نگاهى به قرآن :
حضرت ابراهیم علیه السلام گفت:
رَّبَّنَآ إِنِّىٓ أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِى•
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ! من فرزند و خانمم را (به فرمان تو) در جایی قرار داده ام که:
بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ •
در سرزمین بدون کشت و زراعت.
(در کنارِ خانه تو، که تجاوز و بیتوجّهی نسبت به آن را حرام ساختهای)، يعنى مكه آنزمان كه هيچ اثرى از انسان، آبادى و وسايل زندگى در آنجا ديده نمى شد،
(تا این که نماز را برپا دارند، پس چنان کن که دلهای گروهی از مردمان (برای زیارت خانهات) متوجّه آنان گردد).
اما با این حال از پروردگارش خواست که:
وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَات•
و ایشان را از میوهها (و سایر محصولات) بهرهمند فرما. (ابراهيم-37)
پس به حق كه مسلمان بايد همينطور به الله متعال اميد داشته باشد، و توكل كند، چون تا زمانی که توكل و ايمان به الله هست، جای نا امیدی و نگرانی نیست، و دعاى ما مقبول درگاه الله رحمٰن ميگردد، و نياز ما برآورده ميشود.
@ahlesonnatmashhad
>>Click here to continue<<