.

اا═.🍃.═════════╔
وقایع ری، جوزای سال چهل و ششم
اا═════════.🍃.═╚

... و درب‌های وزارتِ داخلَه از چند خیابان گُشاده کردند و مردم آمدن گرفتند به طمعِ کرسی صدارت. چنان که در خبر خواندیم از روستایی پیرزالی دیدند یک دست و یک چشم و یک پای، سجِلّی در دست‌ و پوشه‌ای در بغل همی‌آمد.
پرسیدند از وی که تو چرا آمدی؟
گفت: ش‍نودم که کرسی ریاست به حراج گذاشته‌اند؛ من نیز بیامدم تا بختی بیازمایم.
و امیر نوشتگین از این اخبار زیر لب بخندیدی. امّا کسانی که ژرفای کار بدانستندی، بر ایشان این خبر دُشخوار بودی.»

تاریخ خندقی، نوشتۀ ابوالبزم فندقی، ص 791؛ اندر حکایت جشن شاه‌نشانی


#کاروندپارسی
#محمودفتوحی
@karvandparsi

🔴نامزدها و بی‌معنایی شعار مبارزه با فساد
(۶ نکته)
اغلب کسانی که درست یا غلط نامزد ریاست جمهوری شده‌اند مبارزه با فساد را به عنوان یکی از شعارهای اصلی خود انتخاب کرده‌اند.
این اشتراک در شعار مبارزه با فساد نکته‌های را برملا می‌کند:
اینها همه الان یا در گذشته نزدیک از مدیران ارشد کشورند. یا نماینده بودند یا مقام ارشد اجرایی:

۱_فساد در دستگاه قدرت به قدری در کشور گسترده شده‌است که دیگر کسی نمی‌تواند آن را پنهان و کتمان کند.

۲_فهمیده‌اند فساد گسترده، آشکار شده‌است و مردم از آن خبرها دارند. پس برای جلب نظر مردم شعار مبارزه با فساد می‌دهند. مردم از فساد گسترده آشکار باخبرند.

۴_اینها همگی یا در همین سالهای نزدیک یا هم‌اکنو‌ن صاحب سمت‌های ارشد کشوری یا نظامی بوده‌اند و دستها در قدرت داشته‌اند. ولی نمی‌توانند کارنامه‌ای در مبارزه با فساد نشان بدهند. فوقش گهگاه جمله‌هایی گفته‌اند و گذشته‌اند. الان هم هیچ برنامه‌ای ندارند.

۵_معلوم است که هرچه قانون و مقررات مختلف تصویب شده است و هرچه سازمان‌های مختلف برای از بین بردن فساد دستگاه قدرت کرده‌اند با شکست مواجه شده‌است که الان این همه شعار مبارزه فساد می‌دهند.

۶_تحلیلی از ریشه‌ها و علل توسعه فساد نداده و نمی‌توانند بدهند. سراغ تحلیل‌های درست و عمیق و علمی و کانونهای اصلی مولد فساد هم نمی‌روند چون با منافع آنها ناسازگار است.

هر جمله و هر شعار وقتی باور می‌شود و اهمیت دارد که با رفتار و سابقه‌های گوینده آن مطابقت داشته باشد وگرنه پوسته‌ای بی محتوا و بی‌معناست همچون طبلی تو خالی که جز صدایی گوشخراش نمی‌سازد.

https://hottg.com/kambiznouroozi

⭕️رییس مجلس؛ امروز نگران آینده کشور هستیم.

‏همه نگران آینده هستند حتی اگر رییس مجلس باشند. البته تا هنگامی که خودشان رییس‌جمهور نباشند. بعد که شدند خیلی زود همه امور درست می‌شود.
‏آقای رییسی هم همین‌گونه سخن می‌گفت. ولی با آمدن به راس دولت همه نگرانی‌ها از آینده برطرف شد.

🆔 @abdiabbas

♦️ آمار عجیب اجساد مجهول‌الهویه در تهران؛ ۹۴۲ جسد در سال ۱۴۰۲

🔹 معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی درباره آمار اجساد مجهول‌الهویه در تهران می‌گوید: «بیشترین اجسادی که در سطح کشور کشف می‌شود مربوط به تهران است. در سال ۱۴۰۲، ۹۴۲ فقره جسد مجهول‌الهویه اعلام شد که از این تعداد ۸۳ جسد تابعیت افغانی، یک جسد تابعیت بنگلادشی و یک جسد نیز تابعیت پاکستانی داشت، اما بقیه ایرانی بودند. ۶۴ درصد این اجساد مردان و ۳۶ درصد از آن‌ها زنان بودند. حدود ۴۰ درصد از اجساد مجهول‌الهویه زیر ۴۵ سال داشتند.»

جزئیات در👇👇
https://www.entekhab.ir/003JZh
🆔 @Entekhab_ir

♦️ژانت آفاری عنوان می‌کند که "کار" مهمترین مساله زنان در ایران است🔺

مشاهده در یوتیوب

@joreah_journal

www.instagram.com/joreah_journal

چیتگر خشک شد؟!

درختان خشک‌شده پارک جنگلی چیتگر را حالا در همه قسمت‌های آن می‌توان پیدا کرد؛ در فاز غربی و شرقی، کمی دورتر از معابر اصلی، در دسته‌های چندتایی و لابه‌لای درختان هنوز سبز و بیشتر در تپه‌های دور از چشم که دسترسی کمتری به آب دارند. آفت سوسک پوست‌خوار به جان درختان سوزنی‌برگ این جنگل دست‌کاشت افتاده و با سرعت زیادی در حال گسترش است؛ اتفاقی که در پارک‌های سرخه‌حصار، لویزان و تلو هم رخ داده، اما این پارک جنگلی بیشتر از همه با این ماجرا درگیر است.

https://fararu.com/fa/news/743542

سخنان ژیگولی خاتمی

(برشی از کتاب منتشرنشده‌ی زندگی و زمانه‌ی سیدمحمد خاتمی؛ جعفر شیرعلی‌نیا، انتشارات سایان.)


محمدعلی ابطحی، از مجمع روحانیون مبارز: «یادم هست در اولین سخنرانی، آقای خاتمی در اوجش راجع به مسائل جامعه‌ی مدنی حرف زد. این سخنرانی در مورد جامعه‌ی مدنی و اعتقادات آقای خاتمی پیرامون جامعه‌ی مدنی که پخش شد، برای تیپ‌های عمل‌گرایی مثل ما که در ستاد آقای خاتمی بودیم، خیلی تلخ بود. حتی فردای آن روز آقای محمدعلی نجفی و آقای کرباسچی و شخص دیگری... آمدند و گفتند: برویم پیش آقای خاتمی که بگوییم این بحث‌ها خوب نیست. همان‌جا بحث و جدل خیلی زیادی شد و آقای خاتمی گفت این‌ها مبناست. ما باید بدانیم و آن را برای آینده روشن کنیم.» محمدعلی ابطحی از مجمع روحانیون مبارز.

محسن امین‌زاده، مسئول ستاد تبلیغاتی خاتمی، می‌گوید: «آقای خاتمی هر جا می‏رفت، در دانشگاه یا جمع عمومی مردم، همیشه با زبان و ادبیات فاخر صحبت می‌کرد.» و آن‌ها از خودشان می‌پرسیدند که آیا مردم با این ادبیات ارتباط برقرار می‌کنند؟ اما به تدریج به نتیجه رسیدند این نوع سخن گفتن «منفی نیست و نتایج مثبتی هم دارد.» تاج‌زاده می‌گوید برخی از دوستان‌شان به ادبیات و محتوای سخنان خاتمی انتقاد داشتند اما خودش معتقد است این ادبیات جواب گرفت و برخی عبارت‌ها مانند «جامعه‌ی مدنی» به خوبی در جامعه جا افتاد.

هادی خانیکی می‌گوید برخی مانند بهزاد نبوی جنس حرف‌های خاتمی درباره‌ی جامعه‌ی مدنی را به اصطلاح «ژیگولی می‌دانستند.» بهزاد نبوی تایید می‌کند و می‌گوید: «یکی از کسانی بودم که خیلی عصبانی بودم که چرا آقای خاتمی اصلا شعار اقتصادی عدالت اجتماعی نمی‏دهد؟ می‌گفتم رأی نمی‏آورد، مردم نمی‏دانند توسعه‌ی سیاسی چیست، جامعه‌ی مدنی چی هست. واقعا هم مردم شاید نمی‏دانستند و الان هم نمی‏دانند. خود من هم نمی‏دانم، توسعه‌ی سیاسی یعنی چه؟ جامعه‌ی مدنی یعنی چه؟ چه برسد به مردم.»

خانیکی می‌گوید بهزاد نبوی معمولا برای پذیرفتن نظراتش پافشاری می‌کرد و اصرار او عصبانیت خاتمی را در پی داشت و خاتمی گفت: «من نمی‌توانم دروغ بگویم، حرف‌هایم همین‌هاست؛ جامعه‌ی مدنی و آزادی. اگر این‌ها را نمی‌خواهید، دنبال کس دیگری بروید.»

حالا پس از سال‌ها که بهزاد به آن روزها نگاه می‌کند نتیجه می‌گیرد: «خاتمی جامعه را بهتر از ما می‌شناخت.» اما تاج‌زاده به نکته‌ی مهمی اشاره می‌کند و می‌گوید به تدریج مشخص شد مردم از خاتمی خوششان آمده و «طبیعتا در این حالت نقاط ضعف دیده نمی‌شود و فقط نقاط مثبت را می‏دیدند.»


در این روزها برش‌هایی از این کتاب را در کانال می‌گذارم؛ کتابی که نمی‌دانم چه زمانی منتشر خواهد شد.
این برش‌ها مربوط به متن کتاب پیرامون انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ است.

مقصود از انتشار این بخش‌ها مقایسه‌ی شرایط امروز با آن روزها یا مقایسه‌ی یکی از نامزدها با سیدمحمد خاتمی نیست اما ممکن است برای شرایط امروز نکات قابل تأملی داشته باشد.

امیدوارم در دولت جدید امکان انتشار این کتاب و همچنین کتاب توقیف شده‌ی «نکته‌های تاریخی» فراهم شود.

https://hottg.com/jafarshiralinia

دموکراسی فقهی نمی شود

محمد مجتهد شبستری

پس از آنکه تئوری و عملیات فرقه داعش یک بحران پنهان و مزمن در تفکر فقهی سیاسی را آشکار ساخته است بعضی از صاحبنظران می‌کوشند نشان دهند که فقه سیاسی یک «نوع دموکراتیک» هم دارد. کار این دوستان این است که دموکراسی را به فقهی و غیرفقهی (سکولار) تقسیم می‌کنند. در نظر آنان دموکراسیِ فقهی آن است که یک فقیه به وجود آمدن یک نظام حکومتی را بر مبنای آراء مردم مشروع تلقی کند یا آن را لازم برشمرد و مانند این‌ها. آنها از بعضی فقیهان نام می‌برند و می‌گویند آراء آنان چنین بوده است و آن فقیهان دموکراسی را پذیرفته‌اند. بر اساس همین تحلیل‌ها اخیراً دمیدن در کوره‌ی تولید فقه سیاسی و خواستن پویایی بیشتر آن در پاره‌ای از نشریات کشور ما رواج مجدد یافته است.

صاحب این قلم به آن عزیزان می‌گوید آن فقیهان که شما به آراء آنان استناد می‌کنید در آثار خود صریحا گفته‌اند هدف از به پا کردن حکومت، اجراء احکام اسلام است و اصرار نموده‌اند که احکام جزائی، قضائی، مدنی، اقتصادی و سایر احکام اجتماعیه موجود در فقه اسلامی باید به وسیله حکومت در جامعه اجراء شود و هر گونه قانون گذاری باید از شریعت تخلف نکند. آنان همه این الزام‌ها را وارد قانون اساسی ما کرده‌اند و حتی مشروعیت دینی همین قانون اساسی را نیز به اجازه و تنفیض ولی فقیه منوط دانسته‌اند من از شما عزیزان می‌پرسم این چگونه دموکراسی‌ای است که به وجود آمدن نظام سیاسی را به آراء مردم مربوط می‌کند ولی زندگی سیاسی مردم را، سیاست ورزی سیاستمداران را، قانونگذاری را، اقتصاد را، فرهنگ و هنر را و خیلی از حوزه‌های دیگر را ملزم به عدم تخلف از احکام فقهی می‌کند.
بنا به هر تعریف قابل قبول که از دموکراسی به عمل آمده نظریه سیاسی آن فقیهان «دموکراسی» نیست. هر اسم دیگری می‌خواهید روی آنها بگذارید اما آن را دموکراتیک ننامید.

در آغاز مشروطه شیخ فضل الله نوری گفت: «مشروطه مشروعه نمی‌شود» او درست می‌گفت.
مشروطه مبانی دیگری دارد که با مبانی فقه سازگار نیست. امروز همه باید بگوییم هوشیار باشید که اگر دموکراسی می‌خواهید، “دموکراسی فقهی نمی‌شود”.
@Tafakkor