پاک میکنی یه روز عکسی که میترسیدی پاک شه !

نمیگم کاش هیچوقت نمیشناختمت
میگم کاش همونجوری که شناخته بودمت میموندی

میگن رابطه درستش اینه که از خودش به خودش پناه ببری، نه به غریبه ها

به احترام آنهایی که جسارت بیشتری از ما داشتند ‌و امروز در کنارمان نیستن

‏با حسرت نوشته بود :
فکر میکردم یه دعوای دیگه‌ س، ولی، آخریش بود

وقتی که سکوت میکنم یعنی دارم تکه تکه میشم

خیالت همیشه هست
اما امروز دلم خودت را خواست
نه خیالت را

میگه که تو اولین پناهگاهی نبودی که بر سرم آوار شدی اما اولین پناهگاهی بودی که با تمام وجود امید داشتم امن و استوار بمانی.

امروز از کنار یه‌ غریبه رد شدم اما خیلی عجیب بود!
من تاریخ تولدشو می‌دونستم، فامیلیش، اهنگ مورد علاقه‌ش،‌ غذای مورد علاقه‌ش، ترس‌هایی که داشت و حتی بزرگ‌ترین راز‌هاش،
اما اون فقط یه غریبه بود..

از کجا میفهمی کار از دستت دررفته؟ از پاک‌کردن هرعکسی که دیگه حس و حال اون موقعش رو به یاد نمیاری؟ یا اون وقتی که میبینی دیگه هیچ آهنگی درباره‌ی احوال تو نیست؟ یا شایدم همون موقعی که حس میکنی شدی استثنایی به همه‌ی قوانین روزگار؟