Channel: مجال | یاسر جلالی
آمران و حامیان پس از اقدامات غیرعلنی و غیررسمی، پروژه‌های جدید علنی برای متولیان کانال‌های بی‌هویت تدارک دیده‌اند؟
عکس و آیه و حدیث که آن همه دروغ و بهتان را پاک نمی‌کند. با آن دو تدبیر رسمی و مکتوب رهبری چه می‌کنید؟
@majaal
عکس و آیه و حدیث که آن همه دروغ و بهتان را پاک نمی‌کند. با آن دو تدبیر رسمی و مکتوب رهبری چه می‌کنید؟
@majaal
صحبت و سخنرانی آقای روحانی به شرط فراگیر شدن حداقلی، تأثیر مثبت در افزایش انگیزه #مشارکت در برخی گروه‌های اجتماعی (چه همراه و چه مخالف ایشان) دارد. محتوای حرف‌ها و فاصله جدی آن با واقعیت، چندان اهمیت ندارد؛ و اتفاقا اگر باعث واکنش جدی شود، اثر بیشتری در مشارکت پیدا می‌کند.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
.: توصیف و توصیه‌هایی در مورد مشارکت :.
از دی ماه سال ۱۴۰۱ به همت یک تیم دغدغه‌مند، بحث مفصلی در مورد انتخابات و روش‌های افزایش مشارکت آماده کردیم. این بحث از به‌روزرسانی قانون انتخابات و مدل تقسیم‌بندی حوزه‌ها و تعداد کاندیداها و جزئیات سرفصل‌های قانونی و مطالعه تجربه برخی کشورهای دور و نزدیک تا شرایط مجریان و فرآیند اجرای انتخابات و نحوه اطلاع‌رسانی و... را در بر داشت.
علی‌رغم رویه معمول رهبر انقلاب در نهی نسبت به ورود زودهنگام به موضوع انتخابات، ایشان در اولین دیدار مسئولین کشور در فروردین ماه امسال، ضمن طرح بحث در مورد اهمیت انتخابات بر چهار محور مشارکت و امنیت و سلامت و رقابت تأکید کردند. این تأکید و تکرار چندباره آن انگیزه بیشتری برای پیگیری موضوع به تیم می‌داد؛ اما...
حال که زمان کمی به برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی مانده و بسیاری از پیشنهادها در طول این یک سال مورد بی‌مهری قرار گرفته، ترجیح بر این شد که گزیده‌ای از یک بخش ارائه مربوط به مشارکت را منتشر کنیم.
نسخه کامل این بخش را که زحمت آن بر عهده تیم متمرکز در مرکز راهبردی فرهنگ و رسانه بود، چند هفته پیش در جلسه معاونین سیاسی استانداران در وزارت کشور ارائه کردم.
در این مجال، نسخه خلاصه‌شده و ویرایش عمومی آن ارائه به پیوست منتشر می‌شود. امید است که در زمان باقی‌مانده بتواند نقشی در افزایش مشارکت داشته باشد.
@majaal
از دی ماه سال ۱۴۰۱ به همت یک تیم دغدغه‌مند، بحث مفصلی در مورد انتخابات و روش‌های افزایش مشارکت آماده کردیم. این بحث از به‌روزرسانی قانون انتخابات و مدل تقسیم‌بندی حوزه‌ها و تعداد کاندیداها و جزئیات سرفصل‌های قانونی و مطالعه تجربه برخی کشورهای دور و نزدیک تا شرایط مجریان و فرآیند اجرای انتخابات و نحوه اطلاع‌رسانی و... را در بر داشت.
علی‌رغم رویه معمول رهبر انقلاب در نهی نسبت به ورود زودهنگام به موضوع انتخابات، ایشان در اولین دیدار مسئولین کشور در فروردین ماه امسال، ضمن طرح بحث در مورد اهمیت انتخابات بر چهار محور مشارکت و امنیت و سلامت و رقابت تأکید کردند. این تأکید و تکرار چندباره آن انگیزه بیشتری برای پیگیری موضوع به تیم می‌داد؛ اما...
حال که زمان کمی به برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی مانده و بسیاری از پیشنهادها در طول این یک سال مورد بی‌مهری قرار گرفته، ترجیح بر این شد که گزیده‌ای از یک بخش ارائه مربوط به مشارکت را منتشر کنیم.
نسخه کامل این بخش را که زحمت آن بر عهده تیم متمرکز در مرکز راهبردی فرهنگ و رسانه بود، چند هفته پیش در جلسه معاونین سیاسی استانداران در وزارت کشور ارائه کردم.
در این مجال، نسخه خلاصه‌شده و ویرایش عمومی آن ارائه به پیوست منتشر می‌شود. امید است که در زمان باقی‌مانده بتواند نقشی در افزایش مشارکت داشته باشد.
@majaal
انتخابات مجلس می‌توانست فرصتی برای تحول با تمرین استفاده از خرد جمعی و تکیه بر عقلانیت در جهت فهم و حل مسائل پیچیده ایران امروز باشد.
ایجاد زمینه برای تبادل و تقاطع نظرات نخبگان و مؤثرین می‌توانست ریل مجلس آینده و چارچوب ذهنی منتخبان را در افق پیشرفت کشور و تأمین حقوق عامه تنظیم کند و شبکه‌‌ای بزرگ و متنوع از نخبگان را در خدمت تدقیق مسائل و رسیدن به راهکار و مشارکت در پیاده‌سازی، به کمک متولیان بیاورد؛ اما ظاهرا محدودتر کردن دایره عقلانیت و برچسب‌زنی و جنگ در لایه سطحی‌ترین مباحث، محور دعواهای طرف‌های مختلف است!
@majaal
ایجاد زمینه برای تبادل و تقاطع نظرات نخبگان و مؤثرین می‌توانست ریل مجلس آینده و چارچوب ذهنی منتخبان را در افق پیشرفت کشور و تأمین حقوق عامه تنظیم کند و شبکه‌‌ای بزرگ و متنوع از نخبگان را در خدمت تدقیق مسائل و رسیدن به راهکار و مشارکت در پیاده‌سازی، به کمک متولیان بیاورد؛ اما ظاهرا محدودتر کردن دایره عقلانیت و برچسب‌زنی و جنگ در لایه سطحی‌ترین مباحث، محور دعواهای طرف‌های مختلف است!
@majaal
.: اقتصاد پیوست فرهنگی: ابعاد تامین مالی زیست‌بوم پایدار پیوست‌نگاری :.
(بخش ۱ از ۲)
پیوست متوجه اثر است و در کشور ما اثر اهمیتی ندارد. وقتی اثر اهمیتی ندارد، مطالعه اثر هم - چه مثبت و چه منفی- خیلی اهمیتی ندارد؛ حالا مثبتش می‌شود امکان‌سنجی تعریفِ یک کار، یک پروژه، یک طرح و توجیه‌پذیر کردن آن؛ منفی‌اش هم می‌شود اینکه مثلاً اگر اثرات سوئی دارد بتوانیم آن را کنترل کنیم. وقتی اثر اهمیتی ندارد، خیلی به پیوست هم نیازی نداریم!
وقتی پروژه‌ها و طرح‌های متعددی داریم، که خیلی به هدف آن فکر نکرده‌ایم، خیلی مطالعه نکرده‌ایم که قرار است چه اتفاقی بیفتد، حتی تازه بعد از تعریف پروژه توجیهاتی برای آن می‌تراشیم، حتی بعد از تخصیص منابع به این فکر می‌کنیم که با این پروژه چه کار باید کنیم. پروژه‌هایی داریم که به نقطه قابل قبولی رسیده و کاربری ندارد و ما تلاش می‌کنیم در دوره‌های مختلف کاربری‌هایی برای این پروژه‌ها ایجاد کنیم. سلسله پروژه‌هایی داریم که در منطق اقتصادی ۳۰ سال آینده هم توجیهی ندارد، چه برسد به امروز.
چالش بعدی این است که ما نسبتی با مردم نداریم! وقتی طرح‌ها و پروژه‌هایی تعریف نمی‌کنیم که از منافع عمومی شروع شود، پس طبعاً پیوست فرهنگی و اجتماعی هم خیلی اهمیتی ندارد. از بعضی حوزه‌ها حرف می‌زنیم که پیوست آن نسبت جدی با جامعه و زیست مردم و شرایط اجتماعی دارد، اما به مردم بی‌اعتنا هستیم.
خب تا اینجا گفتیم که در عمل می شود گفت که هم اثر مهم نیست و هم مردم مهم نیستند!
نکته بعدی این است که متولیان حوزه‌های مختلف در زنجیره یکی شده‌اند؛ یعنی کسی که طرح را تأیید می‌کند و کسی که طرح را اجرا می‌کند و کسی که می‌خواهد پیوست آن را بنویسد و کسی که می‌خواهد نظارت کند، یکی هستند. پس خیلی معنی ندارد که ما مثلاً یک چیزی داشته باشیم که مؤثر باشد و کسی الزام و ضرورتی بگذارد که حتماً محقق شود. اکثر طرح‌ها و پروژه‌های ما منابعش منابع مشخصی است.
دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۹۹ گزارشی از وضعیت اجرای مصوبه پیوست فرهنگی داد؛ گزارشی که وضعیت حدود ۱۵ سال تجربه پیوست‌نگاری فرهنگی را خلاصه کرده است. این گزارش موارد تلخ و البته مهمی در بر دارد. هنوز نهادها و وزارتخانه‌های ما نمی‌دانند پیوست فرهنگی چیست.
نکته مهم دیگرِ آن گزارش، این است که اراده اولیه کسی که خواسته این تعبیر پیوست فرهنگی انجام شود، متوجه پروژه، طرح و اقدام مهم و کلان بوده است (این در مصوبه وجود دارد و بعد از آن هم پیگیری شده)؛ اما عملا در سطح سیاستگذاری، در شأن بالا پیوست فرهنگی کلاً مستقل از پروژه دیده می‌شود و تلاش می‌شود که آن را اتفاقاً در سطح سیاستی نگه دارند.
یعنی دوستان متولی در سطح کلان بین خودشان در مورد پیوست فرهنگی بحث می‌کنند، در حالی که قرار بوده یک سری پروژه و طرح باشد که پیوست فرهنگی متوجه آن‌ها باشد. پیوست فرهنگی را از پروژه جدا کرده‌ایم درحالی که باید آن را به سطح پروژه برگردانیم. اصلاً بدون پروژه عینی و مستقل از آن، پیوست معنی ندارد.
پس یک مسأله مهم، مسئولیت‌پذیری نهادی است که به جای صرف سیاستگذاری، بیشتر روی پروژه‌ها متمرکز باشد. قرار هم بوده که چنین باشد؛ یعنی قرار بوده فهرستی از طرح‌های کلان و مهم دربیاید و یک نفر دائم نظارت داشته باشد که آیا این‌ها با پیوست فرهنگی پیش می‌رود یا خیر.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خلاصه مباحثی که در نشستی با این عنوان و به میزبانی اندیشکده حرف طرح کردم.
isna.ir/xdQGX6
@majaal
(بخش ۱ از ۲)
پیوست متوجه اثر است و در کشور ما اثر اهمیتی ندارد. وقتی اثر اهمیتی ندارد، مطالعه اثر هم - چه مثبت و چه منفی- خیلی اهمیتی ندارد؛ حالا مثبتش می‌شود امکان‌سنجی تعریفِ یک کار، یک پروژه، یک طرح و توجیه‌پذیر کردن آن؛ منفی‌اش هم می‌شود اینکه مثلاً اگر اثرات سوئی دارد بتوانیم آن را کنترل کنیم. وقتی اثر اهمیتی ندارد، خیلی به پیوست هم نیازی نداریم!
وقتی پروژه‌ها و طرح‌های متعددی داریم، که خیلی به هدف آن فکر نکرده‌ایم، خیلی مطالعه نکرده‌ایم که قرار است چه اتفاقی بیفتد، حتی تازه بعد از تعریف پروژه توجیهاتی برای آن می‌تراشیم، حتی بعد از تخصیص منابع به این فکر می‌کنیم که با این پروژه چه کار باید کنیم. پروژه‌هایی داریم که به نقطه قابل قبولی رسیده و کاربری ندارد و ما تلاش می‌کنیم در دوره‌های مختلف کاربری‌هایی برای این پروژه‌ها ایجاد کنیم. سلسله پروژه‌هایی داریم که در منطق اقتصادی ۳۰ سال آینده هم توجیهی ندارد، چه برسد به امروز.
چالش بعدی این است که ما نسبتی با مردم نداریم! وقتی طرح‌ها و پروژه‌هایی تعریف نمی‌کنیم که از منافع عمومی شروع شود، پس طبعاً پیوست فرهنگی و اجتماعی هم خیلی اهمیتی ندارد. از بعضی حوزه‌ها حرف می‌زنیم که پیوست آن نسبت جدی با جامعه و زیست مردم و شرایط اجتماعی دارد، اما به مردم بی‌اعتنا هستیم.
خب تا اینجا گفتیم که در عمل می شود گفت که هم اثر مهم نیست و هم مردم مهم نیستند!
نکته بعدی این است که متولیان حوزه‌های مختلف در زنجیره یکی شده‌اند؛ یعنی کسی که طرح را تأیید می‌کند و کسی که طرح را اجرا می‌کند و کسی که می‌خواهد پیوست آن را بنویسد و کسی که می‌خواهد نظارت کند، یکی هستند. پس خیلی معنی ندارد که ما مثلاً یک چیزی داشته باشیم که مؤثر باشد و کسی الزام و ضرورتی بگذارد که حتماً محقق شود. اکثر طرح‌ها و پروژه‌های ما منابعش منابع مشخصی است.
دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۹۹ گزارشی از وضعیت اجرای مصوبه پیوست فرهنگی داد؛ گزارشی که وضعیت حدود ۱۵ سال تجربه پیوست‌نگاری فرهنگی را خلاصه کرده است. این گزارش موارد تلخ و البته مهمی در بر دارد. هنوز نهادها و وزارتخانه‌های ما نمی‌دانند پیوست فرهنگی چیست.
نکته مهم دیگرِ آن گزارش، این است که اراده اولیه کسی که خواسته این تعبیر پیوست فرهنگی انجام شود، متوجه پروژه، طرح و اقدام مهم و کلان بوده است (این در مصوبه وجود دارد و بعد از آن هم پیگیری شده)؛ اما عملا در سطح سیاستگذاری، در شأن بالا پیوست فرهنگی کلاً مستقل از پروژه دیده می‌شود و تلاش می‌شود که آن را اتفاقاً در سطح سیاستی نگه دارند.
یعنی دوستان متولی در سطح کلان بین خودشان در مورد پیوست فرهنگی بحث می‌کنند، در حالی که قرار بوده یک سری پروژه و طرح باشد که پیوست فرهنگی متوجه آن‌ها باشد. پیوست فرهنگی را از پروژه جدا کرده‌ایم درحالی که باید آن را به سطح پروژه برگردانیم. اصلاً بدون پروژه عینی و مستقل از آن، پیوست معنی ندارد.
پس یک مسأله مهم، مسئولیت‌پذیری نهادی است که به جای صرف سیاستگذاری، بیشتر روی پروژه‌ها متمرکز باشد. قرار هم بوده که چنین باشد؛ یعنی قرار بوده فهرستی از طرح‌های کلان و مهم دربیاید و یک نفر دائم نظارت داشته باشد که آیا این‌ها با پیوست فرهنگی پیش می‌رود یا خیر.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خلاصه مباحثی که در نشستی با این عنوان و به میزبانی اندیشکده حرف طرح کردم.
isna.ir/xdQGX6
@majaal
ایسنا
وزارتخانه‌ها نمی‌دانند پیوست فرهنگی چیست!
نشست «اقتصاد پیوست فرهنگی: ابعاد تامین مالی زیست‌بوم پایدار پیوست‌نگاری» توسط اندیشکده حکمروایی فرهنگی (حرف) پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه شریف با حضور متخصصان این حوزه برگزار شد.
.: اقتصاد پیوست فرهنگی: ابعاد تامین مالی زیست‌بوم پایدار پیوست‌نگاری :.
(بخش ۲ از ۲)
نقطه شروع جریان، داشتن فهرستی از طرح‌هاست که اطمینان حاصل شود پیوست فرهنگی بر آن‌ها لحاظ می‌شود. وقتی طرح‌هایی باشد که پیوست فرهنگی بر آن‌ها لحاظ شود، آن شرکت‌ها و مؤسسات مشاور فرهنگی هم می‌توانند شکل بگیرند و فعالیت کنند.
شکل دادن منطق اقتصادی و داشتن مدل اقتصادی، شاید یک باب و روشی است برای این که بشود جریان پیوست‌نگاری را ایجاد و پایدار کرد؛ وگرنه تجربه‌های قبلی می‌گوید با همین سطح سیاستی و پیگیری و مصوبه و این چیزها مسئله‌ای حل نشده و نمی‌شود. داشتن منطق اقتصادی روش و مدلی است برای این که اتفاق پایداری بیفتد.
وقتی در مورد یک پروژه حرف می‌زنیم یک سری مؤسسه و شرکت غیردولتی باید باشند که بتوانند در کنار پروژه‌ها نقش مشاوره‌ای بگیرند و بتوانند کار پیوست را انجام دهند؛ از همان مطالعات اولیه و امکان‌سنجی هم بتوانند شروع کنند. این مؤسسه‌ها و شرکت‌ها یک سری ویژگی‌ها دارند، من نام آن را می‌گذارم «مؤسسه مشاور فرهنگی»؛ به نظرم تلقی بدی نیست.
بحث بعدی ایت است که به کارفرماهای پروژه‌ها شرح خدماتی بدهیم که بدانند از آن شرکت یا آن موسسه مشاور فرهنگی چه می‌خواهند. از سال ۱۳۸۶ تاکنون نتوانسته‌ایم چارچوب و نمونه درستی از این شرح خدمات آماده کنیم. نظام‌نامه داریم، اما شرح خدمات نداریم. شرح خدمات یعنی این که مجری متناسب با آن قرارداد می‌بندد، صورت وضعیت می‌دهد، خروجی می‌دهد و یک نفر هم نظارت می‌کند.
گام دیگر، ایجاد نظامی برای تعیین و رتبه‌بندی یک سری مؤسسه‌هایی است که قابل اعتماد باشند. متولی و کارفرمای پروژه می‌گوید من نمی‌دانم این پروژه پیوست را به چه کسی بسپارم؛ می گوید اگر قرار است پیوستی آماده شود بگویید چه کسی به فهرست پیمانکاران معتمد اضافه شود.
و نکته بعدی تشکیل یک ترکیب رسانه‌ای حقوقی است که توسط مجموعه های مردم‌نهاد و خارج از دولت، اجرای پیوست فرهنگی را کنترل و نظارت کند و بتواند از نظر حقوقی پیگیری کند یا آن را رسانه‌ای کند.
در انتها باید گفت که در کنار همه این مباحث، ضرورت تعهد دولت به تعریف پیوست فرهنگی برای پروژه‌های کلان خود و درواقع اراده دولت ضرورت و لازمه پیش‌رفتن موضوع است. الآن ما می‌توانیم ۱۰ تا پروژه یا طرح کلان را اسم ببریم؛ طرح‌های پولی، مالی، عمرانی؛ مثلاً یک میلیون مسکن می‌خواهیم بسازیم، فلان خط آهن را داریم می‌سازیم، فاز دو فرودگاه امام (ره) را شروع کرده‌ایم، ورزشگاه می‌سازیم، تصمیم می‌گیریم سود بانکی را ۳۰ درصد کنیم، همین پروژه‌هایی که الان در حال اجرا هستند، از این‌ها شروع کنیم، ۱۰ تا پروژه شاخص چهار سال این دولت کدام است؟ اگر کسی اعتقاد دارد که پروژه باید پیوست فرهنگی داشته باشد و بعد برای بخش خصوصی هم می‌خواهیم آن را الزام کنیم، خود دولت باید در ۱۰ تا تصمیم کلان و مهم‌اش حداقل این پیوست فرهنگی را لحاظ و مطالبه کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خلاصه مباحثی که در نشستی با این عنوان و به میزبانی اندیشکده حرف طرح کردم.
isna.ir/xdQGX6
@majaal
(بخش ۲ از ۲)
نقطه شروع جریان، داشتن فهرستی از طرح‌هاست که اطمینان حاصل شود پیوست فرهنگی بر آن‌ها لحاظ می‌شود. وقتی طرح‌هایی باشد که پیوست فرهنگی بر آن‌ها لحاظ شود، آن شرکت‌ها و مؤسسات مشاور فرهنگی هم می‌توانند شکل بگیرند و فعالیت کنند.
شکل دادن منطق اقتصادی و داشتن مدل اقتصادی، شاید یک باب و روشی است برای این که بشود جریان پیوست‌نگاری را ایجاد و پایدار کرد؛ وگرنه تجربه‌های قبلی می‌گوید با همین سطح سیاستی و پیگیری و مصوبه و این چیزها مسئله‌ای حل نشده و نمی‌شود. داشتن منطق اقتصادی روش و مدلی است برای این که اتفاق پایداری بیفتد.
وقتی در مورد یک پروژه حرف می‌زنیم یک سری مؤسسه و شرکت غیردولتی باید باشند که بتوانند در کنار پروژه‌ها نقش مشاوره‌ای بگیرند و بتوانند کار پیوست را انجام دهند؛ از همان مطالعات اولیه و امکان‌سنجی هم بتوانند شروع کنند. این مؤسسه‌ها و شرکت‌ها یک سری ویژگی‌ها دارند، من نام آن را می‌گذارم «مؤسسه مشاور فرهنگی»؛ به نظرم تلقی بدی نیست.
بحث بعدی ایت است که به کارفرماهای پروژه‌ها شرح خدماتی بدهیم که بدانند از آن شرکت یا آن موسسه مشاور فرهنگی چه می‌خواهند. از سال ۱۳۸۶ تاکنون نتوانسته‌ایم چارچوب و نمونه درستی از این شرح خدمات آماده کنیم. نظام‌نامه داریم، اما شرح خدمات نداریم. شرح خدمات یعنی این که مجری متناسب با آن قرارداد می‌بندد، صورت وضعیت می‌دهد، خروجی می‌دهد و یک نفر هم نظارت می‌کند.
گام دیگر، ایجاد نظامی برای تعیین و رتبه‌بندی یک سری مؤسسه‌هایی است که قابل اعتماد باشند. متولی و کارفرمای پروژه می‌گوید من نمی‌دانم این پروژه پیوست را به چه کسی بسپارم؛ می گوید اگر قرار است پیوستی آماده شود بگویید چه کسی به فهرست پیمانکاران معتمد اضافه شود.
و نکته بعدی تشکیل یک ترکیب رسانه‌ای حقوقی است که توسط مجموعه های مردم‌نهاد و خارج از دولت، اجرای پیوست فرهنگی را کنترل و نظارت کند و بتواند از نظر حقوقی پیگیری کند یا آن را رسانه‌ای کند.
در انتها باید گفت که در کنار همه این مباحث، ضرورت تعهد دولت به تعریف پیوست فرهنگی برای پروژه‌های کلان خود و درواقع اراده دولت ضرورت و لازمه پیش‌رفتن موضوع است. الآن ما می‌توانیم ۱۰ تا پروژه یا طرح کلان را اسم ببریم؛ طرح‌های پولی، مالی، عمرانی؛ مثلاً یک میلیون مسکن می‌خواهیم بسازیم، فلان خط آهن را داریم می‌سازیم، فاز دو فرودگاه امام (ره) را شروع کرده‌ایم، ورزشگاه می‌سازیم، تصمیم می‌گیریم سود بانکی را ۳۰ درصد کنیم، همین پروژه‌هایی که الان در حال اجرا هستند، از این‌ها شروع کنیم، ۱۰ تا پروژه شاخص چهار سال این دولت کدام است؟ اگر کسی اعتقاد دارد که پروژه باید پیوست فرهنگی داشته باشد و بعد برای بخش خصوصی هم می‌خواهیم آن را الزام کنیم، خود دولت باید در ۱۰ تا تصمیم کلان و مهم‌اش حداقل این پیوست فرهنگی را لحاظ و مطالبه کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خلاصه مباحثی که در نشستی با این عنوان و به میزبانی اندیشکده حرف طرح کردم.
isna.ir/xdQGX6
@majaal
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این موضع آقای مخبر خیلی برای جمع‌بندی سالی که شعار آن مهار تورم بوده و مردم هنوز به تدبیر دولت برای کنترل بازار امیدوارند، پیام خوبی مخابره نمی‌کند. کمک گرفتن از اصناف می‌تواند کارایی سیاست‌ها را افزایش دهد؛ اما بدون شانه خالی کردن، دولت باید برای کنترل بازار برنامه داشته باشد.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
.: چند خط شفاهی به بهانه انتخابات اخیر :.
ما از سال ۱۳۹۹ یک روندی رو در جهت قطبی شدن جامعه شاهد بوده‌ایم. تصمیم سیاست‌گذار در اعمال سیاست سال گذشته در مورد رسانه‌ها و پتلفرم‌ها این روند را تشدید کرد.
دو گروه در دو فضای پلتفرم‌های داخلی و خارجی اکثریت هستند. این دو گروه وضعیت غالب خودشان در آن پلتفرم‌ها را به کل جامعه تعمیم می‌دهند و هر دو به صورت غیرواقعی به دو سمت قطب‌ها و غیر منطبق با واقعیت اصیل و عینی جامعه گرایش پیدا می‌کنند. مؤثرین هر دو گروه متأثر از فضای ایجاد شده، رادیکال می‌شوند و نسبت به جامعه و حاکمیت کنش‌های مخاطره آمیز و پرهزینه را در پیش می‌گیرند.
چند خط کلی را می‌شود پی گرفت؛ تلاش برای اصلاح نگاه سیاست‌گذار و واقعی کردن محیط‌های بروز اجتماعی ازجمله در فضای مجازی، سرمایه‌گذاری و حفاظت از اندک بسترهای حضور توأم گروه‌های اجتماعی و تلاش برای اصلاح ذهنیت در گروه‌های قطبی شده متناسب با واقعیت جامعه.
به نظر می‌رسد که نتایج انتخابات اخیر امکان ایجاد ذهنیت خلاف این مسیر و رادیکال کردن سیاست‌گذار را دارد و این می‌تواند یک گرداب افزایش نمایی قطبیت ایجاد کند.
من فکر می‌کنم یک نوع طراحی دشمن و البته نقص برآورد داخلی وجود دارد در جهت تجزیه اجتماعی. تجزیه اجتماعی یعنی ایجاد دوقطبی‌ها مخرب در جامعه و تحمیل هزینه پاره‌پاره کردن جامعه در کنار گوش‌ها و قلب‌ها و ذهن‌ها. همان پروژه هزار خنجر اما از جنس نرم آن. تجزیه اجتماعی مثل شکستن آهنرباست و قابلیت توسعه متکثر قطب‌های مقابل هم و زایش مستمر دافعه را دارد.
توصیه‌ام به دلسوزان ایران و مردم ایران تلاش برای حفظ و تثبیت و ایجاد محیط‌های حضور و بروز گروه‌های اجتماعی متکثر و حلقه‌های وصل غیرفانتزی و زدودن ذهنیت‌های تقویت‌کننده قطبیت و فاصله گرفتن از هر مسأله‌ای است که دو گروه بزرگ از جامعه را مقابل هم به اردوکشی وادار کند.
سوریه‌سازی اصطلاح جالبی نیست اما اگر به تصور بهتر کمک می‌کند، آن را نباید محدود به شهر و زمین و جغرافیا دید و می‌توان به اقلیم‌های اجتماعی و جغرافیای نرم هم تعمیم داد.
@majaal
ما از سال ۱۳۹۹ یک روندی رو در جهت قطبی شدن جامعه شاهد بوده‌ایم. تصمیم سیاست‌گذار در اعمال سیاست سال گذشته در مورد رسانه‌ها و پتلفرم‌ها این روند را تشدید کرد.
دو گروه در دو فضای پلتفرم‌های داخلی و خارجی اکثریت هستند. این دو گروه وضعیت غالب خودشان در آن پلتفرم‌ها را به کل جامعه تعمیم می‌دهند و هر دو به صورت غیرواقعی به دو سمت قطب‌ها و غیر منطبق با واقعیت اصیل و عینی جامعه گرایش پیدا می‌کنند. مؤثرین هر دو گروه متأثر از فضای ایجاد شده، رادیکال می‌شوند و نسبت به جامعه و حاکمیت کنش‌های مخاطره آمیز و پرهزینه را در پیش می‌گیرند.
چند خط کلی را می‌شود پی گرفت؛ تلاش برای اصلاح نگاه سیاست‌گذار و واقعی کردن محیط‌های بروز اجتماعی ازجمله در فضای مجازی، سرمایه‌گذاری و حفاظت از اندک بسترهای حضور توأم گروه‌های اجتماعی و تلاش برای اصلاح ذهنیت در گروه‌های قطبی شده متناسب با واقعیت جامعه.
به نظر می‌رسد که نتایج انتخابات اخیر امکان ایجاد ذهنیت خلاف این مسیر و رادیکال کردن سیاست‌گذار را دارد و این می‌تواند یک گرداب افزایش نمایی قطبیت ایجاد کند.
من فکر می‌کنم یک نوع طراحی دشمن و البته نقص برآورد داخلی وجود دارد در جهت تجزیه اجتماعی. تجزیه اجتماعی یعنی ایجاد دوقطبی‌ها مخرب در جامعه و تحمیل هزینه پاره‌پاره کردن جامعه در کنار گوش‌ها و قلب‌ها و ذهن‌ها. همان پروژه هزار خنجر اما از جنس نرم آن. تجزیه اجتماعی مثل شکستن آهنرباست و قابلیت توسعه متکثر قطب‌های مقابل هم و زایش مستمر دافعه را دارد.
توصیه‌ام به دلسوزان ایران و مردم ایران تلاش برای حفظ و تثبیت و ایجاد محیط‌های حضور و بروز گروه‌های اجتماعی متکثر و حلقه‌های وصل غیرفانتزی و زدودن ذهنیت‌های تقویت‌کننده قطبیت و فاصله گرفتن از هر مسأله‌ای است که دو گروه بزرگ از جامعه را مقابل هم به اردوکشی وادار کند.
سوریه‌سازی اصطلاح جالبی نیست اما اگر به تصور بهتر کمک می‌کند، آن را نباید محدود به شهر و زمین و جغرافیا دید و می‌توان به اقلیم‌های اجتماعی و جغرافیای نرم هم تعمیم داد.
@majaal
با تورم نزدیک به پنجاه درصد، عملا در هر ماه از سال حداقل سه میلیون تومان از حساب هر کارگر ایرانی برداشت کرده‌اید. این جریمه ناخواسته و فراقانونی و دیگر جرائم متأثر از تصمیم‌های خود را هم جایی ثبت بفرمایید! این حساب‌ها و جریمه‌ها که چیزی نیست؛ حساب اصلی در پیشگاه خداوند است.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
ما با این تغییر مفهوم مردم و جامعه و عاصی و متمرد دانستن اکثریت مردم ایران که اتفاقا بخش قابل توجهی از آن‌ها معتقد و متدین و نیز وفادار و علاقه‌مند به جمهوری اسلامی هستند، مشکل اساسی داریم.
یکی از چالش‌های ایران امروز ما، امتداد و استقرار این نگاه در شئون مختلف حکمرانی و طراحی اقدامات و برنامه‌ها بر اساس این رویکرد و کنار گذاشتن اکثریت ملت با برچسب‌هایی تیز نظیر عاصی و متمرد است. قطبی کردن جامعه و جدا کردن گروه‌های مختلف اجتماعی از یکدیگر و افزودن مستمر به سهم آنچه متمرد می‌خوانند، برخلاف برداشت ما از نگاه و منطق و چارچوب فکری رهبر انقلاب در نسبت با مردم است.
@majaal
یکی از چالش‌های ایران امروز ما، امتداد و استقرار این نگاه در شئون مختلف حکمرانی و طراحی اقدامات و برنامه‌ها بر اساس این رویکرد و کنار گذاشتن اکثریت ملت با برچسب‌هایی تیز نظیر عاصی و متمرد است. قطبی کردن جامعه و جدا کردن گروه‌های مختلف اجتماعی از یکدیگر و افزودن مستمر به سهم آنچه متمرد می‌خوانند، برخلاف برداشت ما از نگاه و منطق و چارچوب فکری رهبر انقلاب در نسبت با مردم است.
@majaal
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تأکید و تمرکز و لحن رهبری بسیار قابل تأمل است. همه کسانی که به هر دلیلی در این اختلال دخیل بوده‌اند یا دغدغه رفع آن و توسعه همدلی اجتماعی را دارند، باید بنشینند و راهکارهای عبور از غفلت و تحقق شاخص مطلوب در وحدت ملی را بررسی و اعمال کنند.
نباید از این موضوع به سادگی عبور کرد. سازکارهای رسمی و غیررسمی افزایش قطبیت جامعه و عناصر فردی و گروهی و سیستمی نفرت‌پراکنی باید خاموش شوند. می‌شود یک فهرست دقیق از مصادیق این بحث آماده کرد.
منابع عمومی کشور نباید در جهت نفرت‌پراکنی و در خدمت متنفر کردن افراد از همدیگر هزینه شود.
نخبگان و مؤثرین جریان انقلابی باید در اصلاح این رویه و رفع اختلال پیشرو باشند.
@majaal
نباید از این موضوع به سادگی عبور کرد. سازکارهای رسمی و غیررسمی افزایش قطبیت جامعه و عناصر فردی و گروهی و سیستمی نفرت‌پراکنی باید خاموش شوند. می‌شود یک فهرست دقیق از مصادیق این بحث آماده کرد.
منابع عمومی کشور نباید در جهت نفرت‌پراکنی و در خدمت متنفر کردن افراد از همدیگر هزینه شود.
نخبگان و مؤثرین جریان انقلابی باید در اصلاح این رویه و رفع اختلال پیشرو باشند.
@majaal
من فکر می‌کنم وزارت کشور اصلی‌ترین متولی بخش “مشارکت مردم” در شعار و فرمان رهبر انقلاب است. زمینه‌سازی برای توسعه مشارکت نیاز به برنامه دارد و پیش‌نیاز برنامه، داشتن یک تصویر دقیق از اقلیم‌های مختلف اجتماعی و عوامل مقوم مشارکت آن‌هاست. ظرفیت عظیم سمن‌ها را هم دست کم نگیرید.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
خطابتان به چه کسی است؟ این عزیزانی که می‌فرمایید، در خط مقدم جهاد با شقی‌ترین دشمنان اسلام و ایران هستند و سر خود را به خداوند سپرده‌اند و در عالی‌ترین سطح شهید می‌شوند. اقدامات این انسان‌های بزرگ اگر در حد تهدید موجودیت رژیم نبود، دشمن با آن‌ها این چنین خصمانه مواجهه نمی‌کرد.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
یکی از دلایل بروز نقص در بازدارندگی و یکی از مهم‌ترین موانع انتقام سخت، وجود تردید نسبت به موفقیت و پیروزی در جامعه و به صورت خاص در بخشی از بدنه نزدیک و وفادار به جمهوری اسلامی است. سنجش‌های اجتماعی می‌گوید که با گذشت چند سال از آن مطالبه، فعلا شرایط بهتر نشده است و هنوز هم متولیان فرهنگ و رسانه و جامعه، پشتیبان میدان نیستند!
@majaal
@majaal
مجال | یاسر جلالی
.: انتقام سخت را نباید رها کرد :. باورمان نمی‌شد جنگ است. دشمن را دست کم گرفته بودیم و خصم او را نمی‌دیدیم و مواجهه ما با آن، کاملا به شوخی بود. اما حالا کمی فهمیده‌ایم که جنگ است؛ خیلی هم نفس‌گیر و سخت. دشمن دچار استیصال شده و خود را در خطر جدی می‌بیند؛…
👆👆👆
این متن را قبلا نوشته‌ام. مرور بخش‌هایی از آن شاید مفید باشد.
این متن را قبلا نوشته‌ام. مرور بخش‌هایی از آن شاید مفید باشد.
سازکار رسانه‌ای و سیاسی دولت نیازمند تحول در سطح راهبری و هدایت کمپین رئیس‌جمهور است؛ گام بعدی نیز هماهنگ کردن زنجیره عظیم رسانه‌ای رسمی و غیررسمی متصل به وزارتخانه‌ها و بنگاه‌ها متناسب با نقشه گروه‌های اجتماعی است. تغییر مدیریتی در چند رسانه رسمی کمک خاصی به بهبود وضعیت نمی‌کند.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
اثر عملیات خارجی #وعده_صادق در افزایش همدلی اجتماعی و تقویت وحدت ملی در داخل کشور کم‌نظیر است و پر از فرصت. کاش قدر بدانیم و شاکر باشیم و برای حفظ و تعمیق آثار آن برنامه‌ریزی کنیم.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
پلیس را مظلوم یافته‌ام. اصرار به پلیس برای راه‌اندازی ابزار پرمخاطره “ون” بدون هر گونه تدبیر در مورد هدف و الگو و جوانب چنین ابزاری، اقدامی نادرست و خلاف مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است. مبتنی بر فهم عالمانه و دقیق موضوع، یک بسته طرح و اقدام با قابلیت سنجش اثر تدارک ببینید.
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal
HTML Embed Code: