امروز با فردوسی: چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد

ندانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست ِ منست

همه یکدلانند یـزدان شناس
بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس

دریغ است ایـران که ویـران شــود
کنام پلنگان و شیران شــود

چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد
در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی یکسر بجـنگ آوریــم
جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم

همه سربسر تن به کشتن دهیم
بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم

چنین گفت موبد که مرد بنام
بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام

اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار
چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــار زار

به هر جا که هستید خروش آورید
جهنده جهان را به جوش آورید

همه یک به یک مهربانی کنید
به کل جهان پاسبانی کنید

به صلح جهانی بکوشید سخت
به فر جهان باور نیک بخت

جهان را بسازید همچون بهشت
مگوئید هرگز سخن های زشت

بگوئید این جمله درگوش باد
چو ایران نباشد تن من مباد

🔺فرزند آوری و کیفیت مسکن

🔺در تحلیل موانع فرزندآوری در جامعه ایران هر چند به این مساله زیاد پرداخته شده است که داشتن مسکن از پیش شرط‌های اصلی ازدواج و تصمیم به فرزندآوری است، اما به ساختار فیزیکی و کیفیت مسکن و ارتباط آن با فرزندآوری و فرزندپروری چندان پرداخته نشده است.

نکته نخست آنکه، تغییر معماری و ساختار فیزیکی خانه‌ها و سکونتگاه‌ها، بازتاب عینی در فرهنگ مادی و معنوی دارد. برای نمونه‌ای کوچک، در ساختار کنونی خانه‌های ایرانی، «رسم شال انداختن در آستانه نوروز» قابل اجرا نیست! چراکه در این معماری، پشت بام، فضایی شخصی، بسیار بلند و تقریبا"دست نیافتنی برای افراد دیگر است و حتی در این معماری، روزنه‌ای که بتوان شال از آن انداخت وجود ندارد!

🔺به نظر نویسنده فراتر از نمونه هایی چون «نابودی رسم شال انداختن در تغییر بافت معماری خانه‌های ایرانی» بیان آسیب‌های مهم‌تر این تغییرات غیراصولی در حوزه خانواده به ویژه محدودیت زمینه‌های فرزندآوری و فرزندپروری است. اجازه دهید درباره این محدودیت‌ها بیشتر تامل کنیم.

🔹خانه‌های قوطی کبریتی: معماری جدید بر استفاده بهینه از فضا و فشرده سازی برای کاهش هزینه‌های اقتصادی تاکید دارد. در نتیجه، این معماری، توجه چندانی به رابطه عاطفی انسان با فضا و دلبستگی فضایی ندارد.

در این فضا، «چشم‌انداز اقتصادی» بر همه عناصر غلبه دارد، در نتیجه «حیاط » حذف می‌شود و «تراس‌های تنگ»، نقش مصنوعی حیاط‌ها را بازی می کنند.  غافل از اینکه «حیاط» به واقع معبر «حیات» خانواده است و با حذف حیاط، «حیات خانوادگی » به خطر می افتد. این چشم انداز اقتصادی موجب شده است خانه‌های جدید به صورتی طراحی شوند که تعداد اعضای خانواده نمی‌تواند از 3 یا 4 نفر بالاتر رود.

🔹تصور ناپایداری مسکن ها: در معماری جدید، خانه‌ها پاسخگوی «مراحل مهم چرخه زندگی» نیستند. در نتیجه، زوجین برای تصمیم درباره فرزندآوری، مجبورند با توجه به بهبود وضعیت مالی خود در مراحل مختلف زندگی، خانه خود را فروخته و در خانه دیگری ساکن شوند. این تصور ناپایداری، «امنیت روانی زوجین» را برای برنامه‌ریزی فرزندآوری و فرزندپروری مخدوش می‌کند.

از طرف دیگر، تغییر محل زندگی فرزندان، با تغییر مدرسه، دوستان، همبازی‌ها و دوری از آشنایان قبلی همراه است که در نتیجه آن، زوجین برای کاهش تنش‌ها و آسیب‌های احتمالی، ترجیح می‌دهند از خیر فرزندآوری بگذرند. 

🔹عنصر غریبگی: معماری امروزی بر خلاف عناصر فرهنگ ایرانی، عنصر بیگانگی با دیگران و بی‌توجهی به انسجام فرد با عناصر مدنی و در یک کلام «غریبگی اجتماعی» را تقویت کرده است. موقتی بودن مسکن‌ها و تغییر آنها در چرخه زندگی موجب شده است خانواده‌ها ارتباط مستمر و عمیقی با دیگر خانواده‌های محله به ویژه همسایه‌ها نداشته باشند.

در صورتیکه ساختار مسکن‌های قدیمی ایرانی، مبتنی بر روابط عمیق همسایه‌ها و هم محله ای‌ها و مشارکت آنها در کارها و همیاری همدیگر بوده است. در این ساختار، مشکلات پیش‌بینی نشده فرزندپروری زوجین جوان با همیاری همسایه‌های مسن‌تر کاهش می‌یافت.

🔺در ساختار معماری جدید، عنصر غریبگی که با تصور ناپایداری مسکن‌ها در ذهنیت ساکنان منطقه تقویت می‌شود مانع از تعامل ساکنان برای همیاری در مشکلات همدیگر می شود. ساکنان، خود را «مهمانان و مسافرانی چند ساله» در منطقه زندگی خود تلقی می‌کنند که مانع از تعمیق تعاملات آنها با همدیگر می‌شود.

🔻با در نظر گرفتن محدودیت‌هایی که معماری و ساختار فیزیکی مسکن‌های مدرن و قوطی کبریتی بر فرزندآوری و فرزندپروری در طول چرخه زوجین اعمال می‌کند لازم است در «نهضت مسکن» و «سیاستگذاری جوانی جمعیت» تجدید نظر شود.

🔻 لازمه فرزندآوری و فرزندپروری داشتن «ثبات فضایی»، «ثبات روانی»، «ثبات ساختار و قواعد اقتصادی» به صورت همزمان است. وقتی زوجین، مسکن ثابت با فضایی متناسب با نیازهای خانواده در اختیار ندارند، وقتی ساختار و قواعد اقتصادی به ویژه بازار با «التهاب‌های سیاسی و اجتماعی»، هر روز دچار افت و خیزهای غیر قابل پیش‌بینی می‌شود، نتیجه آن در «ثبات روانی اعضای خانواده»، خود را نشان خواهد داد و زوجین را از فرزندآوری منصرف خواهد کرد. 

🔺در طراحی مسکن‌های جدید، باید عنصر فضا به گونه‌ای تعریف شود که با تغییرات چرخه زندگی زوجین، نیازهای آنها را برآورده کند و آنها را مجبور به تغییرات مکرر مسکن نکند تا با تقویت ثبات سکونت گاه‌ها، تعاملات در راستای همیاری خانواده‌ها افزایش یابد.

فقط در اینچنین فضایی می‌توان زوجین را برای فرزندآوری بیشتر ترغیب و تشویق نمود؛ در غیر این صورت، با عدم بسترسازی، «تشویق‌های بخشنامه‌ای» مانند اعطای وام فرزندآوری، ثمره‌ای نخواهند داشت.

✍️علی میرزامحمدی(جامعه شناس)

❌مهم❌
همیشه قبل از فرستادن فرزندتون به مکانهای عمومی چک کنید محل رو‌ حتی اگه فرزندتون پسره نگید پسره اتفاقی نمیوفته براش پسران بیشتر از دخترها در معرض ازارهای جنسی قرار میگیرن همیشه هوشیار و اگاه باشید که خطر در کمین است!

🌸مهربانى در كلام

💗اعتماد به ‌نفس ایجاد می کند...

🌸مهربانى در ذهن

💗کمال ایجاد می کند...

🌸و مهربانى در بخشش

💗عـشق ایجـاد می کند...



سلام صبح بخیر 🌸🍃🌸

به اردی بهشت زیبا خوش آمدید🌸🍃🌸🍃🌸

وقتی درد دل می‌کند؛
گوش باش، نگاه باش
اگر از عهده اش برمی‌آیی، دست نوازشی باش
وَر نه سکوت باش...
اگر راه و چاه می‌خواست سراغ از حکیم می‌گرفت
اگر نصیحت می‌خواست سخن بزرگان می‌خواند
تو را به همۀ زندگی قسم
همه تَن چشم و گوش باش
بگذار سبکبار شود...


می‌توانی؟


#مهارت_همدلی

مهارت همدلی یکی از مهارت‌های زندگی است که برای برقراری ارتباط موثر لازم و ضروری می‌باشد. زندگی در عصر حاضر، سرشار از استرس و تعارض‌هایی است که باید با آن‌ها مقابله کرد. همدلی یکی از کارهایی است که به مقابله با این استرس‌ها کمک می‌کند. فردی که با دیگران همدلی می‌کند علاوه بر کسب احترام و محبوبیت در اجتماع و میان دیگران، اعتماد به نفس بیشتری نیز پیدا می‌کند و نیاز به مفید بودن و کارآمدی در او ارضا می‌شود.

مهارت همدلی یک توانایی اکتسابی می‌باشد که لازمه آن تمرین و استفاده از تکنیک‌های مناسب است.

همدلی توانایی درک احساس و تجربۀ دیگران است، به این معنی که فرد بتواند خود را جای دیگری بگذارد و دنیا را از چشم او ببیند. مهارت همدلی دو جزء شناختی و عاطفی دارد.

جز شناختی یعنی این که فرد بتواند احساس دیگران را بشناسد و تشخیص دهد و جز عاطفی یعنی این که بتواند پاسخ مناسب به آن احساس بدهد.

به عبارت ساده تر یعنی این که بتوانید در موقعیت‌های مختلف احساسات دیگران مثل خشم، ترس و غم شان را تشخیص دهید و به صورت درست به آن پاسخ بدهید. اولین شرط همدلی با دیگران خودآگاهی است. فردی که احساسات و روحیات خودش را نشناسد در همدلی کردن با دیگران درمانده می‌شود.

ناتوانی در درک احساسات دیگران یک کمبود در هوش هیجانی است.

🌸راه‌های تقویت مهارت همدلی:

1. گوش دادن فعال

اولین قدم برای افزایش مهارت همدلی تمرین گوش دادن به صورت فعال است. برای این کار باید به خوبی و با تمام توجه به طرف مقابل‌تان گوش داده و پاسخ‌های مناسبی نشان دهید. اگر در شرایط گوش دادن به حرف کسی نیستید، بهتر است از او بخواهید که در زمان دیگری با هم صحبت کنید. در این صورت ناراحتی فرد بسیار کمتر از زمانی خواهد بود که با شما صحبت کند ولی پاسخ نامناسب بگیرد. کارهایی که برای گوش دادن فعال باید انجام داد عبارت اند از:

1- کارهای خود را کنار بگذارید و با تمام توجه به طرف مقابل‌تان گوش دهید.

2- تماس چشمی داشته باشید و به حرکات مخاطب توجه کنید.

3- در بین صحبت‌های او با تکان دادن سر و حرکات بدنی نشان دهید که به حرف‌هایش توجه می‌کنید و مشتاق هستید.

4- خود را جای او بگذارید تا حالش را بهتر درک نمایید، فکر کنید اگر جای او بودید چه می‌کردید.

2_انعکاس

انعکاس احساس: در این تکنیک باید با منعکس کردن احساسات، همدلی خود را نشان دهید. مثلا می‌توانید بگویید "مطمئنم خیلی برایت سخت بوده" یا " از خوشحال بودنت خوشحالم" در این صورت او احساس می‌کند که توسط شما درک شده است.

انعکاس محتوا: بعضی وقت‌ها موضوع صحبت مساله هیجانی و احساسی نیست و به گفتگوهای روزمره مربوط می‌شود. در این صورت نیز باید با انعکاس حرف‌های مخاطب، او را تائید کرده و نشان دهید که به صحبت‌هایش گوش می‌داده‌اید.

3_ نصیحت و قضاوت نکردن

در اکثر مواقع وقتی که افراد با شما درد و دل می‌کنند، درست و غلط موضوع را می‌دانند و تنها به دنبال کسی هستند که نگرانی‌هایشان را با او تقسیم کنند. اگر برای حل مشکلش راهکاری دارید حتما به او بگویید ولی از توصیه‌های کلیشه‌ای و مقصر نشان دادن او خودداری کنید. 

4_ تعصب نداشتن

زندگی اجتماعی یعنی ارتباط با افراد مختلف؛ این افراد همیشه عقایدی شبیه به شما ندارند و حتی ممکن است فکر و عقیده‌ای کاملا مخالف داشته باشند.
برای همدردی کردن با دیگران لازم است که تعصب را کنار بگذارید و حرف‌های دیگران را (حتی اگر مخالف آن هستید) گوش دهید.
توجه داشته باشید که قرار نیست عقیده او را بپذیرید بلکه فقط باید به آن احترام بگذارید.

5. تعادل در همدلی

برای این که بتوانید مهارت همدلی خود را بالا ببرید، باید در عکس العمل نشان دادن تعادل برقرار کنید. نه انقدر عکس العمل نشان دهید که به مشکل فرد افزوده شود و نه انقدر بی اهمیت باشید که احساس کند او را درک نمی‌کنید.
برای ایجاد تعادل باید واکنش منطقی نشان دهید. فکر کنید که این موضوع برای طرف مقابل چه قدر اهمیت دارد و سپس متناسب با آن برخورد کنید.