آهنگ زیبای ( شاه قلی ) اجرا شده توسط بانوان هنرمند ایرانی

@kootah_beshnavim

دل چو از پیر خرد نقل معانی می‌کرد
عشق می‌گفت به شرح آن چه بر او مشکل بود
آه از آن جور و تطاول که در این دامگه است
آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ
@kootah_beshnavim

آدم‌های سالم، مثل هم هستند؛ زیرا خوشبختی یک رنگ دارد، این بدبختی‌ست که رنگارنگ است‌.

محمود دولت آبادی
نون نوشتن

بیداریِ معنوی، بیدار شدن از خوابِ فکرهاست
قلمروی هشیاری بسیار وسیعتر از قلمرویی است
که افکار می توانند به دست آورند.
هنگامی که دیگر هر چیزی را که
فکر میکنید را باور ندارید،
شما به ماورای ذهن میروید
و به روشنی می بینید که شما
فکر کننده نیستید بلکه شما کسی هستید
که از فکر کننده آگاه است،
شناخت خودتان بعنوان آگاهیِ پشت
آن افکار آغاز آزادی و رهایی است

اکهارت تول

@kootah_beshnavim

روزی مردی داخل چاهی افتاد.....
گوینده : لیلا طوفانی
کوتاه بشنویم
@kootah_beshnavim

مریدی  پرسید: پندی ده که به سفر شوم.
پیر گفت: چرا روی؟
گفت: آب که نرود تیره گردد.
پیر گفت: خود، دریا باش. که نرود، تیره نیز نگردد.


خواجه عبدالله انصاری

@kootah_beshnavim

ای کاش وقتی به دوردست‌ها می‌روی، خودت
را در آغوشم جا بگذاری.

پرویز شاپور

@kootah_beshnavim

"هروقت افسردگی به سراغم می‌آید، شروع به تمیز کردن خانه می‌کنم. "
حتی اگر دویا سه صبح باشد. ظرف‌ها را می‌شویم، اجاق را گردگیری می‌کنم، زمین را جارو می‌کشم، دستمال ظرف‌ها را در سفید کننده می‌اندازم، کشوهای میزم را منظم می‌کنم و هر لباسی راکه جلوی چشم باشد، اتو می‌کشم. آنقدر این کار رامی کنم تا خسته شوم، بعد چیزی می‌نویسم و می‌خوابم.
صبح که بیدار می‌شوم ووقتی جوراب‌هایم را می‌پوشم، حتی یادم نمی‌آید شب قبل به چه فکر می‌کردم.
همه ما اینطور هستیم.
برای همین هرکداممان باید شیوهٔ مبارزه خود را با آن پیدا کنیم."

کجا ممکن است پیدایش کنم
هاروکی موراکامی


@kootah_beshnavim

داشتم به میهمانم میگفتم که اگر راحت‌تر است رویه‌ی نایلونی روی مبل‌های سفید را بردارم؛ البته اراده کرده بودم قبل از رسیدنشان برشان دارم؛ او تعارف کرد و گفت:"راحت است؛ "من اما گرمم شد و برش داشتم؛ بعد یک دفعه حس کردم چقدر راحت‌تر است!

سه سالی می‌شد خریدمشان اما هیچ لک و ضربه‌ای بر آنها نیفتاده... اگرچه بیشتر اوقات به دلیل ماندن همین روپوش نایلونی رویشان از لذت راحتی‌شان محروم مانده ام. بعد یاد همه روکش‌های زندگی خودم و اطرافیانم افتادم؛ روکش روی...
موبایل‌ها
شیشه‌ها
صندلی‌های ماشین
کنترل‌های تلویزیون
روکش روی لباس‌های کمد و...

که همه این روکش‌ها دال بر دو نکته است:
یا بر نالایقی خود باور داریم
یا اینکه قرار است چنین چیزهای بی‌ارزشی را به ارث بگذاریم. هر روز در روابط روزمره‌مان انواع  روکش‌ها را بر رفتارمان می‌گذاریم‌.
تا فلانی نفهمد عصبانی هستیم.
تا فلانی نفهمد چقدر خوشحالیم.
تا فلانی نفهمد چقدر شکست خورده‌ایم.

نقاب‌ها و روکش‌ها را استفاده می‌کنیم برای اینکه اعتقاد داریم؛ اینگونه شخصیت اجتماعی ما برای یک روزِ مبادا بهتر است.
کدام روز مبادا؟!
زندگی همین امروز است.