم من میرم ولی مطمئنم اون ادم میمونه با یه تصویر غیرقابل دسترس از ادمی که همجوره هواشو داشته!

تو این دنیای پر از مرگ چرا قهر؟