Create: Update:
#райца #гара_цэгла #sacral_mill
А зараз пра тое, як збегчы з Райцы/Варончы ды прыемныя сюрпрызы.
Пачатковы план быў дабрацца толькі да Варончы. Але ў працэсе стала зразумела, што дарога зручна праходзіць праз Райцу. Што, канешне, вэры найс. І вось калі абедзве вёскі былі агледжаныя, да аўтобуса на Карэлічы ўсё адно заставалася гадзіны 4. Ну, трэба лавіць спадарожку. Але ж доўга стаяць на прыпынку сумна, тым больш, што кіроўцы актыўна ігнаравалі паднятую руку. Можна ж рухацца ў бок горада. Ідэя была цудоўная, бо прайшоўшы сотню-дзве метраў ад прыпынку, заўважыў у кустах рэшткі нейкага муру. І вось неспадзяванка: рэшткі былога вадзянога млына, штучны вадаспад і маляўнічая рачулка Зямчатка.
Калі кусты з дрэвамі пазарастаюць, заўважыць будзе складана, яшчэ складаней прабрацца.
А аўтаспын на гэтым кавалку не спрацаваў. Праз 5 км звярнуўся да мясцовага таксі, бо міласэрная душа пашкадавала спадарожніка, менш звыклага да такіх шпацыраў. 12 км акурат да карэліцкага кафэ “Апельсін” абышліся ў 10 рублёў.
А зараз пра тое, як збегчы з Райцы/Варончы ды прыемныя сюрпрызы.
Пачатковы план быў дабрацца толькі да Варончы. Але ў працэсе стала зразумела, што дарога зручна праходзіць праз Райцу. Што, канешне, вэры найс. І вось калі абедзве вёскі былі агледжаныя, да аўтобуса на Карэлічы ўсё адно заставалася гадзіны 4. Ну, трэба лавіць спадарожку. Але ж доўга стаяць на прыпынку сумна, тым больш, што кіроўцы актыўна ігнаравалі паднятую руку. Можна ж рухацца ў бок горада. Ідэя была цудоўная, бо прайшоўшы сотню-дзве метраў ад прыпынку, заўважыў у кустах рэшткі нейкага муру. І вось неспадзяванка: рэшткі былога вадзянога млына, штучны вадаспад і маляўнічая рачулка Зямчатка.
Калі кусты з дрэвамі пазарастаюць, заўважыць будзе складана, яшчэ складаней прабрацца.
А аўтаспын на гэтым кавалку не спрацаваў. Праз 5 км звярнуўся да мясцовага таксі, бо міласэрная душа пашкадавала спадарожніка, менш звыклага да такіх шпацыраў. 12 км акурат да карэліцкага кафэ “Апельсін” абышліся ў 10 рублёў.
#райца #гара_цэгла #sacral_mill
А зараз пра тое, як збегчы з Райцы/Варончы ды прыемныя сюрпрызы.
Пачатковы план быў дабрацца толькі да Варончы. Але ў працэсе стала зразумела, што дарога зручна праходзіць праз Райцу. Што, канешне, вэры найс. І вось калі абедзве вёскі былі агледжаныя, да аўтобуса на Карэлічы ўсё адно заставалася гадзіны 4. Ну, трэба лавіць спадарожку. Але ж доўга стаяць на прыпынку сумна, тым больш, што кіроўцы актыўна ігнаравалі паднятую руку. Можна ж рухацца ў бок горада. Ідэя была цудоўная, бо прайшоўшы сотню-дзве метраў ад прыпынку, заўважыў у кустах рэшткі нейкага муру. І вось неспадзяванка: рэшткі былога вадзянога млына, штучны вадаспад і маляўнічая рачулка Зямчатка.
Калі кусты з дрэвамі пазарастаюць, заўважыць будзе складана, яшчэ складаней прабрацца.
А аўтаспын на гэтым кавалку не спрацаваў. Праз 5 км звярнуўся да мясцовага таксі, бо міласэрная душа пашкадавала спадарожніка, менш звыклага да такіх шпацыраў. 12 км акурат да карэліцкага кафэ “Апельсін” абышліся ў 10 рублёў.
А зараз пра тое, як збегчы з Райцы/Варончы ды прыемныя сюрпрызы.
Пачатковы план быў дабрацца толькі да Варончы. Але ў працэсе стала зразумела, што дарога зручна праходзіць праз Райцу. Што, канешне, вэры найс. І вось калі абедзве вёскі былі агледжаныя, да аўтобуса на Карэлічы ўсё адно заставалася гадзіны 4. Ну, трэба лавіць спадарожку. Але ж доўга стаяць на прыпынку сумна, тым больш, што кіроўцы актыўна ігнаравалі паднятую руку. Можна ж рухацца ў бок горада. Ідэя была цудоўная, бо прайшоўшы сотню-дзве метраў ад прыпынку, заўважыў у кустах рэшткі нейкага муру. І вось неспадзяванка: рэшткі былога вадзянога млына, штучны вадаспад і маляўнічая рачулка Зямчатка.
Калі кусты з дрэвамі пазарастаюць, заўважыць будзе складана, яшчэ складаней прабрацца.
А аўтаспын на гэтым кавалку не спрацаваў. Праз 5 км звярнуўся да мясцовага таксі, бо міласэрная душа пашкадавала спадарожніка, менш звыклага да такіх шпацыраў. 12 км акурат да карэліцкага кафэ “Апельсін” абышліся ў 10 рублёў.
>>Click here to continue<<
sacral_BY