.
هیچ رقم



رفاقت خیلی پیچیده است...!
رفاقت یعنی همه چیز رفیقت باشی
یعنی باباش باشی
مامانش باشی
داداشش باشی
آبجيش باشی
هرچی که نیاز داره باشی
ولی اونم واست همینجوری باشه
نه اینکه حس یه طرفه باشه
رفاقت مقدسه
پس الکی هعی نگید رفیق ، رفیق
این آدمایی که این روزا می بینی
و بهشون میگی رفیق
دوستم نیستن
دوست و رفیق خیلی با هم فرق دارن
مثلا که وقتی دعوا کنی دوستت جدا میکنه
ولی رفیقت جنگ
رفیقاتو خوب بشناس

.

.
هیچ رقم

جول اوستین نویسنده ی موفق آمریکایی تو خلاصه یکی از کتاباش چند تا نصیحت فوق العاده داره و میگه:

-دائم واژه ای امیدوارکننده به دیگران اهدا کنید
نه تنها احساس بهتری خواهید داشت
بلکه شخصیت مثبت خود را نیز قوام بیشتری خواهید بخشید.
-ساکت نشستن را تمرین کنید.
به ندای درونتان گوش کنید
-یاد بگیرید که احساساتتان را تخلیه کنید.
-هرگز احساسات‌تان را سرکوب نکنید و به درون نریزید.
-اندوه‌های خود را با آدمی قابل اطمینان مطرح کنید.
به خاطر داشته باشید که احساساتی که بیان شده اند
دیگر به همان اندازه گذشته ناخوشایند نیستند.
-به خواسته قلبی تان بچسبید
اما چگونگی اتفاق افتادن آن را به خداوند بسپارید.


.

🖤با نهایت تاسف و تأثر کشته شدن

#مهسا_امینی

را به تمامی آزادی خواهان و آزادگان جهان تسلیت می‌گوییم.

باشد که خون این بیگناه پایه های ظلم را فرو بریزد.

از خداوند می خواهیم شر ظالمان و متحجران را از مردم ایران کم کند.

🖤🖤🖤🖤🖤

بدبخت‌ترین افراد

کسانی هستند که به خاطر منافعشان
نه حرف «حق» می‌زنند
نه حرف «حق» می‌شنوند
و نه حرف «حق» را می‌بینند



هیچ رقم

.

خشمگینم و متنفر، خسته ام از دیدن صحنه هایی که بیشتر از ظرفیت قلب ام داره جلوی چشمام اتفاق می افته. از دیدن خونی که روی جدول پیاده رو خشک شده، از باتوم هایی که چرخ و فلک میشن تا فرود بیان رو تن بچه ها، از استرسی که با دیدن وَن ها بغض میشه بیخ گلوم، از فحش و نفرین هایی که بال میزنن تو هوا پخش میشن رو شهر، از ظلم ظالم، از آشیان بر باد، از میهن نا آباد. با دوستام که حرف میزنم، با جوون های این مملکت، میبینم چقدر درد نشسته تو سینه هامون، چقدر غم. چقدر پیر شدیم همه مون، چقدر شکسته شدیم. انگار گم کردیم جوونی مون رو تو بحث هامون، از فلاکت میگیم، از قاب عکس های تو دست مادر ها که دنبال زنده کردن خاطرهٔ بچه های مرده شون هستن، از توتالیتاریسم و دیکتاتوری، از پریودی شاخص بورس، از ممنوعه ها، محدوده ها، مخروبه ها. هیچی برامون نمونده انگار، یاس، سرکوب و افسردگی همه چیزمون رو گرفته جز عشق و امید. با همین دو تا کلمه ست که زنده ایم، که نفس میکشیم. تا کی؟ نمیدونم. چشمام رو میبندم، صحنهٔ آخر ″پاپیون″ میاد جلوی چشمم، صداش تو سرم می پیچه: من هنوز زنده ام، حرومزاده ها!
یه مشت غرغر، لبخند

#ایران_مظلوم_من #هموطن_بیدار_شو


هیچ رقم

.

هیچ رقم


مرا به تاریخ خودت ببر
به تاریخی که زنان در جهان حکومت کنند
و مردان، ملتی سر به زیر باشند
و مردان، فقط عاشق شوند
مرا به تاریخ خودم ببر ...

#محمود_درویش



یلداتون مبارک 🍉

.