TG Telegram Group Link
Channel: صنعت و اقتصاد
Back to Bottom
🔴 خلیلی ها و داستان «بوتان»

👈 امروز شرکت بوتان، بیشتر با نام مهندس محسن خلیلی شناخته می شود اما بنیانگذار آن،  پدر او، یعنی زنده یاد محمود خلیلی است. 

مردم ایران تا پیش از دهه ۳۰ شمسش برای گرمایش خانه‌ها و پخت‌و‌پز از چوب و زغال‌سنگ استفاده می‌کردند و کمتر کسی بود که با گاز و خصوصیات آن آشنا بود. عمده زندگی مردم به خصوص در فصل‌های سرد با چالش‌های بسیاری مواجه بود. همینطور فرایند‌های پخت‌و‌پز به علت طولانی بودن روند آماده‌سازی شعله همیشه سخت بوده و معمولاً آشپزخانه‌ها همیشه پر از دوده بود. محمود خلیلی یکی از اولین کسانی بود که به وجود گاز مایع موجود در فرایند استخراج نفت پی برد و با پیگیری‌های بسیار زمینهٔ تغییرات بزرگی را در زندگی مردم ایران رقم زد. 

محمود خلیلی (متولد سال ۱۲۸۴) کار خود را نه با صنعت گاز بلکه با معلمی در دو مدرسه دارالمعلمین و علمیه تهران شروع و در کنار تدریس، مسئول آزمایشگاه دارالمعلمین نیز شد. شوق به آموزش او بسیار بود. اما چند ماه بعد از کار اخراج شده و جای خود را به دکتر حسابی داد. با کمک خانواده مغازه‌ای را به نام «کارخانه تعمیرات الکترومکانیکی خلیلی» افتتاح کرده و در آن نصب ماشین‌آلات صنعتی، تعمیر ماشین‌های سنگین و سبک، پر کردن باتری و بستن آرمیچر چراغ گاز تهران پرداخت و وارد عرصه صنعت شد.

او در سال ۱۳۲۹ در سفری به استان خوزستان متوجه شد که یکی از فرآورده‌های پرارزش نفت، گاز مایع، بدون استفاده سوزانده می‌شود. او بر این باور بود که با مصرف گاز مایع به جای هیزم و زغال، تخریب جنگل‌ها و از بین رفتن درخت‌ها که سرمایه ملی هستند، آرام آرام کمتر می‌شود. همچنین خانم‌های خانه با دستیابی به این انرژی تمیز وقت کمتری در آشپزخانه صرف می‌کنند و از آن آشپزخانه‌های پر دود و بو و سنتی نجات می‌یابند. پس از ملی شدن صنعت نفت در ایران به همراه پسرش محسن خلیلی راهی اروپا و آمریکا شد تا بتواند صنعت گاز مایع را در ایران پایه‌گذاری کنند.

در نهایت در سال ۱۳۳۲ با همکاری محسن خلیلی، دکتر اسفندیار یگانگی و مشورت‌های سعید خلیلی فرزند دیگر محمود، شرکت بوتان با هدف تولید کپسول‌های گازی تأسیس شد. بوتان نام گازی بود که در کپسول‌های شرکت استفاده می‌شد و به این ترتیب گاز وارد خانه‌های مردم شد. او توانست شرکتش را از ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۵ به ۱۰ شرکت دیگر گسترش داده و تعریف تازه‌ای از رفاه در زندگی مردم تعریف کند. او سرانجام در سال ۱۳۵۵ چشم از جهان فروبست و پس از او فرزندانش با رهبری محسن خلیلی میراث او را ادامه دادند. 

در سال‌های ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ شرکت بوتان دچار بحران‌های مالی شد و خانواده خلیلی برای سرپا نگه داشتن شرکت همگی خانه‌های خود را فروختند تا بتوانند حقوق کارگرهای خود را بدهند. شرکت بوتان با تلاش‌های محسن خلیلی شامل قانون مصادره نشد. در روزهای جنگ ایران با عراق با وجود نابودی بسیاری از تأسیسات شرکت در استان‌های جنوبی، بوتان به توسعه خود ادامه و از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۸ چهار شرکت دیگر را در زمینه‌های تخصصی گاز به زیرمجموعه خود اضافه کرد. همچنین از سال ۱۳۶۷ بوتان به تولید و عـرضه‌ی آبگرمکن دیواری اقدام نمود که توانست طی مدت هفت سال، میزان تولید را به ۱۰ برابر افزایش دهد.

متن کامل

#صنعت_ایران
#کارآفرینی

@industromy
🔴 سایه سنگین دولت

👈 چه کسانی تجارت خارجی را دولتی کردند؟

شادی معرفتی


«بازرگانی خارجی» در دو مقطع در کشور ما دولتی شده است، یک‌بار در اسفند ۱۳۰۹ از سوی عبدالحسین‌خان تیمورتاش و بار دیگر در اردیبهشت ۱۳۶۱ طی لایحه‌ای جنجالی که دولت ابوالحسن بنی‌صدر به مجلس فرستاد و میرحسین موسوی هم بر آن پافشاری کرد.

«انحصار تجارت خارجی» یکی از نخستین و مهم‌ترین قوانین دولتی‌سازی اقتصاد بود که در اسفند ۱۳۰۹، در پی بحران اقتصادی ۱۹۲۹ به تصویب رسید و سنگ‌بنایی شد برای باز گذاشتن دست دولت در عرصه اقتصاد. پس از وقوع انقلاب ۵۷ نیز، مسئله تجارت خارجی یکی از موضوعات اختلاف‌برانگیز میان سیاستمداران بود که اختلاف نظرهای زیادی برانگیخت. دولت میرحسین موسوی معتقد به کنترل تجارت خارجی بود و عاقبت هم آن را به تصویب مجلس اول رساند و به‌رغم مخالفت شورای نگهبان، آن را اجرایی کرد. اما این قانون، چگونه به تصویب رسید و چه آثار و عواقبی در اقتصاد ایران بر جای گذاشت؟

ششم اسفند ۱۳۰۹ سمیعی کفیل وزارت اقتصاد ملی دو لایحه راجع به تجارت خارجی ایران را به قید دو فوریت به مجلس ارائه داد. بر اساس این قانون تجارت خارجی ایران در انحصار دولت بوده و حق وارد کردن و صادر کردن کلیه محصولات طبیعی و صنعتی و تعیین میزان واردات و صادرات کشور به دولت واگذار می‌گردید. قانون انحصار تجارت در همان تاریخ به تصویب مجلس شورای ملی رسید. بر اساس این قانون، دولت اجازه داشت که حق وارد کردن محصولاتی را که خود می‌خواهد مستقیماً عهده‌دار شود، به وسیله اجازه‌های مخصوص و در تحت شرایط مفید به اشخاص یا موسسات مختلف واگذار نماید. در جوازهای مذکور که مدت آنها بیش از یک سال نبود، نوع و میزان مال‌التجاره‌های ورودی و تعهدات دیگر واردکنندگان از قبیل عدم احتکار و فروش جنس به قیمت عادله و تبعیض نکردن در فروش و امثال آن معین می‌گردید. مهم‌ترین پیامد «انحصار تجارت خارجی»، انزوای بخش خصوصی بود.

پس از انقلاب اسلامی، مسئله تجارت خارجی یکی از موضوعات اختلاف‌برانگیز میان انقلابیون بود که ارتباط مستقیم با میزان اقتدار حکومت داشت. دولت میرحسین موسوی معتقد به کنترل تجارت خارجی بود و آن را منطبق با اصل ۴۴ قانون اساسی می‌دانست. در مقابل کسانی، به‌ویژه آنها که با تجارت خارجی در عمل سروکار داشتند، با این سیاست مخالف بودند. فقهای شورای نگهبان، بسیاری از اعضای جامعه مدرسین، اعضای جامعه روحانیت و گروه‌هایی از نمایندگان و مسئولان با دولتی کردن بازرگانی خارجی مخالفت کردند و عده‌ای آن را خلاف شرع می‌دانستند؛ چون از نظر آنها دولت نباید یک امر مباح یعنی تجارت را بر بخش خصوصی حرام کند؛ مگر در مواردی که موضوع تجارت، مبادله کالایی باشد که شرعاً خریدوفروش آن حرام است. عده‌ای نیز از منظر حجیم شدن دولت و افزوده شدن بر هزینه‌ها و با نگاهی کارشناسانه به نقد سیاست دولت در زمینه تجارت خارجی و دیگر عرصه‌های اقتصادی اعتقاد داشتند.

در مقابل طرفداران دولت، اجرای سیاست اقتصاد کنترل‌شده به‌ویژه در حوزه بازرگانی خارجی را منطبق بر قانون اساسی می‌دانستند، هم عامل کنترل و ابزار نظارت دولت بر اقتصاد و جلوگیری از قدرت‌یابی سرمایه‌داران داخلی و تروریست‌های اقتصادی تلقی می‌کردند و هم در شرایط جنگ، بهترین شکل اداره اقتصاد کشور را شیوه‌ای می‌دانستند که در آن، دولت حرف آخر را می‌زند و به گفته خودشان هرروز با فتنه‌ای از سوی سرمایه‌داری وابسته مواجه نیست.

مهندس رجبعلی طاهری نماینده مردم کازرون در مجلس اول که از مخالفین جدی طرح انحصار تجارت خارجی بود، در نهایت آن را خلاف مصلحت دانست که «عاقبتی جز تورم، وابستگی و افزایش فساد در جامعه ندارد». اما به پیروی از جو غالب زمانه، غلبه با موافقین طرح انحصار تجارت خارجی بود، از جمله نمایندگانی که در دفاع از این لایحه سخن گفتند می‌توان به عطاءالله مهاجرانی نماینده مردم شیراز و محمد خزاعی‌ترشیزی نماینده رشت اشاره کرد. دفاعیات موافقان طرح بیش از آنکه دلایلی اقتصادی در دفاع از آن باشد، مانیفستی سیاسی در برابر نفوذ استعمار است.

شورای نگهبان این قانون را خلاف شرع اعلام کرد؛ اما دولت با استناد به مصوبه شورای انقلاب، سیاست کنترل، تنظیم و ارشاد بازرگانی را از طریق مراکز تهیه و توزیع، مقررات ارزی و بانک مرکزی اعمال محدودیت و کنترل می‌کرد و به‌تدریج سهم بخش دولتی در تجارت خارجی بیشتر شد و به‌‌رغم اعلام مغایرت دولتی کردن بازرگانی خارجی با موازین شرع، دولت به مداخله نظارت، کنترل و انحصار بازرگانی خارجی ادامه داد و بخش خصوصی نیز به هیچ روشی قادر به تضمین امنیت خود و حفظ منافع خود نبود.

#اقتصادایران
#ایران

hottg.com/industromy
به نظر شما کدام یک از جریان‌های سیاسی برنده انتخابات می‌شوند؟
Anonymous Poll
15%
اصلاح‌طلبان
41%
اصولگرایان تندرو
36%
اصولگرایان میانه‌رو
14%
اعتدالیون
🔴 کشورهایی که دارای بیشترین استارت‌آپ‌های هوش مصنوعی در دنیا هستند

👈 در میان 15 کشور برتر که بیشترین فعالیت استارت‌آپ‌های هوش مصنوعی را در دهه گذشته داشته‌اند، آمریکا با اختلاف بسیاری رکورددار است و چین و بریتانیا در رده‌های بعدی هستند.

می‌توان گفت که آمریکا، چین و بریتانیا کانون اصلی نوآوری در هوش مصنوعی هستند ولی از نظر بودجه، آمریکا بسیار جلوتر بوده و در این مدت مجموعا 335 میلیارد دلار سرمایه خصوصی جذب این استارت‌آپ‌ها شده است و چین با 104 میلیارد دلار و بریتانیا با 22 میلیارد دلار، در رتبه‌های بعد می‌باشند.

#تکنولوژی

@industromy
🔴 تولید نیکل در جهان

👈 کشور اندونزی تولیدکننده بیش از نیمی از نیکل جهان است و فیلیپین در جایگاه دوم می‌باشد.


فلز نیکل یکی از عناصر راهبردی در تولید باتری می‌باشد و میزان عرضه و قیمت آن اهميت بالایی دارد.

#کامودیتی
#معدن

@industromy
🔴 هزینه نوآوری در شرکت‌های برتر

👈 بیشترین هزینه تحقیق و توسعه در بنگاه‌های جهان، متعلق به شرکت‌های آمریکایی است و آمازون، آلفابت و متا در رتبه‌های اول تا سوم قراردارند.

چینی‌ها در ده شرکت اول با شرکت هواوی حضور دارند که هزینه‌های این شرکت در حدود نصف شرکت آلفابت می‌باشد که در رتبه دوم و بعد از آمازون قرار دارد.

#نوآوری
#توسعه

@industromy
🔴 میزان هزینه تولید در جهان

👈 براساس آخرین آمارها؛ کشور هند دارای ارزان‌ترین هزینه‌های تولید در جهان است و بررسی عوامل گوناگون نشان می‌دهد که هند قبل از چین قرارگرفته است.

کشورهای نوظهور صنعتی و تولیدی در آسیا همانند ویتنام، تایلند، فیلیپین و بنگلادش نیز در رده کشورهایی هستند که کمترین هزینه‌های تولید را دارند و می‌توانند در آینده رقیب سرسخت بسیاری از کالاهای چینی باشند.

براساس این آمارها، ایران با نمره 31.1 در رتبه 42 جهانی در هزینه‌های تولید می‌باشد و در واقع ایران در میانه جدول ارزان‌ترین و گران‌ترین کشورها برای تولید محصولات قراردارد.

#اقتصادجهان
#اقتصادایران

@industromy
🔴 سبد سهام شرکت برکشر هاتاوی

👈 اپل همچنان بزرگترین سرمایه‌گذاری واحد در سبد سهام برکشر هاتاوی می‌باشد که نزدیک به 40 درصد از ارزش کل آن را تشکیل می‌دهد و بالغ بر 150 میلیارد دلار است و شرکت معروف وارن بافت، علیرغم کاهش 13 درصدی سهام خود، همچنان 5.1 درصد مالکیت را در اپل دارد.

شرکت برکشر هاتاوی در شرکت‌های بزرگ ژاپنی نیز سهام دار است که در صنایع مختلف فعال هستند و این سرمایه‌گذاری ها بخشی از استراتژی وارن بافت برای ورود به بازارهایی با نرخ بهره پایین و سایر شرایط اقتصادی مطلوب است.

در این سبد سهام ارائه شده، موقعیت‌هایی که ارزش آنها کمتر از 5 میلیارد دلار است در مجموع در زیر سایر موارد طبقه‌بندی شده‌اند و ترکیب دقیق و ارزش‌گذاری پرتفوی در معرض تغییر بوده و تحت تاثیر شرایط بازار است.

#بازارسرمایه

@industromy
🔴 کالاهای چینی که توسط دولت بایدن، بیشترین افزایش تعرفه‌ها را دریافت کرده‌اند

👈 به تازگی دولت جو بایدن با هدف مقابله با شیوه‌های تجاری ناعادلانه چین، سری جدیدی از افزایش تعرفه‌ها بر واردات کالاهای چینی را تصویب کرده و کالاهایی که شامل بیشترین میزان افزایش تعرفه شده‌اند، شامل خودروهای برقی، نیمه‌رساناها و سلول‌های خورشیدی می‌باشد.


افزایش تعرفه‌ها بیشتر متمرکز بر صنعت خودروهای برقی، باتری‌های لیتیوم یونی و سایر قطعات باتری است و فقط سرنگ‌های چینی، افزایش 50 درصدی تعرفه را ثبت کرده‌اند.

#اقتصادجهان

@industromy
🔴 ثبت بزرگ‌ترین و دقیق‌ترین شجره‌نامه تاریخ پرندگان

👈 یک تیم بین‌المللی از دانشمندان با استفاده از روش‌های محاسباتی پیشرفته بزرگ‌ترین و دقیق‌ترین شجره‌نامه پرندگان تابه‌امروز را ایجاد کردند و در این پژوهش پروفسور سیاوش میرعرب، محقق ایرانی دانشگاه کالیفرنیا نیز حضور داشته است.

این شجره‌نامه شامل نمودار پیچیده‌ای از حدود 93 میلیون سال روابط تکاملی بین 363 گونه پرنده است که تقریباً 92 درصد از همه خانواده‌های پرندگان را نشان می‌دهد.

براساس مقاله‌های منتشرشده در نیچر، این شجره‌نامه به تفصیل الگوهای تکاملی پرندگان را پس از انقراضی که دایناسورها را در 65 تا 67 میلیون سال پیش نابود کرد، نشان می‌دهد و پروفسور میرعرب درباره این پژوهش می‌گوید: هدف ما بازسازی کل تاریخ تکامل همه پرندگان است.

درواقع پژوهش حاضر بخشی از پروژه 10000 ژنوم پرنده (B10K) است که در آن دانشگاه کپنهاگ دانمارک، دانشگاه ژجیانگ چین و دانشگاه کالیفرنیا، سن‌دیگو آمریکا همکاری می‌کنند و هدف آن نیز تولید پیش‌نویس توالی ژنوم برای حدود 10,500 گونه پرنده موجود است.

#نوآوری
#ایرانی

@industromy
🔴 اقبال به انتخابات مقدم است یا نامزد مورد قبول؟

✍️ محمدرضا جوادی یگانه


👈 در وضعیت دوجامعه‌ای‌شده ایران، جامعه دوم، انتخابات را رها کرده است. نشانه‌های این رها کردن و بی‌اعتنایی از ۱۳۹۸ مشخص بود و در انتخابات‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ به اوج خود رسید. دستاورد این رها کردن چه بود؟ آیا معترضین به هدف مورد نظر خود، که فاصله‌گذاری با نظام سیاسی و ایجاد یک جامعه از آن خودشان بود،‌ رسیدند؟ احتمالا خیر.

یکی از دلایل آنها برای عدم حضور این بود که معتقد بودند کسی نیست که بتواند نظرات آنها را در نظام سیاسی نمایندگی و دنبال کند و لذا رای دادن فایده‌ای ندارد:‌ «۷۶ تا ۹۶ که رای دادیم چه فرقی کرد؟»

ولی امروز، با دولتی که علاوه بر تورم افسارگسیخته، در کارنامه خود بدتر شدن وضعیت اینترنت و طرح نور را هم دارد، می‌توان حدس زد که اگر حضور در انتخابات، باعث بهتر شدن وضعیت از نظر معترضین نمی‌شود، عدم حضورشان مطمئنا باعث بدتر شدن وضعیت زندگی آنها خواهد شد.

فاصله سه ساله ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ این ویژگی را هم داشت که چهره واقعی براندازان بر معترضین آشکار شد، که به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند خواست مردم ایران و رفاه و سعادت آنها است. و لذا تغییر در ایران، راهی جز اصلاحات تدریجی و تعامل با نظام سیاسی ندارد.

منظورم از تعامل، تجربه تعامل نادرست اصلاح‌طلبان نیست، که در نهایت، ماندن در قدرت، برایشان مهم‌تر شد تا پیگیری وعده‌هایی که بخاطر آن مردم به آنها رای داده بودند.

اما امروز، بخشی از معترضین، بر اساس اعتمادی که به نظام سیاسی در اعلام آرای دو انتخابات گذشته پیدا کرده‌اند و نیز رای آوردن برخی از چهره‌های متفاوت در شهرستان‌ها، بی‌میل به حضور در انتخابات نیستند، به شرط آنکه نامزد مورد قبولی وجود داشته باشد. برخی نظرسنجی‌های اخیر نیز حاکی از افزایش تمایل به مشارکت است.

اما نکته مهم، تقدم و تاخر این شرط است. کدام مقدم است: مشارکت معترضین منوط است به داشتن نامزد مورد قبول، یا برعکس، تایید نامزدها منوط است به عزم مردم برای مشارکت؟

به نظر من خطایی رخ داده و جای علت و معلول عوض شده است. نتیجه‌گیری نادرستی است که مردم معترض در ۱۴۰۰ شرکت نکردند چون نامزد مناسب نداشتند؛ بلکه برعکس، چون قصد نداشتند در انتخابات شرکت کنند، نامزدهای نزدیک به آنها هم تایید نشد. (بدیهی است که منظورم رویه‌های حقوقی نیست، بلکه در باره شرایط اجتماعی و توصیه‌های موثر در تصمیم‌گیری‌ها صحبت می‌کنم.)

امیل دورکیم، جامعه‌شناس فرانسوی در کتاب «قواعد روش جامعه‌شناسی» شرح می‌دهد که «پدیده اجتماعی، چون عام است اجباری است، نه چون اجباری است عام است». یعنی ما مجبور به عمل به هنجارهای اجتماعی هستیم چون بقیه آن را مراعات می کنند، نه اینکه چون اجباری است، مردم به آن عمل می‌کنند. قدرت هنجارها، از قدرت مردم حاصل می‌شود. تصمیم نهادهای سیاسی هم، در هر حال و با نسبت‌های متفاوتی، تابع اراده مردم است.

سیاست عرصه چانه‌زنی است نه ناز کردن. اگر معترضین، متمایل به حضور شده‌اند یا سیاست عدم حضور را بی‌فایده می‌دانند و امیدوارند افرادی تایید صلاحیت شوند که بتوانند تغییری در وضعیت ایجاد کنند، راهش انتظار تا زمان اعلام اسامی نامزدهای تاییدشده یا زمان مناظرات و تصمیم‌گیری بر اساس فهرست نامزدهای نهایی نیست. آنها امروز باید تمایل خود برای مشارکت را اعلام کنند و بگویند اگر نامزد مناسبی باشد حتما شرکت خواهند کرد. و البته اعلام هم بکنند که انتظار دارند نامزدهای نزدیک به نظرات آنها، تایید بشوند. 

نگاه به تندروها نکنید، آنها آرزوهای خود را به صورت خواست نظام سیاسی مطرح می‌کنند. برای نظام هنوز مشارکت بالا در انتخابات مهم است. از آن‌طرف از طعنه براندازان هم نترسید، آنها هیچ برنامه‌ای برای زندگی در ایران ندارند، ویرانی ایران برایشان آنقدر مهم نیست که سرنگونی نظام سیاسی.

#ایران

hottg.com/industromy
HTML Embed Code:
2024/06/01 04:37:54
Back to Top