[آشکارا نهان کنم تا چند؟
دوست می‌دارمت به بانگِ بلند]
@mane_inja

در نامه‌ای برایش نوشت:
«باعث می‌شوی که فراموش کنم غمگینم.»

پناه.

دلتنگی را راه چاره‌ای نیست،
جز دیداری، صحبتی، آغوشی، دوستت دارمی.

[برای وقتی که می‌خوای
بهش بگی همیشه کنارشی:)]
@mane_inja

سلام بر کسانی که متوجه زخم‌های ما شدند و به‌جای رفتن، تن و روح‌مان را محکم‌تر در آغوش گرفتند.

از هیچ‌چیز در دنیا مطمئن نیستم جز اینکه آدم‌ها تنها هستند؛ حتی میان هزاران آدم، حتی میان جمع و شلوغی.

برای غمگین بودن هزار دلیل وجود داشت و برای
شاد بودن اما، شادی؟ چه اسمِ غریبی!

[تقصیر من بود، تقصیرِ دیگران هم بود...]
@mane_inja

در تنهایی و حتی وقتی از خودم هم خسته بودم،
تو را دوست می‌داشتم.

امن.

دست‌کم کاش اگر فاصله‌ای هم هست، فاصله‌ی
مکانی باشد نه قلبی.

[برای آن یک‌نفرِ خاص زندگی‌ِتان]
@mane_inja

رها مکن کسی را که در جهانی پر آشوب،
آرامش را دودستی تقدیمِ تو می‌کند.

اوایل گمان می‌کردم احساس زود گذری بیش نیست،
اما گمان‌ها همه حقیقت نیستند.

کفاره الفراقِ،طول العناق.

کفاره‌ی دوری،بغل طولانی است.

چنل متن‌ها و شعرهایی که واقعا قشنگ هستن.
خودم اینجارو فورا جوین شدم.🌿

۲۰ ژوئیه، نوفل، بعد از ظهر:
«بوسه‌هایتان تا آخر عمر در خاطرم می‌ماند.»

- از نامه‌ی مارگریت دوراس به یان آندره‌آ.